Με έναν ψυχρό άνεμο να αρχίζει να φυσά προς το Ισραήλ από την Ουάσινγκτον, καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δεν έχει ακόμη καλέσει τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου και την εκπρόσωπό του, αμφισβητήθηκε παράξενα όταν ρωτήθηκε αν το Ισραήλ παρέμεινε σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ, ίσως να είναι η ώρα για το Ισραήλ να εξετάσει την αναβάθμιση και ανανέωση των δεσμών με τη Γαλλία.
Ναι, η Γαλλία, εκείνη η χώρα που τόσο πολλοί Ισραηλινοί θεωρούν αντι-Ισραήλ λόγω της σχεδόν αντανακλαστικής υποστήριξής της σε παλαιστινιακές θέσεις σε διεθνή φόρουμ, και τις συχνά υπερκριτικές καταδικάσεις της ισραηλινής πολιτικής. Ναι, τη Γαλλία, εκείνη τη χώρα που πολλοί Ισραηλινοί βλέπουν ύποπτα από το εμπάργκο όπλων του Charles de Gaulle λίγο πριν από τον πόλεμο των έξι ημερών του 1967.
Γιατί; Διότι, όπως ο Oliver Rafowicz, πρώην εκπρόσωπος της IDF για τα ξένα μέσα ενημέρωσης, έγραψε σε έγγραφο θέσης τον Σεπτέμβριο για το Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ (JISS), τα πολιτικά συμφέροντα της Γαλλίας επί του παρόντος «συνεννοούνται με το Ισραήλ» για πολλά θέματα.
Πρώτον, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν ανέλαβε την ηγετική θέση στην Ευρώπη ενάντια στα σχέδια του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ανατολική Μεσόγειο, είτε πρόκειται για τις διαφορές της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο, είτε για την υποστήριξη αντιπάλων στρατοπέδων στη Λιβύη. Και αυτή η σκληρή στάση εναντίον του Ερντογάν βάζει το Ισραήλ και τη Γαλλία στην ίδια πλευρά του φράχτη όταν πρόκειται για την Τουρκία.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ελλάδα και η Γαλλία υπέγραψαν συμφωνία όπλων 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως μέρος των προσπαθειών της Ελλάδας να ενισχύσει τον στρατό της για να αντιμετωπίσει τις τουρκικές προκλήσεις στη γειτονιά της. Αυτή η συμφωνία όπλων ακολούθησε μετά από λίγες εβδομάδες την ανακοίνωση ότι το Ισραήλ και η Ελλάδα συμφώνησαν για 1,68 δισ. Δολάρια. συμφωνία για την ίδρυση και λειτουργία κέντρου εκπαίδευσης πτήσεων για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία
Η Ελλάδα και η Τουρκία συμμετείχαν σε αναμέτρηση το περασμένο καλοκαίρι στη Μεσόγειο, με την Τουρκία να στέλνει ένα πλοίο εξερεύνησης και ένα μικρό ναυτικό στόλο για να πραγματοποιήσει σεισμική έρευνα σε νερά που η Ελλάδα θεωρεί δική της, και η Ελλάδα αποστέλλει τα δικά της πολεμικά πλοία και πραγματοποιεί ναυτικές ασκήσεις με συμμάχους. Ο Macron βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της ΕΕ, υποστηρίζοντας την Ελλάδα.
Στη σύγκρουση στη Λιβύη, ο Μακρόν τοποθέτησε τη Γαλλία μαζί με τον στενό σύμμαχό του στον Κόλπο τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο εναντίον της Τουρκίας, η οποία έστειλε στρατιωτική υποστήριξη στην αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση στην Τρίπολη. Η Γαλλία, μαζί με την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και τη Ρωσία, υποστηρίζουν τις αντίπαλες δυνάμεις του στρατηγού Khalifa Haftar.
«Ο Macron είναι ο μόνος ηγέτης που αντιμετωπίζει ενεργά την τουρκική πολιτική στην ανατολική Μεσόγειο και δεν είναι απλώς στάση εναντίον της. Με αυτόν τον τρόπο έχει κάνει τη Γαλλία έναν αποτελεσματικό σύμμαχο της Αιγύπτου, των ΗΑΕ και του Ισραήλ », έγραψε ο Ράφοβιτς.
cnxps.cmd.push (function () {cnxps ({playerId: ’36af7c51-0caf-4741-9824-2c941fc6c17b’}). render (‘4c4d856e0e6f4e3d808bbc1715e132f6’);});
if (window.location.pathname.indexOf (“656089”)! = -1) {console.log (“hedva connatix”); document.getElementsByClassName (“divConnatix”)[0].style.display = “κανένας”;}
Και στο Λίβανο, επεσήμανε ότι ο Μακρόν έχει επισκεφθεί τη Βηρυτό δύο φορές από τη θανατηφόρα έκρηξη τον περασμένο Αύγουστο και ηγείται των απαιτήσεων κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων στον Λίβανο που θα έκοβαν τα φτερά της Χεζμπολάχ – κάτι που συνάδει επίσης με τα ισραηλινά συμφέροντα.
