Ένας αλεξιπτωτιστής HERO που υπηρέτησε στη Βόρεια Ιρλανδία και την Κύπρο πέθανε τραγικά σε ένα παράλογο ατύχημα στο σπίτι του στο Μίλτον.
Ο David Oates – ο Davy για την οικογένεια και τους φίλους του – ήταν θύμα πυρκαγιάς στην οδό Cathay στις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης.
Η γιος του Ashleigh, 30 ετών, τον θυμάται ως «τον πιο γνήσιο, φροντίδα άνδρα» με «καρδιά χρυσού».
Ashleigh, δεξιά, με τη μαμά Isobel (πίστωση: Robert Perry)
Είπε: «Ήταν τόσο ανιδιοτελής, θα βοηθούσε οποιονδήποτε πριν σκεφτεί τον εαυτό του».
Αλλά ο 64χρονος στοιχειωνόταν από τους δαίμονες του παρελθόντος του, μετά από χρόνια νευρικών επιχειρήσεων που εξυπηρετούσαν τη χώρα του στο αλεξίπτωτο σύνταγμα του βρετανικού στρατού.
«Συναντηθήκαμε στο Club 30 στην πόλη», είπε ο πρώην συνεργάτης του και η μαμά του Ashleigh Isobel. «Μόλις ήρθε σε μένα και κουβέντα.
“Αυτό ήταν το είδος του ατόμου που ήταν, θα μιλούσε σε κανέναν.”
Η εξερχόμενη προσωπικότητά του κάλυψε τον πόνο σε αυτό που είχε δει στην υπηρεσία, πρόσθεσε ο Isobel.
Το ζευγάρι διαλύθηκε αφού ήταν μαζί για περίπου 12 χρόνια, αφού η ψυχική υγεία του Davy έφτασε σε σημείο κρίσης.
«Το μυαλό και το σώμα του είναι ξεκούραστα τώρα», είπε ο Άσλεϊ, με δάκρυα.
Η πυρκαγιά που έκανε τη ζωή του τραγικά άρχισε περίπου τα μεσάνυχτα.
«Ανακάλυψα μετά τις 1 το πρωί», είπε ο Ashleigh «Η αστυνομία ήρθε και χτύπησε την πόρτα. Κατέβηκα και ζήτησαν να δουν τη μαμά μου. Ήμουν σε πλήρη σοκ. Δεν είχε νόημα. ”
Ο Isobel πρόσθεσε: «Τον είδα μόλις εκείνο το απόγευμα. Πήρα μια βόλτα με τα αγόρια και αποκοιμήθηκαν όταν έφτασα στο Ντέιβυ, αλλά ήταν ακόμα χαρούμενος που τα είδε. ”
Αποκάλυψε τον βετεράνο, ο οποίος ήταν μέχρι το θάνατό του να μην έχει την ελευθερία να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την εποχή του στο Στρατό, είχε υποστεί πληγές από σφαίρες και είχε θραύση κάτω από το δέρμα του.
Παρά το να φέρει τόσο τις σωματικές όσο και τις ψυχικές ουλές του πολέμου και τον διαχωρισμό του και του Isobel, ο Davy πέρασε όποτε μπορούσε με την οικογένειά του και ήταν αγαπητός από τους δίδυμους γιους του Ashleigh, Cian και Colby.
«Οδήγησε ένα λευκό αυτοκίνητο», είπε. «Και τα αγόρια είχαν ένα λευκό αυτοκίνητο παιχνιδιού που θα έβγαιναν και θα φώναζαν:« Davy, Davy! » όταν οδήγησε.
«Τους αγάπησε, όποιον θα μιλούσε θα τους έλεγε για τα δίδυμα.»
Ο φιλικός διαχωρισμός του με τον Isobel οδήγησε τον Davy ήταν το τελευταίο άχυρο που τον οδήγησε να ζητήσει βοήθεια για μετατραυματική διαταραχή άγχους.
Ο Isobel είπε: «Μίλησε για αυτό μερικές φορές, ήταν δύσκολο γι ‘αυτόν. Τον άκουσα. Αλλά ήταν ένας τυπικός άντρας, απλώς είπε: «Μπορώ να αντεπεξέλθω».
Ένας μηχανικός που εξυπηρετούσε το χρόνο, υπήρχαν λίγα πράγματα που ο Davy δεν μπορούσε να αλλάξει τα εξειδικευμένα του χέρια. «Εκτός από τη διακόσμηση», είπε ο Άσλεϊ.
«Διακοσμήσαμε εκείνο το σπίτι που πήρε στην οδό Cathay και είχε το μάγουλο για να τριγυρίσει και να σκάσει τις φυσαλίδες στην ταπετσαρία.»
Η οικογένεια είχε μόλις ολοκληρώσει το νέο του σπίτι δύο εβδομάδες πριν από το θάνατό του.
Πριν από αυτό, είχε ζήσει σε υποστηριζόμενα βετεράνα καταλύματα στο Cranhill.
Γεννημένος στη Σιγκαπούρη από μια στρατιωτική οικογένεια, που υπηρετούσε τη χώρα του ήταν στο αίμα του Ντέιβυ. Η ζωή του έπληξε, αλλά όταν δέχτηκε τελικά χρειάστηκε βοήθεια, το πήρε από την ομάδα Σκωτσέζων Βετεράνων Residences στο Bellrock Close.
Με την απαλλαγή του από τις ένοπλες δυνάμεις, ο Ντέιβι επανεκπαιδεύτηκε ως οδηγός HGV και αναγκάστηκε να αποσυρθεί πριν από λίγα χρόνια μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.
Για να γιορτάσει τα 50α γενέθλια του Isobel, η οικογένεια επέστρεψε στην Κύπρο, όπου ο Davy είχε υπηρετήσει στην Αμμόχωστο.
«Η επιστροφή στην Κύπρο ήταν μεγάλο πράγμα για αυτόν», είπε ο Ashleigh.
Γέλασε όταν θυμήθηκε την απόλαυσή του όταν συνειδητοποίησε ότι το μπαλκόνι του ξενοδοχείου τους έβλεπε το αγαπημένο του σούπερ μάρκετ, το Lidl.
«Ήθελε μια φωτογραφία του με το αγαπημένο του Λιντ στο παρασκήνιο. Ήταν καρύδια, αλλά είχε μια καρδιά χρυσού. ”