Η έκθεση για την ανθρώπινη ανάπτυξη 2020 (HDR 2020) κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο. Είναι χρήσιμο για την παρακολούθηση του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI), ενός σύνθετου δείκτη, που κατατάσσει τις χώρες με βάση τους δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης.
Η Ινδία κατατάσσεται σήμερα 131 μεταξύ 189 χωρών, δύο μονάδες σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Ενώ η κατάταξη της Ινδίας είναι μια απογοήτευση, η πιο σοκαριστική απομάκρυνση από το HDR 2020 σχετίζεται με τη βία των συντρόφων (IPV).
Για την περίοδο αναφοράς 2005-2019, τα δεδομένα IPV ή ενδοοικογενειακής βίας (DV) υπάρχουν για την πλειονότητα των χωρών, επιτρέποντάς μας να προσδιορίσουμε τον επιπολασμό του DV σε διάφορες χώρες. Πέρα από αυτό, αυτό το άρθρο διερευνά επίσης τις επιδεινούμενες επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19 στο DV.
Το Σχήμα 1 καταγράφει τον επιπολασμό του DV στις 10 κορυφαίες χώρες με την υψηλότερη τιμή HDI (Νορβηγία προς Δανία), υψηλό HDI (Τρινιντάντ και Τομπάγκο προς Μεξικό), μεσαίο HDI (Κιργιστάν προς Ινδία) και χαμηλό HDI (Μπενίν προς Τόγκο).
Είναι αξιοσημείωτο να σημειωθεί ότι ανεξάρτητα από την κατάταξη HDI, το DV είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλες τις χώρες. Το 27% των γυναικών στη Νορβηγία, η οποία κατατάσσεται πρώτη στην HDI, εκτιμάται ότι αντιμετώπισε βία σε συντρόφους. Η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Γερμανία, η Σουηδία, η Αυστραλία, οι Κάτω Χώρες και η Δανία (χώρες με την υψηλότερη τιμή HDI) έχουν 15% έως 32% επικράτηση του DV. Αυτό δεν διαφέρει πολύ για τις 10 κορυφαίες χώρες με υψηλή βαθμολογία HDI (25-30%) και τις χώρες μεσαίας κατάταξης HDI (14-29%). Οι χώρες χαμηλού βαθμού HDI έχουν ελαφρώς υψηλότερο εύρος από τις προηγούμενες τρεις κατηγορίες (17-50%).
Σχήμα 1: Επικράτηση της ενδοοικογενειακής βίας σε όλες τις χώρες * (Γυναίκες ηλικίας 15 ετών και άνω που παρουσίασαν βία σε συντρόφους)
Εστιάζοντας στην Ινδία και τις γειτονικές της χώρες, σημειώνεται ότι το DV στην Ινδία επικρατεί στο 29%. Είναι το χαμηλότερο για το Μπουτάν (15%) και το υψηλότερο για το Μπαγκλαντές (54%) στην άμεση γειτονιά μας. Το Πακιστάν έχει καταγράψει ελαφρώς χαμηλότερο DV από την Ινδία (24,5%) (βλ. Σχήμα 2).
Το Σχήμα 2 δείχνει επίσης ότι ο επιπολασμός του DV για την Ινδία και άλλες χώρες μεσαίας κατάστασης HDI δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την κατάταξη HDI, δηλαδή, ο επιπολασμός του DV είναι εξαιρετικά σταθερός σε όλες τις χώρες ανεξάρτητα από την κατάταξή τους.
Σχήμα 2: Η σχέση μεταξύ της κατάταξης HDI και του επιπολασμού του IPV ή του DV. Η μπλε γραμμή είναι η εφαρμογή κατά μήκος του διασκορπισμένου σχεδίου
Επιπτώσεις του COVID-19
Η πανδημία COVID-19 και οι σχετικοί περιορισμοί στην κινητικότητα έχουν επιδεινώσει τις ανισότητες (απώλεια απασχόλησης, μειωμένη ποσότητα και ποιότητα της διατροφικής πρόσληψης κ.λπ.). Μία από τις πιο διαδεδομένες συνέπειες που βασίζονται στο φύλο είναι η αύξηση του DV.
Για παράδειγμα, μια μελέτη έχει δείξει ότι υπήρχε μια θετική συσχέτιση μεταξύ των αρνητικών εργασιακών αποτελεσμάτων, όπως η αύξηση της ανεργίας, και η διαιώνιση της καταχρηστικής συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στα τέλη της δεκαετίας του 2000.
Οι άνδρες αισθάνονται συχνά την απώλεια του καθεστώτος στο νοικοκυριό λόγω του μειωμένου ρόλου ενός οικονομικού παρόχου, γεγονός που οδηγεί στην αποβολή της απογοήτευσης για τους συντρόφους τους. Επίσης, το COVID-19 οδήγησε σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, η οποία σχετίζεται με υψηλότερη IPV.
Επιπλέον, η απομόνωση των γυναικών – μαζί με τη μειωμένη οικονομική ανεξαρτησία, τους περιορισμούς στην πρόσβαση ατόμων και πόρων στην αναζήτηση βοήθειας – αναμένεται να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισης ήδη διαδεδομένου DV, όπως αποκαλύπτεται από το HDR 2020.
