Σε μια νέα μελέτη, οι αστρονόμοι πρότειναν ότι η μπλε ομίχλη που καλύπτει τον Πλούτωνα αποτελείται από δηλητηριώδεις κρύσταλλους πάγου.
Πολλοί πλανήτες και φυσικοί δορυφόροι, συμπεριλαμβανομένης της Γης, καλύπτονται από ομίχλη. Αλλά το στρώμα που καλύπτει τον Πλούτωνα φαίνεται μάλλον περίεργο.
Σύμφωνα με τα νέα στο Independent Turkish, Η νέα έρευνα έδειξε ότι το κυανίδιο είναι πιθανό να βρεθεί στους κρυστάλλους πάγου που αποτελούν την ομίχλη που η NASA αποκαλεί «φωτοχημικό καπνό».
«ΥΨΗΛΑ ΤΟΞΙΚΑ ΜΟΡΙΑ»
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το φως του ήλιου δημιουργεί χημικές αντιδράσεις στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, σχηματίζοντας πολύ τοξικά μόρια υδροκυανίου παράλληλα με το ακετυλένιο και το αιθυλένιο.
«Η ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να σπάσει αυτά τα μόρια», λέει ο Παναγιώτης Λάββας, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Astronomy. “Οι αντιδράσεις μεταξύ των μερών είναι το σημείο εκκίνησης μιας σύνθετης οργανικής χημείας”, είπε.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, νέα μόρια στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα παγώνονται σε μικροσκοπικά σωματίδια πάγου που αντανακλούν το φως του ήλιου, δημιουργώντας ένα μπλε τοπίο. Και καθώς η βαρυτική δύναμη του πλανήτη νάνου τραβά τα σωματίδια προς τα κάτω, άλλα αέρια συμπυκνώνονται γύρω τους, σχηματίζοντας μια ομίχλη σαν αυτή.
Το γαλάζιο τοπίο που περιβάλλει τον Πλούτωνα συχνά συγκρίνεται με την ομίχλη του Τιτάνα που παρατηρείται από το διαστημικό σκάφος Cassini. Ωστόσο, νέα έρευνα δείχνει ότι τα στρώματα ομίχλης των δύο ουράνιων σωμάτων σχηματίζονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους.
“Αυτή η διαφορά οφείλεται στο ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι πολύ πιο δροσερή από τον Τιτάνα”, δήλωσε ο Λάββας.
Τα σωματίδια στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι το αποτέλεσμα της οργανικής χημείας που δημιουργείται από μεγάλα μόρια. Υπάρχει επίσης μια ενεργή οργανική χημεία στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα. Ωστόσο, τα οργανικά μόρια που σχηματίζονται μπορούν να συμπυκνωθούν χωρίς να αναπτυχθούν όσο στον Τιτάνα.
Σύμφωνα με τον Λάββα, τέτοιες συγκρίσεις αποσαφηνίζουν βασικές διαφορές μεταξύ των μηχανισμών σχηματισμού ομίχλης σε πλανητικές ατμόσφαιρες.