Ο καναδικός Τύπος
Μήνας μετά, οι γυναίκες κρατούν το φρούριο στις διαμαρτυρίες των αγροτών της Ινδίας
ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ – Οι άντρες έφτασαν πρώτοι. Και έφτασαν με ένα χτύπημα. Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς, βαδίζοντας σαν στρατός, οδηγώντας φορτηγά και ρυμουλκούμενα, ετοιμάστηκαν να πνίξουν βασικούς αυτοκινητόδρομους που τροφοδοτούν την πολυσύχναστη πρωτεύουσα της Ινδίας. Αλλά μόλις οι αρσενικοί αγρότες κυνηγούσαν και έβαλαν πολιορκία γύρω από το Νέο Δελχί, κάτι αξιοσημείωτο συνέβη τις εβδομάδες που ακολούθησαν: Ένα ρεύμα γυναικών, μικρών και μεγάλων, άρχισε να γελάει μέσα από ένα πλήθος ανδρών. Πρώτον, ήταν μια στάλα – δώδεκα ή δύο από αυτούς, ντυμένες με κίτρινα και πράσινα μαντήλια, συνοδεύοντας μια λεγεώνα ανδρών αγροτών που έφταναν κάθε μέρα στο χώρο διαμαρτυρίας. Τότε οι αριθμοί τους άρχισαν να διογκώνονται αργά. Από μαθητές, δασκάλους και νοσοκόμες έως νοικοκυρές και γιαγιάδες, οι γυναίκες εμφανίστηκαν σε αυτοκίνητα και λεωφορεία. Μερικοί οδήγησαν ακόμη και τρακτέρ με σημαίες τοποθετημένες πάνω σε ογκώδη μεταλλικά καπό που απαιτούσαν «επανάσταση». Τώρα, ένας μήνας μετά τις διαμαρτυρίες, αυτές οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, χαμογελούν, γελούν, τραγουδούν τραγούδια της επανάστασης και απαιτούν αποφασιστικά την επαναφορά νέων γεωργικών προϊόντων νόμοι που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Narendra Modi ότι οι αγρότες φοβούνται ότι θα ευνοήσουν τις μεγάλες εταιρείες και θα κάνουν τις οικογενειακές εκμεταλλεύσεις μη βιώσιμες, αφήνοντάς τις τελικά χωρίς γη. Ο αυτοκινητόδρομος είναι το νέο τους σπίτι και σχηματίζουν τη ραχοκοκαλιά των διαδηλώσεων και κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν. «Σε τελική ανάλυση, είμαστε αυτοί που δουλεύουμε περισσότερο στα αγροκτήματα και ταΐζουμε τη χώρα», δήλωσε ο Ramandeep Kaur, ο οποίος ήταν στην πρώτη στήλη του τόπου διαμαρτυρίας που εκτείνεται για μίλια. «Οι άντρες μας είναι εδώ για να πολεμήσουν. Θα μείνουμε μαζί τους όσο χρειάζεται. »Σε μια κανονική μέρα, ο Kaur, 45 ετών, θα περνούσε πολλές ώρες διδάσκοντας επιστήμες σε ένα σχολείο που διοικούνταν από την κυβέρνηση στην πόλη Bathinda της βόρειας πολιτείας του Punjab. Στο τέλος της ημέρας, έκανε τις δουλειές του νοικοκυριού και στη συνέχεια εργαζόταν στο οικογενειακό αγρόκτημα, ταΐζοντας τα βοοειδή, αρμέγοντας τους και μετατρέποντας την κοπριά τους σε κέικ καυσίμου. Αλλά αφού ταξίδεψε περίπου 340 χιλιόμετρα (211 μίλια) μαζί με τους φίλους της αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο Τώρα ανήκει σε έναν αδιαπέραστο στρατό διαδηλωτών που έχουν απειλήσει να παραμείνουν μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους για κατάργηση των νέων γεωργικών νόμων. Το έργο στον τόπο διαμαρτυρίας συνοδεύεται από ένα εξαντλητικό καθημερινό πρόγραμμα 10-12 ωρών. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο Kaur διοικεί μια ομάδα εθελοντών που φτιάχνουν ψωμί και κάρυ για χιλιάδες διαδηλωτές που στρατοπεδεύουν στα περίχωρα του Νέου Δελχί. Το βράδυ, ετοιμάζει κλινοσκεπάσματα για δεκάδες γιαγιάδες που έχουν κυνηγήσει στο χώρο της διαμαρτυρίας, μέσα σε ρυμουλκούμενα και αυτοσχέδιες σκηνές. «Έχουμε εκπληρώσει από καιρό τις απαιτήσεις του αγροκτήματος και της οικογένειας, διασφαλίζοντας ότι και οι δύο έχουν την τάση να είναι σωστά», είπε ο Kaur. Αλλά δεν θέλουμε οι μελλοντικές γενιές μας να πουν ότι όταν οι άντρες πάλεψαν για έναν καλό σκοπό, οι γυναίκες έμειναν πίσω και δεν υψώνουν τη φωνή τους. “Ο Kaur ενσαρκώνει το” αόρατο “εργατικό δυναμικό στα απέραντα χωράφια της Ινδίας που συχνά δεν γίνεται αντιληπτό. Το 75% των γυναικών της υπαίθρου στην Ινδία που εργάζονται με πλήρη απασχόληση είναι αγρότες, σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam India, και ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί μόνο καθώς περισσότεροι άντρες μεταναστεύουν στις πόλεις για δουλειά. Ωστόσο, λίγο λιγότερο από το 13% των γυναικών κατέχουν τη γη που μέχρι. Η