Η ευτυχισμένη εξομολόγηση μιας ευτυχούς θείας
Οι συνθήκες του σχεδιαζόμενου εγκλήματος περιγράφηκαν στην κρατική τηλεόραση από την ευτυχισμένη αδελφή της 52χρονης Ανδρούλας, η οποία πέθανε χθες από το δολοφονικό μαχαίρι του 59χρονου συζύγου της, μαζί με τον 20χρονο γιο της Στέλιο. Η Δέσπο Αβρακίδου μίλησε για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης, στις οποίες συμμετείχε ο δράστης. Ισχυρίστηκε ότι πριν από ενάμισι μήνα, μια 59χρονη γυναίκα προσπάθησε να στραγγαλίσει έναν ατυχές 20χρονο, και όταν παρατήρησε ίχνη στο λαιμό του, ο νεαρός ομολόγησε ότι οφείλονται στην οργή του πατέρα του.
«Πριν από περίπου ενάμιση μήνα, ο πατέρας του άρπαξε τον Στέλιο από το λαιμό για να τον στραγγαλίσει. Είδα ότι είχε γρατσουνιές. Τον ρώτησα τι είχε, δεν ήθελε να μου πει στην αρχή, αλλά αμφιβάλλω τι είχε συμβεί. Τελικά μου είπε ότι ο ιερέας του το έκανε αυτό, ότι του είχαν πει λόγια που δεν μπορούσα να πω. Ο Στέλιος δεν ήθελε να πάρω την αστυνομία, μου λέει. “Αν τον πιάσεις, γιατί θα με σκοτώσει, μητέρα μου.”
Παρά τις κλήσεις του Στέλιου, η θεία του ήρθε σε επαφή με τις αρχές σχετικά με το περιστατικό, για το οποίο ισχυρίζεται ότι έδειξαν ανακούφιση από τον πόνο, ως αποτέλεσμα του οποίου χάθηκε στις λαβυρινθικές διαδικασίες της αστυνομίας και των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας.
Τελικά, έπιασα την αστυνομία στα κεντρικά γραφεία, με ένωσαν με τη Λακατάμια, τους είπα την ιστορία, և Η αστυνομία της Λακατάμιας με ενώνει με την υποστήριξη παιδιών. Είπα στην αστυνομία τι είχε συμβεί, ότι ήμουν η θεία του Στέλιου. Στη συνέχεια, μαζί μου, παραπονέθηκα στον οργανισμό, μου είπαν ότι θα ενημερώσουν το γραφείο κοινωνικής πρόνοιας. Ήταν μεσημέρι όταν παραπονέθηκα. Μέχρι το μεσημέρι, κανείς δεν ήρθε σε επαφή μαζί μου, ούτε η Αστυνομία, ούτε το Γραφείο Πρόνοιας. Κάλεσα ξανά την αστυνομία, τους είπα την καταγγελία τους, με ένωσαν με αυτήν την υπηρεσία. Το κορίτσι μου λέει πόσο χρονών είναι το παιδί. Όταν της είπε ότι ήταν 20 ετών, μου είπε ότι δεν ήταν νέος. Του είπα ότι ως παιδί επειδή ήταν σε ορφανοτροφείο. Μου είπε ότι από τότε που ήταν 20 ετών, έπρεπε να κανονίσει να εγκαταλείψει μόνος του το σπίτι. Του είπα. “Είναι η λύση από το σπίτι;” Τι θα γίνει από τα υπόλοιπα; “