Περάσαμε μόλις μια εβδομάδα κατά την οποία ο κόσμος εστίασε πλήρως την προσοχή του στη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας. Η δεύτερη θέση πήγε στο Αφγανιστάν χάρη στην αμερικανική ανακοίνωση αποχώρησης του Σεπτεμβρίου, με την πανδημία COVID-19 στην τρίτη θέση.
Όσοι από εμάς εδρεύουμε στη Νοτιοανατολική Ευρώπη υπέστησαν μια αγενή αφύπνιση. Ο καθημερινός κατακλυσμός των αναφορών των μέσων ενημέρωσης που παρατηρούνται σε αυτήν την περιοχή για ελληνοτουρκικές διαφορές στην Ανατολική Μεσόγειο, συγκρούσεις για το Αιγαίο πέλαγος και ακόμη και για τον ανταγωνισμό ΕΕ-Τουρκίας στη Λιβύη έπεσε από τη λίστα αναπαραγωγής των διεθνών μέσων, ενώ η περισσότερη δημοσιογραφική κάλυψη επικεντρώθηκε στο Πόλεμος στο Donbass, την Κριμαία και την υπόλοιπη συνοριακή περιοχή Ρωσίας-Ουκρανίας.
Για το παγκόσμιο κοινό, εξαφανίστηκαν οι ειδήσεις σχετικά με τις ελληνοτουρκικές συναντήσεις υψηλού επιπέδου, το καθεστώς του Βοσπόρου, η Κύπρος και οι μελλοντικοί αγωγοί που συνδέουν πετρελαιοπηγές και αέριο στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ με την Ευρώπη.
Αυτό μας οδηγεί σε δύο σημαντικά συμπεράσματα. Πρώτον, όταν τα γεωπολιτικά κυκλώματα μηδενίζονται σε θέματα Ανατολής-Δύσης, όλα τα μάτια επικεντρώνονται στις απαντήσεις από μεγάλες δυτικές πρωτεύουσες, το ΝΑΤΟ, το Κίεβο και τη Μόσχα. Η Ανατολική Μεσόγειος και τα συναφή ζητήματα γίνονται μια μακρινή μνήμη, στην ουσία απλώς ένα θέαμα.
Είναι κατανοητό ότι αυτό το συμπέρασμα δεν είναι κάτι που οι επαγγελματίες που επικεντρώθηκαν στην περιοχή θα ήθελαν να δουν να αναγνωρίζονται, καθώς περνά στην βασική αποστολή τους, είτε πρόκειται για μέσα ενημέρωσης, ανάλυση, λόμπι ή απλά για κερδοσκοπική δημιουργία συνεδρίων που εστιάζουν σε αυτά τα θέματα.
Δεύτερον, ήρθε η ώρα να επανεκτιμήσετε εάν οι μορφωμένοι αναγνώστες οπουδήποτε χρειάζονται την ατέρμονη ροή δηλώσεων για αυτά τα περιφερειακά ζητήματα δεύτερου επιπέδου. Σίγουρα, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία υπάρχουν για να διαδώσουν τις εθνικές τους προοπτικές, δηλαδή να πουν την ιστορία όπως την βλέπουν. Αλλά έχει σημασία να το μεταδώσω επανειλημμένα και μέσω πολλαπλών σημείων στο κοινό εκτός του τοπικού φακέλου ειδήσεων;
Με την προηγούμενη εβδομάδα ως σημείο αναφοράς, μπορεί κανείς να απαντήσει προσεκτικά σε αυτήν την ερώτηση με “Όχι”.
Πάρτε ως παράδειγμα το λεγόμενο θέμα «Sofagate» που προέκυψε από την Άγκυρα στις 7 Απριλίου. Το χτύπημα μιας γυναίκας υψηλού επιπέδου που εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (Πρόεδρος της Επιτροπής Ursula von der Leyen) κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει σημασία για τοπικούς δημοσιογράφους, μια μικρή ομάδα ΜΚΟ ενός ζητήματος και φυσικά meme-παραγωγούς. Μία εβδομάδα αργότερα παραμένουν μόνο τα μιμίδια.
Όπως και τα μεγάλα ζητήματα.