Η συνάδελφός μας Claire Paizanou Gazis αφηγείται το ταξίδι της ζωής της από την Ελλάδα στην Αυστραλία

Πηγαίνοντας στο περιοδικό της συνάδελφής μας Κλερ Παιαζάνου Γαζή, υπάρχει ένα σενάριο, το οποίο γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με την αναχώρηση της αδερφής της Ελένης για την Αυστραλία.

Αυτή η σκηνή, προοριζόταν να μεταμορφωθεί στην πραγματική ζωή με τόσα πολλά επεισόδια, καθώς φέτος συμπληρώνει 53 χρόνια παραγωγής.

«Επένδυση σε μια ράγα σε μια γωνία του ωκεανού λούνα πατρί, με μια σπασμένη καρδιά και κοιτάζοντας προς τα πάνω, προσπαθούσα, καθώς έφευγα από τα ήρεμα νερά του λιμανιού της Λεμεσού, να βάλω τον εαυτό μου μαζί, να νιώσω τι έχω αφήσει πίσω μου και ετοιμαστείτε για αυτό που με περίμενε », είπε η κ. Γαζή.

«Οι εικόνες, που περνούσαν από το μυαλό μου, ήταν ακόμη πιο συγκεχυμένες. Το οικογενειακό σπίτι στο Καϊμάκλι, η γειτονιά, οι συγγενείς, οι φίλοι και εκείνα τα μέρη που ήταν τόσο κλειστά στην καρδιά μου, αναμίχθηκαν με ζάλη με το άγνωστο, κάνοντας τον προορισμό ακόμα πιο αβέβαιο.

«Ήταν το Μάιο του 1967, ήμουν 19, με μόνο ένα προσόν, το Πιστοποιητικό (Γυμνάσιο) από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Θηλέων Παλλουριώτισσης, (Παγύπριο Γυμνάσιο Θηλέων Παλλουριωτίσσης) και, μια λάμψη από τον κυπριακό ήλιο, ένα ειδικό δώρο από την Αφροδίτη, θεά της αγάπης, για να με κρατάς συντροφιά στη νέα ζωή!

«Φαίνεται σαν χθες. Μας καλωσόρισε η ομιχλώδης Μελβούρνη. Ήταν τον Ιούνιο και στην καρδιά του χειμώνα », είπε η κ. Γκάζι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Η Ελληνική Ομοσπονδία Γυναικών τιμά την Claire Gazis στην εκδήλωση της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας

Δώστε μας μια εικόνα της Αυστραλίας τότε. Ήταν εύκολο για κάποιον να βρει δουλειά;

Όχι μία, αλλά δύο θέσεις εργασίας, και με πολλές υπερωρίες. Κατά την άφιξή μου το 1967, η Αυστραλία μετατράπηκε από ελαφριά σε βαριά βιομηχανία. Επίσης, υπήρχαν πολλές θέσεις εργασίας από αγρότες σε αγροτικές περιοχές, κυρίως Ευρωπαίοι, οι οποίοι μετανάστευσαν στις αρχές του 19ου αιώνα.

Ποια ήταν η πρώτη σου δουλεία?

Όντας Κύπριος και γεννημένος κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατίας, το πιστοποιητικό HSC μου ήταν το αντίστοιχο του Αυστραλού. Η πρώτη μου δουλειά ήταν ως δακτυλογράφος, για ένα χρόνο, στο Motor Registration Branch, το οποίο βρισκόταν στην οδό Lygon, Carlton, και όπου απασχολούνταν πολλοί συμπατριώτες μου. Έμεινα εκεί για τεσσεράμισι χρόνια πριν μετακομίσω στην Κοινοπολιτεία.
Εκείνη την εποχή, οι διευθυντές της Τράπεζας, χρησιμοποιούσαν όλους εμάς, δίγλωσσους αξιωματικούς (Έλληνες, Ιταλούς, Γιουγκοσλάβους) ως διερμηνείς, για να βοηθήσουν τους πελάτες που δεν μπορούσαν να μιλήσουν μια αγγλική λέξη.

