Έχουμε την εκπαίδευση στη χώρα μας να διαχειριστούμε ένα τόσο εξελιγμένο εργαλείο επένδυσης σε ακίνητα; Η απλή απάντηση είναι όχι. Είμαι υπερβολικός όταν είμαι αρνητικός για τον εαυτό μου. Και πάλι, όχι. Απαντώντας, θα μου πείτε. “Λοιπόν, πώς συνέβη τόσοι πολλοί άνθρωποι να ασχολούνται με την ακίνητη περιουσία; Τολμούν να πουν ότι δεν έχουν εκπαίδευση.”
Πρώτα απ ‘όλα, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι εμπλέκονται σε κάτι δεν σημαίνει ότι γνωρίζουν καλά το θέμα. Για παράδειγμα, όλοι ζούμε με την επιδημία εδώ και ένα χρόνο, όλοι έχουμε τη γνώμη. Αυτό δεν μας κάνει εμπειρογνώμονες στο θέμα, παρά το γεγονός ότι πολλοί από εμάς παίρνουμε το επίπεδο των εμπειρογνωμόνων κάθε μέρα, ισχυριζόμενοι ότι είναι άσχετοι, προσποιούμενοι ότι γνωρίζουμε καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι κατά καιρούς ο μέσος Κύπρος ήταν τυχαία εμπειρογνώμονας στα χρηματιστήρια, γεωπολιτικός εμπειρογνώμονας, εμπειρογνώμονας στο Κυπριακό, εμπειρογνώμονας υδρογονανθράκων, ειδικός καθοδήγησης, εμπειρογνώμονας εμβολίων και ούτω καθεξής. Εάν έπρεπε να βρούμε ένα επάγγελμα που μαζί μας θα περιέγραφε τους ανθρώπους, θα ήταν ο «ειδικός». Αυτό πηγαίνει
Το δεύτερο, δυστυχώς, πέρασε τη στιγμή που ο ενδιαφερόμενος αγοραστής του ακινήτου ήταν προσεκτικός αγοραστής. Ο αγοραστής που ψάχνει για το ακίνητο αναφέρει λεπτομερώς τα υπέρ και τα κατά. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι παππούδες μας είχαν καλύτερη δουλειά από εμάς. Όταν ήθελαν να αγοράσουν έναν αγρό για να φτιάξουν έναν οπωρώνα, πήγαν από το ένα άκρο στο άλλο, πήραν ένα φτυάρι, έσκαψαν 5-6 τρύπες για να δουν πώς οργώθηκε, για να δουν το υπέδαφος του, για να γνωρίζουν ότι το έδαφος ήταν εύφορο, ήθελαν να μάθουν ինչ αν δεν υπήρχε νερό, θα μπορούσαν να είχαν ζητήσει από τον παροχέα να τους πει εάν υπήρχε μια υπόγεια πηγή για να μάθουν αν θα μπορούσαν να το ξεκαρδέψουν, ήθελαν να μάθουν αν η περιοχή ήταν θυελλώδης և Αφού έλεγξαν τα πάντα, διαπραγματεύτηκε και πήγε αν πληρούσε τα κριτήρια.
Μετατρέποντας την αγροτική μας οικονομία σε μια ελαφριά βιομηχανία և τουρισμός και և παρέχοντας υπηρεσίες, κατά την αναζήτηση ακινήτων, η αναζήτηση επικεντρώθηκε σε άλλα πράγματα εκτός από τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ακινήτου. Μάθαμε να μελετάμε την τιμή της περιοχής, με αποτέλεσμα οι δύο να είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Πόσοι άνθρωποι πραγματικά πίστευαν ότι το υπέδαφος σε μια «καλή περιοχή» ήταν σκονισμένο, ή ότι το «lofudin» που αγόρασαν για να «χτίσουν το σπίτι τους» ήταν το προϊόν των συντριμμάτων ενός εργολάβου που έκανε το τμήμα, το οποίο με την πάροδο του χρόνου έγινε το περιβάλλον, φυτρώνουν στο γρασίδι; Πολλοί βρήκαν ελαττώματα στην εκκίνηση ανασκαφών και τη χρέωση για το κόστος αποκατάστασης.
Στη διαδικασία, μάθαμε για πολλά άλλα πράγματα, όπως αστικές περιοχές, συντελεστές δόμησης, δικαιώματα πρόσβασης, ιδιωτικές κατοικίες, χώρους πρασίνου, υπηρεσίες υποδομής, διατηρητέα κτίρια, απομονωμένες ζώνες, ζώνες προστασίας παραλιών, τοπικά σχέδια, ανακοίνωση πολιτικής, μόνωση, υγρασία για την άντληση, για συριακές πέτρες, για κεραμικό γρανίτη, κόλιανδρο, μελαμίνη, MDF, για επενδύσεις, για σχεδιασμό design πολύ περισσότερα. Μα μάθαμε, ξέρεις, τους συναντήσαμε επιφανειακά, πιθανώς τη δεύτερη φορά.
Πρόσφατα προχωρήσαμε σε άλλο επίπεδο. Από τη μία πλευρά, είχαμε ακίνητα που η ΚΕΠ πρόσφερε να πουλήσει σε κατασκευασμένες τιμές. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τιμές ακινήτων που είναι το αποτέλεσμα των ισολογισμών τραπεζών αλχημείας. Στην πρώτη περίπτωση, ο αγοραστής πήγε επειδή ήθελε να χρησιμοποιήσει το διαβατήριο. Στη δεύτερη περίπτωση, ο αγοραστής ενδιαφέρεται επειδή η τιμή είναι (λογικά) χαμηλή. Όλα τα άλλα στοιχεία είναι σχεδόν ασήμαντα. Πηγαίνουν μέχρι να δουν 2-3 φωτογραφίες που μπορούν εύκολα να δείξουν το πεδίο ή το παρακείμενο πεδίο ή μια δορυφορική εικόνα που πλησιάζει δύο χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας με μια κόκκινη γραμμή κοντά στα κατά προσέγγιση όρια. Στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν σπίτι ή μακριά από το σπίτι χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τη στατική επάρκειά του, πιθανά προβλήματα υγρασίας, υδραυλική κατάσταση, είτε είναι λειτουργικό είτε όχι, και ποιοι κανονισμοί πληροί χωρίς να έχει σχέδιο ηλεκτρικής εγκατάστασης. , έχει παρανομίες շատ τόσο πολύ, αλλά πολύ περισσότερα.
Σε μια αγορά όπου προφανώς η μόνη κινητήρια δύναμη είναι το κατώτατο όριο των τιμών, το μοναδικό του υπόβαθρο είναι ποιος το πωλεί και γιατί δημιουργούνται κίνδυνοι. Όχι ο κίνδυνος ύφεσης της αγοράς, αλλά ο κίνδυνος εκπλήξεων για τον αγοραστή, ο οποίος θα του κοστίσει το πρόσθετο κόστος և (ή) ένα μακροπρόθεσμο εμπόδιο στην επένδυσή του. Γι ‘αυτό είναι καλό να επιστρέψουμε στις παλιές καλές μέρες, όταν ο αγοραστής ήθελε – ο σωστός επενδυτής, είπε ο πληροφοριοδότης.