συμμετοχή στον τόπο διαμαρτυρίας, ωστόσο, μπορεί να μην είναι αρκετή για τις γυναίκες να εκφράσουν τις ανησυχίες τους. «Αυτός ο αγώνας είναι για μια άλλη μέρα», δήλωσε η Kavitha Kuruganti, μια γυναίκα ηγέτης αγροκτήματος που είναι μέρος του σχεδόν 40μελή αντιπροσωπεία αγροτών των οποίων οι συνομιλίες με εκπροσώπους της κυβέρνησης για τον τερματισμό του αδιέξοδο έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής. «Προς το παρόν, οι γυναίκες είναι εδώ για να πολεμήσουν εξίσου σαν τους άντρες και να επισημάνω ότι δεν παίρνουν πίσω θέση». Τα λόγια του Κουρουγκάντι ακούγονται αληθινά, καθώς πολλές γυναίκες που έφτασαν κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος διαμαρτυριών εξακολουθούν να κυνηγούν με ασταμάτητη αποφασιστικότητα. . Δεν είναι πρόθυμοι να φύγουν. Ένα πρόσφατο απόγευμα, μια ομάδα γιαγιάδων μπήκε μέσα σε ένα τρέιλερ φώναζε με ενθουσιασμό «Haq lenge», μια συνηθισμένη φράση Punjabi για το «Θα πάρουμε αυτό που είναι δικό μας». Με ένα οδοντωτό χαμόγελο και μια σφιγμένη γροθιά που υψώθηκε στον ουρανό, οι δυνατές φωνές τους προειδοποίησαν έναν περαστικό που μπήκε στη χορωδία σε ένα σημείο διαμαρτυρίας που έχει γίνει σύμβολο εθνικής αντίστασης. Οι γιαγιάδες δήλωσαν ότι έμειναν πάντα πίσω από κλειστές πόρτες, παρέμειναν απασχολημένες με τις καθημερινές δουλειές τους και μόλις βγήκαν με την πολιτική όλη τους τη ζωή. Αυτό ήταν μέχρι τον περασμένο μήνα. Για πάνω από 30 ημέρες, οι αδύναμες αλλά καυτές γυναίκες έχουν στρατοπεδεύσει στους αυτοκινητόδρομους μέρα και νύχτα, δίπλα-δίπλα με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές, υποστηρίζοντας τις θερμοκρασίες ψύξης του Νέου Δελχί και μια πανδημία που σκότωσε περισσότερα από 148.000 Ινδοί. “Ποτέ δεν είχα ποτέ διαμαρτυρία, αλλά θα πεθάνω ευτυχώς για τη γη μου και για τη μελλοντική μου γενιά”, δήλωσε ο Manjeet Kaur, 60 ετών. «Θα αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας». Οι γυναίκες συμμετείχαν σε πρόσφατη διαμαρτυρία κινήσεις σε όλη την Ινδία. Ένας πυρήνας των λεγόμενων «dadis», ή γιαγιάδων, πολλές από μια σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανική γειτονιά στο Νέο Δελχί, ήταν αναπόσπαστο μέρος σε διαδηλώσεις ενάντια σε έναν νέο νόμο περί ιθαγένειας που εισάγει διακρίσεις που έφερε η κυβέρνηση του Modi το 2019 και κορυφώθηκε με βία. -savvy νεαρές γυναίκες έχει μετατοπίσει το νόημα των τρεχουσών διαδηλώσεων. Πολλές είναι καλά μορφωμένες κόρες των αγροτών και αναρωτιούνται γιατί οι γυναίκες δεν πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Για εβδομάδες, η Karamjeet Kaur ηγήθηκε πορείες ευαισθητοποίησης στο χωριό της στο Punjab, ενώ οι άνδρες στην οικογένειά της διαμαρτυρήθηκαν στο Νέο Δελχί. Οπλισμένος με ένα smartphone, η Kaur, 28 ετών, μεταδίδει τις εικόνες διαμαρτυριών από το χωριό της σε χιλιάδες οπαδούς της στο Instagram. «Οι άνθρωποι έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι γυναίκες διαμαρτύρονταν ακόμη και από τα σπίτια τους», είπε. Η Κάουρ είπε ότι γνώριζε «ανηφορικό έργο» που αντιμετώπιζε η αγροτική κοινότητα αλλά δεν συνειδητοποίησε τι πραγματικά έκανε για να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι που αποφάσισε να κατέβει στο ίδιο το Νέο Δελχί. Οι θερμοκρασίες στην πρωτεύουσα έχουν πέσει στα χαμηλότερα τα τελευταία χρόνια και υγιεινές εγκαταστάσεις υγιεινής για χιλιάδες γυναίκες αγρότες παραμένουν μια πρόκληση στον τόπο διαμαρτυρίας. Ακόμη χειρότερα, οι φόβοι να μολυνθούν με τον κοροναϊό είναι πάντα μεγάλοι. «Αλλά είμαστε έτοιμοι να παραμείνουμε έως ότου ο Μόντι καταργήσει αυτούς τους μαύρους νόμους», δήλωσε ο Κάουρ. Η οικογένειά της είχε αρχικά αντισταθεί σε αυτήν να συμμετάσχει στις διαμαρτυρίες, «αλλά τώρα ξέρω γιατί παλεύω “, είπε ο Κάουρ, σκουπίζοντας την άκρη του δρόμου με μια ξύλινη σκούπα καθώς ένα πολυσύχναστο πλήθος την περνούσε.” Νομίζαμε ότι ο Μόντι θα μας έδινε δουλειές, αλλά το μόνο που έχει κάνει μας φέρνει έξω στους δρόμους “, είπε. «Και θα παραμείνουμε στους δρόμους.» Sheikh Saaliq, The Associated Press