Η τιμή μιας θετικής ατζέντας ΕΕ-Τουρκίας – Carnegie Europe

Τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες έχουν γίνει μάρτυρες επιδείνωσης των σχέσεων της Τουρκίας με τις ευρωπαϊκές χώρες – λες και οι ηγέτες της ΕΕ δεν το γνώριζαν.

Ο κατάλογος των αποκλίσεων εξωτερικής πολιτικής μεταξύ της Άγκυρας και των ευρωπαϊκών πρωτευουσών είναι μακρύς. Περιλαμβάνουν την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων που είναι εχθρικά προς το ΝΑΤΟ, επιχειρήσεις έρευνας φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο υπό στρατιωτική συνοδεία και πολεμικές επιχειρήσεις στο Αζερμπαϊτζάν, τη Λιβύη και τη Συρία – για να μην αναφέρουμε μια νέα στάση σε μια διευθέτηση για το διχασμένο νησί του Κύπρος. Ταυτόχρονα, η αρχιτεκτονική του κράτους δικαίου της Τουρκίας υποβαθμίζεται με συνέπεια με τη συνήθη δόση κατηγοριών συνωμοσίας εναντίον ευρωπαϊκών χωρών και Ηνωμένων Πολιτειών.

Marc pierini

Ο Πιερίνι είναι επισκέπτης μελετητής στο Carnegie Europe, όπου η έρευνά του επικεντρώνεται στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την Τουρκία από ευρωπαϊκή προοπτική.

Περισσότερα>

Στο πλαίσιο αυτό, η συνάντηση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ στις 25-26 Μαρτίου υποτίθεται ότι θα εξετάσει λεπτομερώς τη σχέση της Ένωσης με την Τουρκία. Πολλοί ηγέτες ελπίζουν για μια θετική ατζέντα. Άλλοι υποστηρίζουν για περισσότερες κυρώσεις.

Η Άγκυρα προσπαθεί να αποφύγει τα ποινικά μέτρα και να γεμίσει την ατζέντα με μεταρρυθμίσεις που είναι εύγευστες για τους Ευρωπαίους. Ωστόσο, οι εγχώριες εξελίξεις στην Τουρκία δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σε αυτό το σημείο, οι πιθανότητες είναι ότι μόνο μια περιορισμένη συμφωνία θα είναι πολιτικά εφικτή και για τις δύο πλευρές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ θέλουν μια πιο ήρεμη, πιο προβλέψιμη σχέση με την Άγκυρα, είτε για οικονομικούς λόγους (στην περίπτωση της Γερμανίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας) είτε για φόβο για ένα νέο κύμα προσφύγων (βλ. Βουλγαρία, Γερμανία, Ελλάδα και Ουγγαρία). Στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, πολλοί, όπως η επιχειρηματική ένωση TÜSİAD, συνειδητοποιούν ότι μια εχθρική σχέση με τον κύριο εμπορικό και επενδυτικό εταίρο της Τουρκίας είναι αβάσιμη ενόψει μιας τρομερής οικονομικής κατάστασης, μιας σοβαρής πτώσης των άμεσων ξένων επενδύσεων και μιας εξόδου από την Τουρκία μερικοί σημαντικοί Ευρωπαίοι επενδυτές.

Πράγματι, για όλη τη συζήτηση για μια «Νέα Τουρκία» και την αυξανόμενη στρατιωτική της δύναμη, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η χώρα έχει ήδη ενταχθεί σε μεγάλο βαθμό στον βιομηχανικό και οικονομικό ιστό της Ευρώπης. Η Τουρκία έχει λίγες – αν υπάρχουν – εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της Ευρώπης. Και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται για μια μόνιμη εχθρική σχέση.

Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους, το ζήτημα είναι πώς να αναπτυχθεί μια θετική ατζέντα ΕΕ-Τουρκίας και ποιο θα είναι το τίμημα που θα πληρώσει και στις δύο πλευρές.

Αυτή την εβδομάδα, η τουρκική ηγεσία αναμένεται να ανακοινώσει πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες λεπτομέρειες. Οι Ευρωπαίοι έχουν ακούσει τέτοιες υποσχέσεις στο παρελθόν, αλλά αυτό που διακυβεύεται είναι η αξιοπιστία τέτοιων δεσμεύσεων, ιδίως στον τομέα του κράτους δικαίου, δεδομένου ότι ο κατάλογος των δημοκρατικών αποτυχιών της Τουρκίας είναι μακρύς και αυξάνεται καθημερινά.

Ένα πλήρως αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης είναι πλέον σταθερό. Βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες για τη στρέβλωση του εκλογικού νόμου της χώρας για τη διατήρηση της τρέχουσας συμμαχίας μεταξύ του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και του Κόμματος Εθνικιστικών Κινήσεων (MHP). Ο κουρδός ηγέτης Selahattin Demirtaş βρίσκεται στη φυλακή από το 2016. Το κόμμα του, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), απειλείται με κλείσιμο.