Θυμάμαι τις ουρές μπροστά από τα ταμεία την Παρασκευή το απόγευμα, η οποία ήταν ημέρα πληρωμής. Όλοι οι εργάτες του εργοστασίου ήρθαν στην Τράπεζα, για να κάνουν μια επιταγή για τα άτομα που έμειναν στην Ελλάδα και να καταθέσουν κάποια, για τη μελλοντική αγορά του σπιτιού των ονείρων τους, πριν κάνουν τις αγορές τους.

Σε όλους τους διερμηνείς δόθηκε ειδική μεταχείριση από τους Διευθυντές, με τους Αυστραλούς συναδέλφους να μην καταλαβαίνουν γιατί.

Ενημέρωση του αείμνηστου Δημήτρη Γκόγκου, για τη Διαφήμιση της εβδομάδας.

Πότε ξεκινήσατε με τον Νέο Κόσμο;

Πριν Neos KosmosΔούλεψα μερικής απασχόλησης ως Έλληνας δάσκαλος στα ελληνικά σχολεία το απόγευμα και το Σάββατο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας. «Αποφοίτησα» το 1992, μετά από 19 χρόνια διδασκαλίας με τις πιο αγαπημένες αναμνήσεις. Είμαι περήφανος που βλέπω σήμερα μαθητές μου, γονείς σε μικρά παιδιά, που τους βαφτίζουν και τους μεταφέρουν στην εκκλησία και στο ελληνικό σχολείο. Νιώθω ότι συνέβαλα λίγο στην «Ελληνομαθία» και ναι, είμαι περήφανος δάσκαλος.

Neos Kosmos ήρθε στη ζωή μου το 1984. Η κύρια δουλειά μου ήταν στη διαφήμιση.

Πώς «πηδήξατε» στη δημοσιογραφία;

Πιστεύω ότι ο αρχισυντάκτης μας, Σωτήρης Χατζημανώλης, πρέπει να έχει δει τις γνώσεις και το ενδιαφέρον μου για κοινοτικά θέματα, οπότε τον Ιούλιο του 1996 μου έδωσε το πράσινο φως για μια εβδομαδιαία στήλη. Με τίτλο “Στη γειτονιά σας”, ταξιδέψαμε για 15 χρόνια σε πολλές τοπικές και απομακρυσμένες γειτονιές. Φυσικά, η διαφήμιση παρέμεινε η κύρια δουλειά μου.

Πείτε μας μερικές από τις εμπειρίες σας στην εφημερίδα.

Έχω γνωρίσει πολλούς εξέχοντες ανθρώπους. Θυμάμαι πάντα τη συνάντηση του Δρ. Archie Kalokerinos, του πρωτοπόρου γιατρού που μεταξύ 1976 και 1982, έσωσε, χιλιάδες ζωές αυτοχθόνων παιδιών προσφέροντάς τους ενέσεις βιταμίνης C.

Γνώρισα επίσης σημαντικούς πολιτικούς από την Ελλάδα και την Κύπρο που επισκέπτονται την Αυστραλία. Αξέχαστη είναι η συνάντηση με την Αλεξάνδρα Τσιάβα, νικητή των Ολυμπιακών Αγώνων, η οποία επισκέφθηκε την Αυστραλία τον Φεβρουάριο του 2013, ως προσκεκλημένη της Παναπειρωτικής Ομοσπονδίας Βικτώριας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Μια υπέροχη επίδειξη αρωμάτων και γεύσεων από τη Λευκάδα

Η Claire Gazis με τον αείμνηστο σύζυγό της Νικόλαο, 2015

Η μετανάστευση έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας.

Ναί. Έχω γράψει πολλές ιστορίες από αναγνώστες που μοιράστηκαν προσωπικές στιγμές της παραμονής τους στο Bonegilla Migrant Center. Αναφέρομαι στο Κέντρο, το οποίο στεγάζει μετανάστες για 25 χρόνια, τους μεταφέρει με τρένο, από το λιμάνι της Νότιας Μελβούρνης και τους προσφέρω φαγητό και στέγη, μέχρι που οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τους βρήκαν δουλειά. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι απόψεις τους είναι αποχωρισμένες. Μερικοί αναφέρουν ότι η διαμονή είναι ευτυχισμένη και άλλοι, απογοητευμένοι, φεύγουν σε ομάδες ή ατομικά, ακολουθώντας το όνειρό τους.

