Όταν κοιτάξουμε το Προεδρικό Αρχείο της ΤΔΒΚ, θα είναι δυνατό να δούμε πώς έχει φτάσει η Κύπρος με την ιστορική και νομική της διάσταση. Επειδή το νησί της Κύπρου βρίσκεται στη διασταύρωση Ανατολής και Δύσης. Λόγω της στρατηγικής του θέσης, έχει εισβληθεί και κυβερνηθεί από πολλούς πολιτισμούς σε όλη την ιστορία. Το νησί κυβερνήθηκε από Ασσύριους, Αιγύπτιους, Πέρσες, Ρωμαίους, Άραβες, Ναούς Ιππότες, Λουζινιανούς, Ενετούς, Τούρκους από το 1571 έως το 1878 ως Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Ηνωμένο Βασίλειο από το 1878 έως το 1959, το 1914 το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν μονομερώς Ada Προσάρτησε.
Για την προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα, ο Οργανισμός της ΕΟΚΑ ιδρύθηκε από τους Έλληνες την 1η Απριλίου 1955 και το ENOSIS ήθελε να πραγματοποιηθεί. Τουρκοκύπριοι απέρριψαν έντονα την ιδέα. Στη συνέχεια, το 1959, επιτεύχθηκε συμβιβασμός με τις Συνθήκες του Λονδίνου και της Ζυρίχης, και το 1960 η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε ως δι-εθνικό κράτος με βάση τη συνεργασία Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Σε διεθνές επίπεδο, αμφισβητήθηκε η μόνη νομική ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960 και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Η Δημοκρατία της Εταιρικής Σχέσης του 1960 διήρκεσε μόνο τρία χρόνια. Το Σχέδιο Ακρίτας, το οποίο προβλέπει την προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα και δημοσιεύθηκε ως έγγραφο του ΟΗΕ (Α / 33/115), δεν εγκαταλείφθηκε από τους Έλληνες.
Η σύγκρουση για το σύνταγμα και άλλα δικοινοτικά ζητήματα οδήγησε στα τραγικά γεγονότα του 1963, όταν πολλοί Τουρκοκύπριοι πολίτες πέθαναν. Σε αυτό το σημείο, οι Ελληνοκύπριοι απέκλεισαν τους Τουρκοκύπριους από όλα τα κρατικά όργανα και άλλαξαν μονομερώς τις βασικές διατάξεις του Συντάγματος αντίθετα με το Σύνταγμα.
Ως αποτέλεσμα, ο φυσικός διαχωρισμός του πληθυσμού στην πρωτεύουσα της Λευκωσίας καθορίστηκε από την Πράσινη Γραμμή. Η επικρατούσα δικοινοτική σύγκρουση απαιτούσε από τον ΟΗΕ να στείλει την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο τον Μάρτιο του 1964. Οι Τουρκοκύπριοι, που επέζησαν των ελληνοκυπριακών επιθέσεων, έπρεπε να καταφύγουν σε μικρές κατοικημένες περιοχές που αντιστοιχούν στο 3% της περιοχής του νησιού.
Από το 1963, δεν υπάρχει κοινή κεντρική διοίκηση στο νησί για να εκπροσωπεί ολόκληρη την Κύπρο. Αν και η ελληνοκυπριακή πλευρά ισχυρίζεται ότι είναι η «κυβέρνηση της Κύπρου», οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι κυβερνήθηκαν χωριστά από το 1963. Μετά τον αποκλεισμό τους από τη Δημοκρατία της Εταιρικής Σχέσης του 1960, οι Τουρκοκύπριοι έχουν δημιουργήσει έναν αριθμό διοικητικών μηχανισμών για τη διακυβέρνησή τους και τη ρύθμιση των καθημερινών καθηκόντων του λαού τους. Στη συνέχεια, στις 20 Ιουλίου 1974, η ειρηνευτική επιχείρηση με την υποστήριξη της πατρίδας της Τουρκίας, υπήρξε ζωτικό νερό για τους Τουρκοκύπριους. Με τη βοήθεια της Συμφωνίας Ανταλλαγής Πληθυσμού, η οποία συμφωνήθηκε στις διακοινοτικές συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν στη Βιέννη στις 2 Αυγούστου 1975, οι Τουρκοκύπριοι στο Νότο μεταφέρθηκαν στο Βορρά και οι Ελληνοκύπριοι στο Βορρά στο Νότο, με τη βοήθεια του ΟΗΕ.
Η παρέμβαση της Τουρκίας στα σημερινά σύνορα του νησιού, με την επέκταση της διζωνικότητας της Πράσινης Γραμμής, έχει προσδιοριστεί η Συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμού ως διζωνικός χαρακτήρας της συμφωνίας που προβλέπει την παροχή περιφερειακών ομάδων πληθυσμού. Στις 15 Νοεμβρίου 1983, η Συντακτική Συνέλευση της ΤΔΒΚ ενέκρινε ομόφωνα τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Στη Διακήρυξη, αναφέρεται σαφώς ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά “πιστεύει ότι οι δύο λαοί στην Κύπρο πρέπει να ζουν δίπλα-δίπλα και ότι μια ειρηνική, δίκαιη και βιώσιμη λύση πρέπει να βρεθεί μέσω διαπραγματεύσεων με βάση την ισότητα”.
Εάν υπάρχει Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου σήμερα, ο Δρ. Υπάρχει επειδή ηγέτες όπως ο Fazıl Küçük και ο Rauf Raif Denktaş πιστεύουν σε αυτήν την περίπτωση. Χάρη σε αυτήν την αγωγή και τη συντροφιά, ο δίκαιος αγώνας των Τουρκοκυπρίων έχει ανακοινωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Θυμάμαι τον αείμνηστο Ντενκτάς και τον Κούτσουκ με σεβασμό και έλεος.
Σημείωση: Οι ιστορικές πληροφορίες λαμβάνονται από το Αρχείο Ιστοσελίδας της Προεδρίας της ΤΔΒΚ.