Γιατί ένας ανώτερος Τουρκοκύπριος πολιτικός έκανε μια τέτοια παρατήρηση; Ήταν απογοητευμένος, βαρεμένος με μερικούς «αριστερούς» Τουρκοκύπριους πολιτικούς που υποστηρίζουν – σε μια απόλυτα ηττημένη νοοτροπία – οι Ελληνοκύπριοι ζητούν ομοσπονδιακή διευθέτηση του Κυπριακού. Δεν γνώριζαν ότι εδώ και πολλές δεκαετίες ένας τέτοιος στόχος δεν μπορούσε να επιτευχθεί λόγω της άρνησης της ελληνοκυπριακής ηγεσίας να αποδεχθεί την κατανομή εξουσίας, πόσο μάλλον την κυρίαρχη συνεργασία; Ακόμα λέγοντας, «Εάν με ρωτήσετε αν θα συμφωνήσω να προσχωρήσω στο ελληνοκυπριακό κράτος ως μειονότητα ή να υποστηρίξω να είμαι με την Τουρκία, φυσικά, η απάντησή μου θα είναι να είμαι με την Τουρκία»
Ήταν μια πρόταση υπό όρους, αλλά σίγουρα μια πολύ άρρωστη συμβουλή. Ήταν λάθος για ένα άτομο στο διαμέτρημα του Özer Kanlı – όχι του συγγενή μου αλλά ενός στενού φίλου μου – να κάνει μια τόσο περίεργη δήλωση σαν να μην γνώριζε τις ευαισθησίες σχετικά με τη λέξη «προσάρτηση». Ένας δημοσιογράφος τόσων ετών, στρατηγικός και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του κόμματος της Εθνικής Ενότητας πρέπει να γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο πόσο εκρηκτική είναι η λέξη προσάρτηση.
Η προσάρτηση δεν υπήρξε ποτέ στα χαρτιά της Τουρκίας ή της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, παρόλο που ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να αναπτυχθεί εάν συνεχιστεί το τέλμα και η διεθνής απομόνωση του τουρκοκυπριακού κράτους, από την οικονομία στην πολιτική, τον αθλητισμό, την υγεία και ακόμη και την εκπαίδευση, επιβάλλει την ενοποίηση ένταξη με την Τουρκία. Εάν οι Ελληνοκύπριοι συνεχίσουν να είναι η «μοναδική νόμιμη κυβέρνηση» ολόκληρου του νησιού, ικανή ως μέλος της ΕΕ να ασκήσει βέτο σε συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας, παρόλο που δεν είναι η νόμιμη συνταγματική κυβέρνηση του νησιού, εάν οι Τουρκοκύπριοι περιμένουν στο κρύο το έλεός τους μια μέρα; Από τον Μάρτιο του 1964, ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που αναγνώριζε την ελληνική κυβέρνηση ως κυβέρνηση του νησιού με ρήτρα αναγκαιότητας τόσες πολλές δεκαετίες, αρκεί. Ωστόσο, η ολοκλήρωση και η προσάρτηση είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Ο πρώην πρόεδρος Mustafa Akıncı το γνωρίζει καλά ότι η προσάρτηση δεν υπήρξε ποτέ στα χαρτιά, αλλά πιθανότατα να προσελκύσει κάποια προσοχή φοβίζοντας τους οπαδούς του που ισχυρίστηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα ότι η ομοσπονδία πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος, διότι εάν ξεκινήσουν συνομιλίες για μια απόφαση δύο κρατών , το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν η προσάρτηση του Βορρά με την Τουρκία. Δεν είναι καθόλου σοφή δήλωση.
Έχω μια σημαντική ερώτηση για τον Akıncı: Ως πρώην πρόεδρος, έχετε πραγματικά φόβο για προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία; Ή κάνετε αυτές τις δηλώσεις για να διαδώσετε την προπαγάνδα κατά της Άγκυρας μεταξύ των υποστηρικτών σας, οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον σκεπτικοί για την Τουρκία;
Ο Akıncı είναι σημαντικός πολιτικός και παρόλο που δεν έχει πλέον την ικανότητα να συναντιέται με κανέναν στην Άγκυρα, μπορεί να γνωρίζει κάποια πράγματα που εμείς οι δημοσιογράφοι και οι απλοί άνθρωποι ίσως να μην γνωρίζουμε. Αντί για σκιώδη πυγμαχία, θα έπρεπε να βγει και να πει, «Ναι, το ζήτημα της προσάρτησης βρίσκεται στην ατζέντα της Άγκυρας, και αυτό ξέρω».
Αλλά αν δεν ξέρει τίποτα, πρέπει να πει, με γενναία καρδιά, “Είναι μόνο ο φόβος μου.” Τότε κάποιος που ήταν πρόεδρος μέχρι χθες δεν πρέπει να φοβάται κάτι που δεν ξέρει. Τουλάχιστον, δεν πρέπει να εμπλακεί σε κερδοσκοπικές αξιώσεις. Εάν ένα ζήτημα όπως η προσάρτηση δεν περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη της Τουρκίας και ο Ακίτσι το γνωρίζει, δεν πρέπει να το αναφέρει έτσι. Εάν η προσάρτηση θεωρήθηκε πιθανότητα κατά τη διάρκεια ή μετά τον χρόνο του και έχει επαρκείς και αξιόπιστες πληροφορίες για μια τέτοια πιθανότητα, θα πρέπει να μιλήσει πιο καθαρά.
Κάποιος που κάποτε ήταν πρόεδρος δεν πρέπει να είναι σε θέση να προκαλέσει τον λαό εναντίον της Τουρκίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας. Φίλοι που είναι υψηλοί στον μηχανισμό λήψης αποφάσεων της Τουρκίας σχετικά με την εξωτερική πολιτική, δήλωσαν ότι η Τουρκία δεν είχε ποτέ τέτοιες προθέσεις. «Απολύτως, απολύτως, μια πολιτική προσάρτησης δεν περιλαμβάνεται στην ατζέντα της Τουρκίας. Τέτοιες χρεώσεις μπορούν να είναι μόνο προϊόντα μιας φάρσας που στοχεύει στη δημιουργία σύγχυσης και διαφωνίας. “