Ποια άλλα μοτίβα σας ενδιέφεραν;

Με τα χρόνια, έγραψα ιστορίες βιολογικών γονέων από την Ελλάδα και την Ευρώπη, αναζητώντας τα παιδιά τους στην Αυστραλία και αντίστροφα. Αναστατωμένες ανθρώπινες ιστορίες, που αγγίζουν την καρδιά μας.
Θυμάμαι τη δέσμευση του Elbid Khanum, ο οποίος ήθελε να συναντήσει και να ευχαριστήσει – μετά από 40 χρόνια – δύο καλούς Σαμάριους φίλους: Asimoula και Aleka Akritidis. Ήταν μια πολύ συναισθηματική συνάντηση. Μια υπέροχη αληθινή ελληνοτουρκική διαρκή φιλία!

Στα 30 χρόνια πλήρους απασχόλησης, ποιες δημοσιεύσεις έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας;

Οι εκδόσεις Ολυμπιακοί Αγώνες “Sydney 2000” και “Athena 2004”. Μέσα από τα άρθρα, μοιραστήκαμε με τους αναγνώστες μας, τους ντόπιους και το εξωτερικό, την ελληνική δόξα και υπερηφάνεια. Πρέπει επίσης να αναφέρω τα πολλά άρθρα και φωτογραφίες για την ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου που κέρδισε το 2004.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Ο τρόπος με τον οποίο οι αρχαίοι νικητές των Ολυμπιακών αγώνων της αρχαίας Ελλάδας δείχνει έναν τρόπο που θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από τους αγώνες

Παρουσίαση του βιβλίου της «Στην Άνοιξη της Κασταλίας» με τον πρόεδρο της Κυπριακής Κοινότητας κ. Στέλιο Αγγελόδημο και τον πρόεδρο του Λευκαδικού Πολιτιστικού Κώδικα. Κα Olga Vlahos. Φωτογραφία: Παρέχεται

Ποιο άρθρο ξεκίνησε την καριέρα σας στη δημοσιογραφία;

«Ελευθερία της πολυγλωσσίας στην Αυστραλία» (Ελεύθερη η πολυγλωσσία στην Αυστραλία), με τον παπαγάλο που μιλούσε ελληνικά, τους Αυστραλούς γείτονες που διαμαρτυρήθηκαν και τον δήμαρχο Prahran που έδωσε στο έξυπνο πουλί το «προχωρήστε». Το άρθρο συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα σπουδών των μαθητών του 1ου έτους του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης.
Από όσα ξέρω, συμμετείχατε σε πολλά συμπληρώματα.

Νομίζω ότι είναι καθήκον μου να οργανώσω το ετήσιο συμπλήρωμα για την τουρκική εισβολή του 1974 στην πατρίδα μου.

Μεταξύ 19 Αυγούστου και 16 Δεκεμβρίου 2004, Neos Kosmos έδωσε φωνή σε 50 «πρωτοπόρους και ενεργούς Έλληνες δασκάλους», οι οποίοι μοιράστηκαν τις προσωπικές τους σχολικές εμπειρίες από τα ελληνικά σχολεία το απόγευμα και το Σάββατο. Κατά τη γνώμη μου, αυτά προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες για ερευνητές του μέλλοντος για να μελετήσουν την εποχή.

Τα πλοία που έκαναν το ταξίδι τους στην Αντίποδα, “Destination Australia” το 2011, είναι αναμφίβολα, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συζητήσιμα κεφάλαια της Ιστορίας της Κοινότητας μας. Με 45 συμμετέχοντες από κάθε μέρος της Αυστραλίας και 45 σημαντικές ιστορίες που μας έδωσαν 45 ιστορικά ταξίδια!

Επιπλέον, οι ατελείωτες αφηγήσεις για τους «γαμπρούς και τις νύφες». Αληθινές αλλά λυπηρές ιστορίες, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις το άτομο που περιμένει δεν ήταν αυτό στη φωτογραφία.

