Σήμερα γιορτάζεται από γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενο, νοικοκυρά. Σήμερα λουλούδια, κοσμήματα, σιδερένια ոշ ηλεκτρικές σκούπες և πιάτα products προϊόντα αποτρίχωσης σε ελκυστικές τιμές.
Συγχώρεσέ με για να χαλάσω το πάρτι σας, αλλά δεν το αναφέρω σήμερα.
Πένθος σήμερα. Για όλες τις αδελφές μου που τους σκότωσαν επειδή τους αγάπησαν τυφλωμένοι από το πάθος ή τη ζήλια τους. Για όλες τις αδερφές μου που τις κλειδώθηκαν στις βαλίτσες τους, τις έριξαν στον πάτο της λίμνης ή στην κοίτη του ποταμού. Φωνάζω σήμερα. Για όλες τις αδελφές μου, τους ενήλικες ή τους ανηλίκους που τους βιάζουν. Σε όλες τις αδελφές μου που έχουν διακινηθεί.
Σήμερα φωνάζω. Για όλες τις αδελφές μου, των οποίων το σπίτι δεν είναι καταφύγιο, αλλά τόπος μαρτυρίας. Για όλες τις αδελφές μου που εξακολουθούν να αγωνίζονται να απαλλαγούν από το παρελθόν ή το παρόν δηλητηριώδες αρρενωπό των συντρόφων τους.
Σήμερα είμαι ενωμένος. Όλες οι γυναίκες που δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν το φύλο τους. Σε όλη τη θηλυκότητα που εξακολουθεί να φωνάζει για την αυτοδιάλυση του σώματός τους. Σε όλες τις αδελφές μου που δεν μπορούν να γίνουν μητέρες և γι ‘αυτό η πατριαρχία τους αισθάνεται ανεπαρκής. Το μυαλό τους είναι ανεπαρκές. Σε όλες τις αδελφές μου που δεν θέλουν να γίνουν μητέρες. Σε όλες τις αδερφές μου που είναι μητέρες και θηλάζουν, που δεν θηλάζουν, που εργάζονται, που δεν εργάζονται, ότι η μητρότητα δεν είναι το υψηλότερο καλό για αυτούς, αλλά ο καθημερινός αγώνας όσων πεθαίνουν στη βία της μητρότητας. Σήμερα σηκώνω τη γροθιά μου. Με όλες τις αδερφές μου, που ανέβηκαν επαγγελματικά, κερδίζοντας θέσεις σε ένα κατά τα άλλα αρσενικό κυριαρχούμενο περιβάλλον, κερδίζοντας καθημερινά ματιά πίσω από τη σκέψη “κάποιος κοιμάται”. Με όλες τις αδερφές μου που ανέφεραν θυμωμένα ότι δεν τους άρεσαν, ότι ήταν με την περίοδο τους.
Παλεύω σήμερα. Για όλες τις αδερφές μου που εξακολουθούν να λένε ότι αισθάνονται άσχημα όταν έχουν μια περίοδο, που τους έπεισαν ότι η διάτρηση της ταινίας θα μπορούσε να αλλάξει ποιοι είναι, που τις έπεισαν ότι πρέπει να είναι σκλάβοι και ερωμένες στο σπίτι και να κοιμούνται πόρνες. Τους έπεισαν ότι μια γυναίκα πρέπει να φοβάται έναν άνδρα. Για όλες τις αδερφές μου που δεν έχουν μηνιαία προϊόντα, για όλες τις αδερφές μου που έχουν κλιτιδεκτομή κάθε μέρα, που δεν επιτρέπεται να σηκώνουν το κεφάλι τους επειδή είναι γυναίκες.
Σήμερα θρηνώ, φωνάζω, παλεύω για όλες τις αδελφές μου που είναι καθημερινά θύματα βίας λόγω φύλου. Θύματα στερεοτύπων φύλου. Θύματα πατριαρχίας.
Σήμερα δεν είναι διακοπές. Σήμερα είναι μια μέρα αγώνα, μια ημέρα μνήμης.
Για εκείνους που πολέμησαν μπροστά μας, για εκείνους που θα συνεχίσουν να πολεμούν μετά από εμάς.
Κανείς άλλος δεν θα είναι ποτέ μόνος, κανένας μόνος.
Για την κόρη μου. “