Ο πλούτος των περισσότερων Κυπρίων (εκείνοι που εξακολουθούν να έχουν κάποια) αποτελείται κυρίως από ακίνητα και μετρητά.
Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να μεταφέρουν αυτόν τον πλούτο στην επόμενη γενιά, συνήθως κάνουν τρία σημαντικά λάθη που έχουν οικονομικές και ψυχολογικές συνέπειες.
Το πρώτο λάθος κατά τη μεταφορά ιδιοτήτων σε παιδιά έχει να κάνει με την έλλειψη προετοιμασίας από τους γονείς.
Αυτό σημαίνει συλλογή και συλλογή βασικών πληροφοριών που σχετίζονται με μια ιδιοκτησία, όπως έγγραφα, συμβόλαια, πληροφορίες σχετικά με επαγγελματίες που εργάστηκαν στο ακίνητο (αρχιτέκτονας, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος.)
Κάνουν αμέσως τα πράγματα χειρότερα για τα παιδιά τους, μειώνοντας την αξία του ακινήτου μέχρι να επιλυθούν αυτά τα ζητήματα.
Ένα δεύτερο ζήτημα που παρατηρούμε συχνά αφορά την κληρονομιά των ακινήτων που έχουν υψηλό κόστος συντήρησης, όπου οι δικαιούχοι μερικές φορές αναρωτιούνται αν οι γονείς τους προσπαθούσαν να βοηθήσουν ή να δυσκολευτούν τη ζωή τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσα πολλά κτίρια βρίσκονται σε παρακμή, καθώς το κόστος ασφάλισης και συντήρησης είναι σημαντικά υψηλότερο από το εισόδημα που δημιουργούν (εάν υπάρχουν).
Ένας άλλος λόγος είναι ότι, σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά δεν έχουν ούτε τον χρόνο ούτε την εμπειρία να ασχοληθούν με τη διαχείριση του ακινήτου.
Στο παρελθόν, οι γονείς ανέλαβαν τη διοίκηση, πιθανώς επειδή παρήγαγαν μέρος του οικογενειακού εισοδήματος, ή το περιβάλλον τους τους υποστήριζε να εκτελούν όλες τις δουλειές (π.χ., ο μπαμπάς που κάνει τις επισκευές, η μαμά εισπράττει ενοίκια, η υπηρέτρια που κάνει τον καθαρισμό, ο ξάδελφος χειρίζεται τα βιβλία (?!).)
Πώς μπορούν όμως τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις νέες ευθύνες όταν έχουν ήδη ασχοληθεί με τις δικές τους δουλειές και έργα;
Αυτό είναι κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει αρκετά συχνά και, στο τέλος της ημέρας, αντί να τους βοηθά, η κληρονομιά γίνεται μια άλλη πηγή άγχους, σύγχυσης και ανησυχιών.
Διαχωρισμός ιδιοκτησίας
Ένα τρίτο και εξίσου σημαντικό, ζήτημα που έχουμε παρατηρήσει έχει να κάνει με τους γονείς που επιστρέφουν στη συνήθη πρακτική του διαχωρισμού της περιουσίας σε μετοχές, μία για κάθε παιδί.
Ενώ αυτό μπορεί να φαίνεται δίκαιο για ορισμένους γονείς (στην πραγματικότητα, έτσι ξεφεύγουν από τη δύσκολη συνομιλία με τα παιδιά τους), στην πράξη, προκαλεί προβλήματα στα παιδιά τους, καθώς συνήθως έχουν διαφορετικές ανάγκες και σχέδια.
Ένα παιδί μπορεί να θέλει να πουλήσει επειδή χρειάζεται μετρητά, ενώ ένα άλλο μπορεί να θέλει να κρατήσει το ακίνητο και να το νοικιάσει για να δημιουργήσει επιπλέον εισόδημα.
Όλοι μπορούμε να εκτιμήσουμε πώς αυτή η πρακτική μπορεί να προκαλέσει διαφωνίες που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με τα χρήματα.
Ως αποτέλεσμα, οι γονείς προκαλούν τριβή μεταξύ των παιδιών τους αντί να τους βοηθούν.
Επιπλέον, υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις όπου οι γονείς ή άλλοι συγγενείς αποφασίζουν να μεταβιβάσουν την περιουσία τους στα παιδιά τους υπό… ορισμένες προϋποθέσεις.
Ένα τυπικό παράδειγμα, “Θα σας δώσω το ακίνητο, αλλά δεν θέλω ποτέ να πουλήσετε γιατί ήταν πάντα στην οικογένειά μας και αυτό σημαίνει τον κόσμο για μένα.”
Ο ατυχής δικαιούχος χρεώνεται με ένα ρευστό περιουσιακό στοιχείο και όλα τα έξοδα που συνεπάγεται, συμπεριλαμβανομένου ενός σοβαρού πονοκέφαλου.
Ο πρόγονος στηρίζεται ευχάριστα στον τάφο τους, πιστεύοντας ότι τους βοήθησαν οικονομικά!
Κάθε γονέας θέλει να βοηθήσει τα παιδιά τους να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση.
Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, ενεργούν βιαστικά και χωρίς καμία προετοιμασία ή ορθολογική σκέψη και, ως αποτέλεσμα, αντί να βοηθούν την επόμενη γενιά, τις φθείρουν οικονομικά και ψυχολογικά.
Κατά τη μεταβίβαση της περιουσίας ως μέρος της κληρονομιάς πρέπει να ακολουθηθεί μια σωστά δομημένη προσέγγιση, εάν πρόκειται για πραγματικό δώρο και όχι ακριβό πρόβλημα.
PS Ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό είναι η αγορά οικόπεδων και σπιτιών για τα παιδιά τους δίπλα στο οικογενειακό σπίτι, ώστε να μπορούν να «κρατήσουν την οικογένεια κοντά», παρόλο που τα παιδιά εξακολουθούν να βρίσκονται στο νηπιαγωγείο.
Σχετικά με τον Συγγραφέα
Pavlos Loizou is Managing ρεirector, WiRE FS
