Κύπριος ηθοποιός για διάσημο Έλληνα σκηνοθέτη. Ήταν σκληρός, χειραγωγητικός, επιθετικός

Μιλώντας κατά τη διάρκεια της παράστασης, αναφερόμενος στην πρώτη της ημερομηνία με τη σκηνοθέτη, η ηθοποιός είπε ότι από την πρώτη συνάντηση έλαβε πολλές ερωτήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το επαγγελματικό αντικείμενο της συνεργασίας τους, για παράδειγμα, ποιο σημάδι έχει; υπόθεση:

“Αν είχα ερωτική σχέση, δεν θα μπορούσα να βρω ένα επαγγελματικό μέρος που θα ήθελε. Μου είπε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να πετύχουν σε αυτόν τον τομέα επειδή είναι πιο ευαίσθητες – είναι μια περιοχή που κυριαρχείται από άντρες. Τότε με ρώτησε τι ήξερα γι ‘αυτόν, ποια τηλεοπτική σειρά γυρίστηκε, όπου σπούδασε. Πράγματα που δεν ήξερα և Του εξήγησα ότι ήμουν έτοιμος να μάθω για τη σειρά, όχι για τους σκηνοθέτες. Ήταν πολύ θυμωμένος. Άρχισε να μου φωνάζει τόσο δυνατά, և όταν το είδε ότι όταν ήμουν έτοιμος να κλάψω, σχολίασε: “Η πρώτη επαφή μαζί του ήταν πολύ σοκαριστική.”

Αλλού στην ιστορία της, η Ελευθερία πρόσθεσε: “Νόμιζα ότι θα είχα έναν κακό μήνα ή δύο, και τότε όλα θα πάνε ομαλά. Μίλησα με το άτομο που επρόκειτο να αντικαταστήσω και ρώτησα πόσες φορές την έκανε να κλαίει. Και μου είπε κάποτε ότι θα μου έλεγε άσχημα, γιατί αυτός ήταν ο χαρακτήρας του, για να μην τον λάβει υπόψη, ότι αυτός ήταν ο τρόπος του, ότι θα έπαιρνα κάτι θετικό από αυτόν τον άνθρωπο, θα έβγαινε κάτι θετικό. Ήμουν πολύ άγχος, ήθελα να είμαι τέλειος, ένιωσα ταπεινωμένος, μου φώναξε ότι ήταν η πρώτη μέρα της εργασίας, έκανα λάθος ότι δεν είμαι προετοιμασμένος, δεν ήξερα τη δουλειά μου, τις ευθύνες μου, που ήξερε. Δεν με νοιάζει αν έχω ενημερωθεί ή όχι, ποιο ήταν το συγκεκριμένο αντικείμενο. Η συμπεριφορά του ήταν γενικά βίαιη, αλλά δεν είδα κανέναν να τον χτυπά. Ήταν σκληρός, χειραγωγητικός, επιθετικός. Τον είδα να χτυπάει έναν ηθοποιό, είχε πολλούς ανθρώπους μπροστά του, παρόλο που νόμιζα ότι ήταν μεγάλη υπόθεση, το πέταξαν κάτω από το χαλί, θυμάμαι ότι ο φόβος μου να πάω στη δουλειά αυξήθηκε δέκα φορές από εκείνη την ημέρα. “Ξύπνα κάθε πρωί με πόνο στο στομάχι και κρίσεις πανικού. Αν μια φορά την πρώτη μέρα η εμπειρία μου ήταν κακή, ήταν δέκα φορές περισσότερο από ότι μετά. Μετά από αυτό δεν θυμάμαι το πρόσωπό του, ούτε πώς οι άλλοι εκεί αντιδρούσαν. Βγήκα έξω, έκλαψα για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσπάθησα να αναδιοργανώσω, επειδή γυρίσαμε. Οι συνάδελφοι με ρώτησαν αν ήμουν εντάξει, αλλά δεν μίλησα σε κανέναν γι ‘αυτό, εκτός από τους γονείς μου και τους ανθρώπους κοντά μου. Ήμουν απίστευτα ντροπή που αυτό που συνέβη αξίζει τον κόπο. Έπαιρνα τόσο λεκτική κακοποίηση από αυτό το άτομο που νόμιζα ότι έκανα λάθος, που έπρεπε να με χτυπήσει για να καταλάβει το λάθος μου. Ήταν ένα μεγάλο σοκ όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα μεγάλο λάθος, κανείς δεν πρέπει να το ανέχεται: Μπορώ να καταλάβω γιατί το θύμα δεν βγαίνει. “