Ένας φίλος μου τηλεφώνησε την περασμένη Τρίτη. «Γνωρίζατε», ρώτησε με απόλυτη απιστία, «ότι οι εφημερίδες του Ηνωμένου Βασιλείου αναφέρουν ότι, χάρη στο κλείδωμα, το 35% των Βρετανών δεν βγαίνουν πραγματικά από τις πιτζάμες τους όλη μέρα ;!»
Λοιπόν αυτό με μπερδεύει επίσης. Όχι η στατιστική, αλλά η έκπληξή του. Διότι, για τον τελευταίο χρόνο, βασικά έζησα στη φόρμα μου. Προφανώς, δεν είναι πάντα η ίδια φόρμα – Πραγματοποιείται πλύσιμο! Αλλά είναι το ίδιο είδος τζόγκερ, μπλουζάκι και πουλόβερ καθημερινά: είτε κοιμάμαι, περπατώ, δουλεύω ή πηγαίνω σε έναν αριθμό 2 (ο κωδικός SMS για να βγαίνει για τις ανάγκες). Στην πραγματικότητα, η μόνη αλλαγή μου ήταν η παραχώρηση των εποχών… Καθώς κάθομαι εδώ στο γραφείο μου στο σπίτι και πληκτρολογώ, τώρα φοράω ένα μεγάλο κουνέλι (με χνουδωτά αυτιά και αδέξια ουρά λαγουδάκι) πάνω από τα παραπάνω joggers .
Ποιο θέτει το ερώτημα, έχει επιτευχθεί η υπόλοιπη Κύπρος; Επειδή ο φιλόξενος φίλος μου ομολογεί ότι σηκώθηκε κάθε πρωί και αλλάζει από τις ναυτικές πιτζάμες M&S σε ένα φρέσκο τζιν, πουκάμισο και πουλόβερ – ακόμα και όταν δεν θα έφευγε από το σπίτι. Και έχω έναν γείτονα που εμφανίζεται τακτικά πάνω από το φράχτη με πλήρη μακιγιάζ (εμπλέκονται ψεύτικες βλεφαρίδες! Υπάρχει κραγιόν! Από τον ήχο clacking, φοράει τακούνια – ακόμα και όταν ξέρω ότι θα περνάει την ημέρα στον κήπο με τον σύζυγό της και γιος!) Είμαι, ντυμένος σαν ένα υπερμεγέθη λαγουδάκι, στην πραγματικότητα ο περίεργος νησιώτης;
Η ηλικία είναι σίγουρα ένας παράγοντας για το slob έναντι της έξυπνης συζήτησης. Ο 75χρονος συνταξιούχος Oroklini Adonis παραδέχεται ότι δεν διαθέτει καν καθιστικό, και δεν θα ήξερε πού να αγοράσει μια φόρμα αν προσπαθούσε. «Είμαι συνταξιούχος για 10 χρόνια. Και κάθε πρωί σηκώνω και φοράω παντελόνι και πουκάμισο. Τώρα είναι κρύο, προσθέτω ένα άλτη. αν πρέπει να πάω στο περίπτερο ή στο σούπερ μάρκετ, φοράω ένα έξυπνο παλτό. Είναι αυτό που πάντα φορούσα και δεν βλέπω τον εαυτό μου – αυτή τη στιγμή της ζωής – να αλλάζω τις συνήθειές μου μόνο και μόνο επειδή είμαι στο σπίτι τις περισσότερες φορές. Ίσως μια φόρμα θα ήταν πιο άνετη για το σώμα μου. αλλά το μυαλό μου είναι πιο χαλαρό όταν φοράω παντελόνι και πουκάμισο. “
Στο άλλο άκρο είναι τα παιδιά που, όπως φαίνεται, θεωρούν μια φόρμα επίσημη ένδυση! «Έχω μια καλή φόρμα, είναι η Νίκη,» λέει ο έξιχρονος Βασίλης. «Το φοράω στο σχολείο όταν πηγαίνω, ή όταν έχω παίξει. Έχω μια κακή φόρμα, η οποία είναι παλιά και δεν είναι τόσο ωραία, και το φοράω αν πάμε στο κατάστημα. Όταν είμαι μέσα σε όλη την ημέρα, όπως τώρα, φοράω τις πιτζάμες μου ».
Ο Βασίλης, η μαμά του διευκρινίζει, έχει στην πραγματικότητα ένα παντελόνι και το περίεργο πουκάμισο. «Αλλά ποιο είναι το νόημα;» αυτη ρωταει. «Ζούμε σε ένα διαμέρισμα, δεν υπάρχει κήπος για να μπερδευτεί, οπότε φοράει τις πιτζάμες του όλη την ημέρα. Τον κάνω να αλλάξει σε τζόγκερ αν πρέπει να πάμε στο γιατρό ή κάπου λίγο έξυπνος. Γιατί όμως να δημιουργείτε περισσότερο πλύσιμο όταν μπορεί να ζει συνεχώς στα pj του;
Ο ιδιοκτήτης καταστημάτων ρούχων Λευκωσίας Δημήτρη θρηνεί αυτήν την επιλογή, αλλά αναγνωρίζει ότι έχει νόημα. «Πουλάμε κυρίως παιδικά ενδύματα», εξηγεί, «και η επιχείρηση ήταν πολύ αργή για το τελευταίο έτος. Αν και έχουμε δει σίγουρα μια αύξηση στην ποσότητα των πιτζαμών και των σαλονιών που πουλάμε, σίγουρα δεν αρκεί να αντισταθμίσουμε τη συνολική μείωση των πωλήσεων. Δουλεύουμε με το ελάχιστο προσωπικό και προσπαθούμε να μεταφερθούμε στο διαδίκτυο – αλλά αυτό που βλέπουμε είναι ότι οι γονείς δεν αγοράζουν ρούχα αυτή τη στιγμή, για τον εαυτό τους ή για τα παιδιά τους. “
Όσοι εξακολουθούν να ψωνίζουν ρούχα προτιμούν συχνά την άνεση των ξένων καταστημάτων. Η 38χρονη Έλενα κάτοικος Παραλίμνι μοιράζεται την αγάπη μου για τα σαλόνια κλεισίματος. «Αλλά ακόμα ψωνίζω, για ωραία ρούχα», σημειώνει. «Μπορεί να έχω περάσει σχεδόν 12 μήνες ζώντας σε ελαστικά σορτς ή κολάν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ανυπομονώ να ξανακάνω.»