Τότε υπάρχει η επίθεση στην ακαδημαϊκή ελευθερία και τους θεσμούς. Οι μαθητές στο Πανεπιστήμιο Boğaziçi της Κωνσταντινούπολης έχουν κληθεί «τρομοκράτες» για διαμαρτυρία ενάντια σε έναν πολιτικά διορισμένο πρύτανη. Η κοινότητα των ΛΟΑΤ δαιμονοποιήθηκε και τα μέλη της κατηγορούνται ότι είναι ξένοι πράκτορες. Παραδόξως, ο σεβαστός φιλάνθρωπος Osman Kavala κατηγορείται για συνωμοσία εναντίον του κράτους, ενώ ο πολιτιστικός του οργανισμός, Anadolü Kültür, απειλείται επίσης να κλείσει. Η σύζυγος της Καβάλας, η Ayşe Buğra Kavala, ένας διεθνώς γνωστός ακαδημαϊκός, κατηγορείται ότι είναι ξένος πράκτορας.

Για να το ολοκληρώσω, όταν αρκετές δυτικές κυβερνήσεις και παγκόσμιες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σχολίασαν τα γεγονότα στο πανεπιστήμιο, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε δήλωση με τη μορφή «προειδοποίησης» ότι «κανείς δεν πρέπει να υπερβαίνει τα όριά του και να παρεμβαίνει στο εσωτερικό της Τουρκίας υποθέσεις. ” Πολύ για μια θετική ατζέντα με την ΕΕ.

Ο στόχος της Άγκυρας στην αντιμετώπιση της Ευρώπης είναι σαφώς να περιορίσει τη μελλοντική ατζέντα με την ΕΕ για το εμπόριο, τα οικονομικά θέματα και τις ρυθμίσεις προσφύγων. Με απλά λόγια, η επιβίωση του αυταρχικού συστήματος διακυβέρνησης της Τουρκίας τώρα – και του ισλαμιστικού-εθνικιστικού συνασπισμού στην εξουσία – στηρίζεται στην αποτροπή των υπόλοιπων δημοκρατικών χαρακτηριστικών της εκλογικής διαδικασίας της Τουρκίας και της λειτουργίας της κοινωνίας. Μια περαιτέρω επιδείνωση είναι στα χαρτιά.

Η αντίληψη της ΕΕ για την κατάσταση είναι φυσικά το αντίθετο της Τουρκίας: κάθε συμφωνία ουσίας με την Άγκυρα θα πρέπει να συνοδεύεται από μια μετρήσιμη επιστροφή στο κράτος δικαίου και μια αυτοπεποίθηση σχέσεων στον στρατιωτικό τομέα. Αυτή είναι η στάση όχι μόνο των πολιτικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πολλών εθνικών κοινοβουλίων αλλά και, όλο και περισσότερο, των επιχειρηματικών κύκλων. Πώς μπορεί η ΕΕ να επιβάλει περαιτέρω κυρώσεις στη Ρωσία λόγω της φυλάκισης του ηγέτη της αντιπολίτευσης Alexei Navalny, ή στη Λευκορωσία ή τη Μιανμάρ, και να κοιτάξει το αντίθετο στην Τουρκία; Πώς μπορούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να επενδύσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στα επόμενα χρόνια, εάν το δικαστικό σώμα της Τουρκίας παραμείνει τόσο πολιτικοποιημένο;

Βραχυπρόθεσμα, το κοινό έδαφος για την Τουρκία και την ΕΕ είναι πιθανό να περιοριστεί στην περαιτέρω βοήθεια για τους πρόσφυγες από τη Συρία στην Τουρκία και, εάν οι υποκείμενες συνθήκες είναι σωστές, αρχικές συζητήσεις για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας.

Ωστόσο, για εγχώριους πολιτικούς λόγους, η Άγκυρα θα θέλει άλλη παραχώρηση – για παράδειγμα, μια ειδική πρόσκληση για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να παραστεί σε σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή σε κάποια σύνοδο κορυφής για τη Μεσόγειο. Αυτό θα εγείρει το δύσκολο ζήτημα να δώσει μια ευλογία στις αυταρχικές τάσεις της Τουρκίας σε μια εποχή που η χώρα αγνοεί κατάφωρα και χλευάζει τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης.

Με τόσες πολλές άλυτες διαφωνίες με την ηγεσία της Άγκυρας και μετά από μια ταπεινωτική επίσκεψη στη Μόσχα τον Φεβρουάριο από τον επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Josep Borrell, οι ηγέτες της ΕΕ θα ήταν καλό να σταματήσουν τη σύνοδο κορυφής με την Τουρκία προς το παρόν. Αντ ‘αυτού, πρέπει να εργαστούν σκληρά και ήσυχα για την επίλυση των κύριων αμφισβητούμενων ζητημάτων. Καλή τύχη σε αυτούς!

Source