Η αξία του παιχνιδιού γίνεται πιο ξεκάθαρη από ποτέ!
Την πρώτη φορά που ο Kell Hampton είδε μια κούκλα με σύνδρομο Down, ήταν θυμωμένος. Οι γραμμές που σχεδίασε ήταν λίγο σαν την αγαπημένη του κόρη Nela, η οποία γεννήθηκε με αυτή τη χρωμοσωμική ανωμαλία.
Η εμπειρία του ώθησε τον Αμερικανό blogger και συγγραφέα να αντιταχθεί με πάθος σε αυτά τα παιχνίδια. Προς έκπληξή της, ωστόσο, χρόνια αργότερα «ερωτεύτηκε» με μια άλλη κούκλα. Αυτή τη φορά το παιχνίδι σχεδιάστηκε προσεκτικά για να μεταφέρει καλύτερα τις ιδιότητες που της έκαναν τη μοναδική Nela. «Ήταν μια πολύ χαριτωμένη κούκλα με την οποία κάθε παιδί θα ήθελε να παίξει», είπε στο Guardian.
Η κούκλα προέρχεται από μια μικρή πόλη στην ανατολική Ισπανία και δημιουργήθηκε όταν ορισμένοι αγγειοπλάστες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τον πηλό των βουνών για να φτιάξουν παιδικά παιχνίδια. Έτσι δημιουργήθηκε το «πρώτο εργοστάσιο κουκλών στη χώρα», όπως το περιγράφουν ορισμένοι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, η πόλη O’Neill στη Βαλένθια επιστρέφει στο προσκήνιο, αυτή τη φορά επειδή συνδυάζει επιδέξια την ένταξη με την ποιότητα κατασκευής.
Υπάρχουν περίπου 7500 άνθρωποι που ζουν στη χώρα, υπάρχουν 38 εργοστάσια παιχνιδιών. Έκανε πρωτοσέλιδα στα ισπανικά πέρυσι όταν μια τοπική συλλογή τεσσάρων κούκλων Down Syndrome κέρδισε το βραβείο Game of the Year για το “Most Wanted in the Country”.
Οι κούκλες, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, με διαφορετικά χρώματα δέρματος, κυκλοφόρησαν από τον Minilad. «Αρχικά ήμασταν σκεπτικοί», είπε η Victoria Orunio, διευθυντής μάρκετινγκ της εταιρείας. Απλώς μας γνώρισε τότε. Ήταν πολύ θετικοί. “
Η κούκλα απευθύνεται σε όλα τα παιδιά, όχι μόνο σε παιδιά με σύνδρομο Down. «Μερικές φορές το αγνοούμε, αλλά το να παίζεις με κούκλες είναι μια πολύ εποικοδομητική εμπειρία για τα παιδιά», εξηγεί ο Orunio. “Μπορούν να δουν διαφορετικές πραγματικότητες, να τις αντιλαμβάνονται κανονικά.”
Η συνειδητοποίηση ότι το παιχνίδι μπορεί να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τη διαμόρφωση της σκέψης των παιδιών οδήγησε τους παίκτες σε όλο τον κόσμο να δημιουργήσουν παιχνίδια που θα καταγράψουν καλύτερα την απίστευτη ποικιλομορφία του κόσμου γύρω μας. Μετά από αυτό, η διεθνής αγορά πλημμυρίζει με κούκλες, αναπηρικά αμαξίδια ή κούκλες ουδέτερες ως προς το φύλο.
Όσον αφορά τις κούκλες με σύνδρομο Down, το ενδιαφέρον έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Φέτος, τουλάχιστον τρεις τέτοιες κούκλες έχουν παραχθεί από εταιρείες από όλο τον κόσμο.
Βρίσκεται στο ίδιο ισπανικό χωριό, το Doll Factory Europe, το οποίο εξάγει σχεδόν το 95% των προϊόντων του σε άλλες χώρες, έχει κυκλοφορήσει μια συλλογή από έξι τέτοιες κούκλες.
“Η απάντηση ήταν φανταστική”, δήλωσε ο Φρανσίσκο Χέρρα στον Guardian.
Εκτός από τη σύγχρονη διάθεση ένταξης, οι κούκλες, τονίζει, εξακολουθούν να αντικατοπτρίζουν την αιώνια παράδοση της παραγωγής κούκλας της πόλης. “Υπάρχουν ακόμα γλύπτες που χρησιμοποιούν πηλό από τα βουνά για να φτιάξουν κούκλες”, είπε. “Και φτιάχνουμε καλούπια από αυτά.”
Μία από τις κούκλες της Herrera ήταν αυτό που συγκίνησε τον Χάμπτον. Κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών του 2018, είδε την κόρη του, τη Νέλα, να βάζει την κούκλα στον ώμο της και να την χτυπάει απαλά στην πλάτη. Απλώς άφησε τα χέρια της για λίγο, λέγοντας στην αδερφή του όλη την ημέρα ότι η κούκλα, την οποία επίσης βάπτισε η Νέλα, είχε το δικό του αυγό.
Ήταν μια ισχυρή υπενθύμιση της δύναμης της αποδοχής. «Ήταν ένα μικρό πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε για να τον βοηθήσουμε να αισθανθεί αυτό που ελπίζουμε ότι θα τον συνοδεύει καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του. “Τα άτομα με σύνδρομο Down είναι όμορφα, ικανά και αξίζουν να αγαπηθούν”, έγραψε ο Χάμπτον εκείνη την εποχή. “Και ήξερα ότι το ένιωθε όταν κρατούσε αυτήν την κούκλα.”
Πηγή: in.gr