«Σε στενό συντονισμό με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα … ο Macron έχει ορίσει την προστασία των μετριοπαθών μουσουλμανικών εθνών και τον αγώνα ενάντια στον ισλαμικό ριζοσπαστισμό ως βασικά γαλλικά συμφέροντα», έγραψε.
Και, το πιο σημαντικό, η Γαλλία αναδύεται ως η δυτική δύναμη που παίρνει την ισχυρότερη θέση έναντι του Ιράν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Jean-Yves Le Drian προειδοποίησε πριν από λίγες μέρες ότι το Ιράν βρίσκεται στη διαδικασία ενίσχυσης της ικανότητάς του για πυρηνικά όπλα και ότι όταν ανανεώνονται οι συνομιλίες με το Ιράν, εκτός από τα πυρηνικά θέματα, «θα απαιτηθούν σκληρές συζητήσεις για τα βαλλιστικά διάδοση και αποσταθεροποίηση του Ιράν από τους γείτονές του στην περιοχή. “
Ο Macron, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, κάλεσε άλλες χώρες της περιοχής – όπως η Σαουδική Αραβία – να συμμετάσχουν στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν, λέγοντας ότι ο αποκλεισμός αυτών των χωρών ήταν λάθος κατά τις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη συμφωνία του 2015.
Με αυτούς τους τύπους σχολίων και τοποθετήσεων, η Γαλλία επιστρέφει σε μια θέση που κατείχε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ομπάμα όταν πήρε τη σκληρότερη γραμμή προς τους Ιρανούς οποιασδήποτε από τις έξι χώρες που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις – συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
Η σκληρή θέση της Γαλλίας στο Ιράν, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της JISS και ο πρώην αναπληρωτής επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας Eran Lerman, δίνει στο Ισραήλ κάτι που πρέπει να συνεργαστεί σε προσπάθειες να πείσει την κυβέρνηση Μπάιντεν να μην βιαστεί πίσω στη συμφωνία. Ο Μπάιντεν είπε ότι ενδιαφέρεται για την ανοικοδόμηση της διατλαντικής σχέσης και ότι η ύπαρξη συντονισμένων θέσεων με τη Γαλλία θα μπορούσε να είναι επωφελής για το Ισραήλ.
Στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην πυρηνική συμφωνία του 2015 στο Ιράν, η Γαλλία επιθυμούσε να πάρει τη συνεισφορά του Ισραήλ στη συμφωνία, αλλά αυτή η συμβολή δεν ήταν προσεκτική, διότι ο Νετανιάχου – που δεν ήθελε να δώσει στη συμφωνία οποιαδήποτε νομιμότητα – έδωσε εντολή σε όλα τα ισραηλινά όργανα να μην εμπλακούν με άλλα μέρη σχετικά με τη συμφωνία. Κατά τη σκέψη του Νετανιάχου τέτοια δέσμευση δεν θα έκανε τίποτα για να βελτιώσει τη συμφωνία και καμία συμφωνία δεν ήταν καλύτερη από μια κακή συμφωνία.
«Υπάρχουν πολύ σημαντικές γαλλικές θέσεις που συμπίπτουν με τη δική μας στο Ιράν και την Τουρκία», δήλωσε ο Λέρμαν, προσθέτοντας ότι το Ισραήλ «πρέπει να συντονιστεί στενότερα με το Παρίσι».
Ωστόσο, το παλαιστινιακό ζήτημα αποτελεί πιθανό εμπόδιο στην αναβάθμιση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
Σύμφωνα με τον Ράφοβιτς, ωστόσο, οι κοινότητες συμφερόντων της Ιερουσαλήμ και του Παρισιού μοιράζονται ένα ευρύ φάσμα θεμάτων «από τη Λιβύη έως τον Λίβανο, και σε ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο μέχρι το Ιράν», θα πρέπει «να δράσει για να μειώσει τη διαφορά μεταξύ των δύο χώρες σχετικά με το παλαιστινιακό ζήτημα. “
Σε αυτό, η Γαλλία μπορεί να παρακινηθεί από τα ΗΑΕ να μην κρατήσει τους δεσμούς της με το Ισραήλ όμηρους των παλαιστινιακών συμφερόντων.
«Η Γαλλία πρέπει να ρίξει μια νέα ματιά στα οφέλη των στενότερων σχέσεων με το Ισραήλ. Με τη σειρά του, το Ισραήλ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός επίσημου / ανεπίσημου πλαισίου για διμερείς συνομιλίες, που ενδεχομένως συμπληρώνεται αργότερα από ένα πολυμερές πλαίσιο, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος », έγραψε ο Ράφοβιτς.
«Η ανοιχτή ευθυγράμμιση του Αμπού Ντάμπι, της Μανάμα και της Ιερουσαλήμ προσφέρει μια διπλωματική και στρατιωτική πλατφόρμα για την ανοικοδόμηση των προηγούμενων δεσμών που βασίζονται σε αναδυόμενα κοινά συμφέροντα και μια νέα προοπτική για τη Μέση Ανατολή», έγραψε, προσθέτοντας ότι εάν οι παρεμβάσεις της Γαλλίας στο Λίβανο και τη Λιβύη και Οι προσπάθειες για τον περιορισμό της Τουρκίας πρέπει να πετύχουν, «η προσέγγιση με το Ισραήλ είναι απαραίτητη».