Οι αναφορές για αυξανόμενες κλήσεις για βοήθεια και αιτήματα για καταφύγια ανακούφισης έχουν αυξηθεί γρήγορα. Για παράδειγμα, υπάρχει αύξηση 30% στις κλήσεις έκτακτης ανάγκης που σχετίζονται με DV στην Κύπρο, 40-50% στη Βραζιλία, 60% στην Ευρωπαϊκή Ένωση και 100% αύξηση στην Ινδία. Το DV είναι συχνά ένα αναφερόμενο έγκλημα, επομένως τα πραγματικά στοιχεία θα μπορούσαν να είναι υψηλότερα από αυτά που προτείνουν οι τρέχουσες εκτιμήσεις.
Ενώ η πανδημία του COVID-19 αντιμετωπίζεται ακολουθώντας τα απαραίτητα πρωτόκολλα, όπως συχνές δοκιμές, κοινωνικές αποστάσεις, απομόνωση και εντατική θεραπεία υγειονομικής περίθαλψης, η σκιώδης πανδημία του DV απέχει πολύ από την αποτελεσματική διαχείριση.
Η διαθεσιμότητα 24/7 άμεσης συμβουλευτικής, αποκατάστασης και πρόσβασης σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας στα καταφύγια θα πρέπει να ταξινομηθούν ως βασικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με τις εθνικές εκστρατείες για το COVID-19, η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορες πλατφόρμες μαζικής επικοινωνίας για να βελτιώσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με τους πόρους που είναι προσβάσιμοι στα θύματα του DV.
Η σύνδεση των τρεχουσών τηλεφωνικών υπηρεσιών που αναφέρουν κρίσεις με SMS ή WhatsApp ενδέχεται να διευκολύνει το θύμα να αναφέρει το περιστατικό σε περίπτωση που φοβάται ότι μπορεί να ακουστεί η τηλεφωνική του κλήση. Μπορούν να προβάλλονται διαφημιστικές καμπάνιες που τονίζουν τη σημασία του επιμερισμού των εγχώριων ευθυνών, καθώς και της διάδοσης των συνεπειών του DV στον δράστη.
Ανατρέποντας την ομαλοποίηση γύρω από το DV, οι κοινότητες πρέπει να δεσμευτούν ενεργά για να συλλάβουν τα αυξανόμενα περιστατικά DV. Για παράδειγμα, το «Bell Bajao Andolan» στην Ινδία ενθαρρύνει τους γείτονες να χτυπήσουν τις πόρτες, να χτυπήσουν το κουδούνι και να κάνουν θόρυβο για να ενημερώσουν τον δράστη ότι τον παρακολουθεί.
Μπορούν να δοθούν κίνητρα στους μάρτυρες να αναφέρουν τα περιστατικά του DV καθιστώντας ανώνυμα τα παράπονά τους. Στη Γαλλία και την Ισπανία, οι κυβερνήσεις αναγνώρισαν ότι, παρά όλες τις προσπάθειές τους, το θύμα ενδέχεται να μην μπορούσε να αναφέρει και να ζητήσει βοήθεια, και ως εκ τούτου ανέπτυξε ένα κωδικό όνομα για το DV που ονομάζεται “mask19”. Οι φαρμακοποιοί εκπαιδεύτηκαν να προσφέρουν άμεση βοήθεια στις γυναίκες που ζήτησαν «mask19». Το αστυνομικό προσωπικό, συχνά οι πρώτοι ανταποκριτές που βοηθούν τις γυναίκες, πρέπει να εκπαιδεύονται ώστε να διασφαλίζεται ότι οι δράστες δεν αποστέλλονται μόνο με προειδοποίηση και ότι οι καταγγελίες για DV γυναικών αντιμετωπίζονται με υψηλή προτεραιότητα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αναγνωριστεί το DV ως σιωπηλή πανδημία από τις εθνικές κυβερνήσεις. Δεν αναφέρθηκε η διάθεση επιπλέον κεφαλαίων για τη σύλληψη αυξανόμενων υποθέσεων DV είτε στην Ινδία είτε σε άλλα έθνη στον κόσμο, όταν ανακοινώθηκαν πακέτα οικονομικών κινήτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης που δημιουργήθηκε από την πανδημία.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε το οικονομικό κόστος αυτής της σιωπηρής πανδημίας για να επιτρέψουμε στις κυβερνήσεις να φέρουν ξεχωριστό προϋπολογισμό κατά τη διάρκεια πακέτων ερεθισμάτων για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που αφορούν το DV. Για παράδειγμα, πριν από την πανδημία, εκτιμήθηκε ότι η περιορισμένη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας λόγω σωματικού και ψυχικού τραύματος που προκαλείται από DV θα κοστίσει στην παγκόσμια οικονομία 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί με την αύξηση των περιπτώσεων DV και να επιβάλει ένα ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό κόστος.
* Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η περίοδος αναφοράς για τις στατιστικές DV είναι 2005-2019. Αυτό σημαίνει ότι τα δεδομένα για διαφορετικές χώρες συλλέχθηκαν σε διαφορετικά χρόνια. Υπάρχει επίσης διακύμανση μεταξύ χωρών όσον αφορά τη μεθοδολογία συλλογής δεδομένων και τη δειγματοληψία γυναικών (πάντα παντρεμένη ή πάντα συνεργαζόμενη).
Πληρωμή Σεθ είναι σύμβουλος στο Tata-Cornell Institute, Cornell University, USA και διδακτορικός μελετητής στο Πανεπιστήμιο Bennett.