Χρόνια αργότερα, οι νύφες, περνώντας από τα ημερολόγιά τους και άνοιξαν τις καρδιές τους, σημείωσαν: «Επιτέλους φτάσαμε στην Υποσχεμένη Γη», και άλλοι, «Ήρθαμε στο άλλο άκρο του κόσμου, αλλά δεν υπάρχει ίχνος πολιτισμός… »(ΝΚ26 / 10/2006).

Και φυσικά, συμμετείχα και εξακολουθώ να συμμετέχω σε οποιοδήποτε συμπλήρωμα όταν μου ζητείται.

Ο κ. Μπιλ Παπαστεργιάδης, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας στο περίπτερο του Νέου Κόσμου των Αντιπωδών.

Ποιος ήταν ο ρόλος σας στο Παιδικό Χριστουγεννιάτικο Ταχυδρομείο;

Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας στείλουν την επιστολή τους στον Πατέρα Χριστούγεννα στα Ελληνικά, με την υπόσχεση να τα παραδώσουν στην Άγιο Βασίλη εγκαίρως. Είχαμε 600 συμμετέχοντες. Έγινε «Θεία Λένα» (αρθρογράφος παιδικών τμημάτων) για την εφημερίδα μας για λίγο και μου άρεσε.

Ποια είναι η ελληνική κοινότητα για εσάς;

Η Ελληνική και η Κυπριακή κοινότητα είναι ένα μεγάλο σχολείο. Θετικά και αρνητικά. Ξέρω ότι παρά τις δυσκολίες πρέπει να δουλέψω σκληρά και να στοχεύσω στο καλύτερο. Αλλά για να επιβιώσετε, χρειάζεστε ισχυρή βούληση και καλούς συναδέλφους που έχουν τις ίδιες αξίες και όραμα.

Ξέρω ότι έχετε γράψει πολλά θεατρικά έργα.

Θα ήθελα μόνο να αναφέρω το “At Kastalia Spring” το 2006, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την Πολυπολιτισμική Επιτροπή. Ένα παιδικό παιχνίδι στο οποίο εκφράζω τις εμπειρίες μου από την έλλειψη νερού στην Κύπρο και υπενθυμίζω σε όλους ότι «Το Νερό μας είναι το Μέλλον μας».

Πείτε μας για τα βραβεία σας.

Και πάλι, θα αναφέρω μόνο το «Αξιόπιστο σέρβις στο κοινοτικό βραβείο» από την Πολυπολιτισμική Επιτροπή Βικτώρια το 2008 για την υπηρεσία μου στην ελληνική κοινότητα.

Από πού παίρνεις τη δύναμή σου;

Από την οικογένειά μου. Έχω δύο γιους, τον John που είναι παντρεμένος με τη Βασιλική και ο Theo που είναι παντρεμένος με τη Miranda. Και οι δύο με έχουν κάνει την περήφανη γιάγια του Νικολάου, της Ανθέας, του Τζέιμς και του Μικρού Νίκου. Νιώθω ευλογημένος! Πρέπει να ομολογήσω ότι όλα αυτά τα χρόνια είχα την πλήρη υποστήριξη του αείμνηστου συζύγου μου Νικολάου.

Παίρνω επίσης δύναμη από την Κοινότητα. Είμαι χαρούμενος με τα μικρά και μεγάλα επιτεύγματά τους και λυπάμαι όταν καταστρέφονται από διαφωνίες.

Οι στενές μου σχέσεις και οι φίλοι μου, πιστεύω, ότι έχω «φυσικοποιηθεί ένας Λευκάδας» καθώς συμμετέχω στην ομάδα με πάθος και αγάπη στις πολιτιστικές εκδηλώσεις και των δύο νησιών.

Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το μέλλον των Ελλήνων-Αυστραλών;

Εγκαταστάθηκε στα μέσα του 1800 και επέζησε ως άτομα και ως οργανωμένες κοινότητες, πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον. Ο κύκλος ζωής εμφανίζει ένα ταξίδι. Κρατάω σταθερά το χέρι του και προχωράω μαζί. Πιστεύω ότι υπάρχει άφθονο ελληνικό φως στην άλλη άκρη της σήραγγας!

* Η Claire Gazis πήρε συνέντευξη στις 29/10/2020 από το τηλεοπτικό πρόγραμμα «Emeis ki o Kosmos mas» της Κύπρου από το RIK1-SAT.

Source