Η λύση Ινδίας-Πακιστάν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για το πρόβλημα κυριαρχίας και διακυβέρνησης στην Κύπρο από το 1950, διότι το κυπριακό πρόβλημα μοιάζει ακριβώς με το πρόβλημα που υφίσταται εδώ και χρόνια μεταξύ Ινδών και Μουσουλμάνων. Ως αποτέλεσμα των μελετών και των διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της «Θεωρίας των Δύο Εθνών» που παρουσιάστηκαν μεταξύ 1937-1940, μια λύση παρόμοια με την Ινδία και το Πακιστάν, που κήρυξαν την ανεξαρτησία τους το 1947, μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί στο Κυπριακό.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτής της λύσης στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, και η Ινδία και το Πακιστάν, που χωρίστηκαν το ένα από το άλλο σε ένα βελούδινο χωρισμό και δήλωσαν την ανεξαρτησία τους ως αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής, εξακολουθούν να διατηρούν την αξιοπρέπεια τους και να ζουν σε ειρήνη στην περιοχή.
Το πρόβλημα της διοίκησης και της κυριαρχίας μεταξύ των μουσουλμάνων που ζουν στην περιοχή και των Ινδουιστών, που έχουν πληθυσμό τέσσερις φορές περισσότερο από αυτούς, δείχνει μια τέλεια ομοιότητα μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων στο νησί της Κύπρου. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες που ζούσαν στο νησί της Κύπρου δεν είχαν τίποτα κοινό, και στην Ινδική ήπειρο δεν είχαν τίποτα κοινό εκτός από το γεγονός ότι οι Ινδουιστές και οι Μουσουλμάνοι μοιράζονταν μια κοινή γη.
Όπως οι Τούρκοι και οι Έλληνες που ζουν στο νησί της Κύπρου, οι Ινδουιστές και οι Μουσουλμάνοι έχουν επίσης δύο διαφορετικές θρησκείες, πολιτισμούς, γλώσσες, φιλοσοφίες, κοινωνικές παραδόσεις και λογοτεχνία. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας γάμος μεταξύ των δύο λαών. Λόγω του τρόπου ζωής και των παραδόσεων των αιώνων, οι Ινδοί και οι Μουσουλμάνοι έχουν διαφορετικά υπόβαθρα, ιστορία και πολιτισμό με βάση διαφορετικές ιδέες και έννοιες και διαφορετικές πεποιθήσεις.
Και οι δύο λαοί έχουν λογοτεχνίες, διαφορετικά έπη, διαφορετικούς ήρωες και διαφορετικές διαδικασίες ισχύος. Συχνά, ο ήρωας κάποιου είναι ο εχθρός του άλλου. Οι νίκες και οι ήττες τους είναι το αντίθετο μεταξύ τους, όπως στην τουρκική και την ελληνική ιστορία.
Μουσουλμάνοι, οι οποίοι υπέφεραν από Ινδιάνους, οι οποίοι υπέστησαν διακρίσεις και γενοκτονία τους τελευταίους αιώνες, συμπεριλαμβανομένων των ετών της βρετανικής αποικιακής διοίκησης, δεν ήθελαν να ζήσουν ως μειονότητα υπό την ινδική πλειοψηφία από τις αρχές του 20ού αιώνα και συνέχισαν αγωνίζομαι με αυτόν τον τρόπο.
Αρχικά, όπως και οι Έλληνες, το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο αντιτάχθηκε στον διαχωρισμό και πρότεινε και προσπάθησε να επιβάλει μια ενιαία λύση της Ενωμένης Ινδίας με μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση, με ένα αυθεντικό κοινοβουλευτικό σύστημα.
Όταν οι μουσουλμάνοι δεν το αποδέχτηκαν, η ίδρυση μιας κυβέρνησης με “περιοχές τριών ζωνών, με πλειοψηφία από την Ινδία, περιοχές με πλειοψηφία των μουσουλμάνων και περιοχές όπου ο πληθυσμός των μουσουλμάνων και των Ινδών είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο” και η κεντρική κυβέρνηση θα έχει άμυνα , εξωτερικές σχέσεις, νομισματικές και επικοινωνιακές δυνάμεις. Υποβλήθηκε πρόταση για μεταφορά στις περιοχές, όπως και στο Σχέδιο Ανάν. Σε αυτό το σχέδιο, υπονοείται για πρώτη φορά ότι η περιοχή με την πλειοψηφία των Μουσουλμάνων θα ήταν το Πακιστάν.
Οι μουσουλμάνοι δεν αποδέχτηκαν αυτήν την πρόταση λόγω των οδυνηρών εμπειριών του παρελθόντος.
Στο τελευταίο στάδιο, υπάρχει μόνο ένας πρακτικός ρεαλιστικός τρόπος επίλυσης του προβλήματος των Ινδουιστών-Μουσουλμάνων και των διαφορών του, που προβλήθηκε το 1944 από τον Μωάμεθ Αλί جناح, τον ηγέτη των Μουσουλμάνων που ζουν στην Ινδική υποήπειρο. Είναι να χωρίσει τους Ινδούς χερσόνησο σε δύο κυρίαρχα μέρη, το Πακιστάν και την Ινδία. Πρέπει να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον για να αντιμετωπίσουμε δίκαια την άλλη μειονότητα (την ινδουιστική μειονότητα στο Πακιστάν και τη μουσουλμανική μειονότητα στην Ινδία). Η ιδέα κέρδισε διεθνή υποστήριξη και η ειρήνη στην ινδική υποήπειρο επιτεύχθηκε με τη δημιουργία δύο διαφορετικών κυρίαρχων και ανεξάρτητων κρατών.
Δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα μεταξύ του τι συνέβη στην ινδική υποήπειρο και του τι συνέβη στην Κύπρο, η λύση μπορεί να είναι η ίδια. Φυσικά, εάν οι αδελφοί που θέλουν μια τέτοια λύση, που δεν σκέφτονται την ειρήνη μιας περιοχής αλλά τα δικά τους συμφέροντα, που επιμένουν σε υποκριτικές αποφάσεις που θέλουν να διαλύσουν τη Γιουγκοσλαβία και να ενώσουν την Κύπρο, συμφωνούν!
Καθηγητής Δρ. (Civil Eng), Αναπλ. Δρ. (UA. Aff.) Ata ATUN
Ακαδημαϊκός, Πανεπιστήμιο Επιστημών Κύπρου
TRNC III. Πολιτικός Σύμβουλος του Προέδρου