Στελέχη λογαριασμού που εργάζεται από το σπίτι, η Έλενα αγαπούσε πάντα το ντύσιμο και την έξοδο. «Είμαι ανύπαντρη, είμαι ακόμα νέος και λατρεύω ένα καλό πάρτι», αποκαλύπτει. “Ακριβώς επειδή όλα αυτά έχουν τεθεί σε αναμονή δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω να αποθηκεύω.”
Η Έλενα παραδέχεται ότι αγοράζει «τρία φορέματα – ένα έξυπνο φόρεμα αλλαγής άνθρακα για δουλειά. ένα στράπλες φόρεμα από μεταξωτό κοκτέιλ σε βαθύ μπλε? και ένα πλωτό καλοκαιρινό πράγμα που μπορείτε να φορέσετε στην παραλία το βράδυ »μόνο τον τελευταίο μήνα, μαζί με« διάφορα πουκάμισα και μπλούζες, τζιν ντελ-σκούρου πλυσίματος και ένα ζευγάρι αντλίες φιδιού. Αγοράζω ως επί το πλείστον διαδικτυακά », προσθέτει,« από την ASOS ή την Net-A-Porter ή απευθείας από τη μάρκα, επειδή είναι απλή και εύκολη. Και όταν φτάνουν τα ρούχα, μου αρέσει να τα δοκιμάζω και να βάζω μαζί ρούχα: αυτή η φούστα θα ήταν τέλεια με αυτό. αυτό το κοκτέιλ φόρεμα με αυτά τα σκουλαρίκια …
«Ναι, φοράω κολάν και φούτερ στο σπίτι μέσα και έξω, γιατί αυτή τη στιγμή, κανείς δεν με βλέπει», προσθέτει. «Όμως, το να συνεχίζω να ψωνίζω ωραία ρούχα με κρατάει υγιή. Και θα έρθει η μέρα », προσθέτει,« όταν τελειώσει η πανδημία, και αναδύομαι, σαν μια πεταλούδα, σε μια νέα στολή μετά την άλλη! »
Η 43χρονη βρετανική μαμά και η κάτοικος της Πάφου, Melanie, υποστηρίζουν επίσης την άνετη προσέγγιση – αν και δεν έχει ψωνίσει ρούχα σε μήνες. «Γιατί θα χρειαζόμουν κάτι νέο;» αναρωτιέται. «Κανείς δεν με βλέπει αυτή τη στιγμή, οπότε τα ρούχα μου δεν προσβάλλουν κανέναν εκτός από τον σύζυγό μου – ο οποίος επίσης κυλάει στο σπίτι με παντόφλες και ρόμπα. Βασικά, αν δεν είναι μαλακό και άνετο, δεν φοριέται. Επειδή με τρία μικρά παιδιά στο σπίτι, ποιος έχει το χρόνο να ντύνεται κάθε πρωί; “
Αντ ‘αυτού, η Melanie σώζει τα ρούχα της για την περίεργη εκδρομή. «Τις προάλλες», γελάει, «έπρεπε να πάω στο AlphaMega. Ο σύζυγός μου βρισκόταν σε παιδικό καθήκον, οπότε έσπασα ένα τζιν και πήρα το χρόνο να βουρτσίσω τα μαλλιά μου και να βάλω φακούς επαφής – κάτι που δεν έχω κάνει σε ηλικίες. Ήταν μια απόλαυση! ” χαμογελάει. «Ποιος θα πίστευε ποτέ ότι η μετάβαση στο τοπικό σούπερ μάρκετ θα μπορούσε να είναι δικαιολογία για ένα κομμάτι ντυσίματος;»
Ενώ η Melanie αναγνωρίζει ότι κατά καιρούς λείπει «να κούκλισε και να χτυπήσει την πόλη», παραδέχεται ότι το κλείδωμα και η μόδα είναι δυσάρεστα άτομα. «Κοίτα», καταλήγει. «Αν, όπως και οι περισσότεροι από εμάς, είσαι κολλημένος στο σπίτι, τότε απλά δεν έχει νόημα να φοράς τίποτα εκτός από τα πιο άνετα ρούχα σου. Από το να μιλάω σε φίλους, αυτό πιστεύω ότι έχουμε κάνει όλοι: να ζούμε σε σαλόνια. Εάν έχετε παιδιά, θα καλυφθείτε μόνο με χρώμα ή φαγητό ή το αποτέλεσμα του έργου της ημέρας που διορίζεται από τον καθηγητή. Και αν δεν το έχετε, ποιος, ειλικρινά, θα προσβάλλετε κάνοντας στρογγυλά κουρέλια; Ή ακόμα και », λέει, ξεσπάζοντας σε γέλια για την προσωπική μου επιλογή,« ένα λαγουδάκι! Δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα », ισχυρίζεται. «Θα φορούσα κι εγώ αν είχα ένα!»