Η Μάλτα έπεσε για άλλη μια φορά στο χαμηλό όλων των εποχών από το 2006 στο The Economist Intelligence Unit’s Democracy Index, ενώ διατηρώντας τη θέση του στην κατηγορία «ελαττωματική δημοκρατία».
Η έκθεση, με τίτλο «Δείκτης δημοκρατίας 2020: Σε ασθένεια και υγεία;» κατέθεσε τη Μάλτα στην 30η θέση στην πιο πρόσφατη παγκόσμια κατάταξη. Πριν από δύο χρόνια, η Μάλτα κατατάχθηκε 18η.
Ο δείκτης ακολουθεί μια πρόσφατη κατάταξη της Transparency International στην οποία η Μάλτα έφτασε επίσης στο «χαμηλό όλων των εποχών» στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς.
Στη δεκαετία μετά το 2006, χρόνο με το χρόνο, η βαθμολογία της Μάλτας στο Δείκτη Δημοκρατίας κυμάνθηκε μεταξύ 8,39 και 8,28. Αυτό μειώθηκε ξαφνικά σε 8,15 το 2017 και αυξήθηκε ξανά το 2018 σε 8,21. Το 2019 και το 2020, το σκορ έπεσε περαιτέρω σε 7,95, μετά 7,68 αντίστοιχα, φτάνοντας στο χαμηλό όλων των εποχών το 2020.
Περιφερειακά, η Μάλτα έπεσε στη 17η θέση από συνολικά 21 χώρες. Στη Δυτική Ευρώπη, μόνο η Κύπρος, το Βέλγιο, η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν να έχουν χειρότερη δημοκρατία από τη Μάλτα.
Σύμφωνα με την έκθεση, ενώ οι χώρες που χαρακτηρίζονται ως ελαττωματικές δημοκρατίες έχουν «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές και, ακόμη και αν υπάρχουν προβλήματα (όπως παραβιάσεις της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης), γίνονται σεβαστές οι βασικές πολιτικές ελευθερίες». Σημαντικές αδυναμίες εντοπίζονται σε πτυχές της δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων στη διακυβέρνηση, των υπανάπτυκτων πολιτικών πολιτισμών και των χαμηλών επιπέδων πολιτικής συμμετοχής.
Το 2020, τα πιο αδύναμα σημεία της Μάλτας ήταν η «πολιτική συμμετοχή» και η «λειτουργία της κυβέρνησης» – με 6,11 και 6,79 βαθμούς το καθένα αντίστοιχα.
Ο Δείκτης Δημοκρατίας βασίζεται σε πέντε κατηγορίες: εκλογική διαδικασία και πλουραλισμός, λειτουργία της κυβέρνησης, πολιτική συμμετοχή, πολιτική κουλτούρα και πολιτικές ελευθερίες. Με βάση τα αποτελέσματά του σε μια σειρά δεικτών σε αυτές τις κατηγορίες, κάθε χώρα στη συνέχεια κατατάσσεται ως ένας από τους τέσσερις τύπους καθεστώτων: «πλήρης δημοκρατία», «ελαττωματική δημοκρατία», «υβριδικό καθεστώς» ή «αυταρχικό καθεστώς».
Η έκθεση συντάσσεται κάθε χρόνο από το EIU, το οποίο είναι το τμήμα έρευνας και ανάλυσης του The Economist Group, ενός από τους ειδικούς του κόσμου στην ανάλυση χωρών, την ανάλυση κινδύνου και την ανάλυση της βιομηχανίας.
Εστιάζοντας στην «παροχή ενός στιγμιότυπου για την κατάσταση της δημοκρατίας παγκοσμίως για 165 ανεξάρτητα κράτη και δύο εδάφη», ο Δείκτης αναλύει δεδομένα σε πέντε κατηγορίες και στη συνέχεια ταξινομεί κάθε χώρα ως έναν από τους τέσσερις τύπους: πλήρη δημοκρατία, λανθασμένη δημοκρατία, υβριδικό καθεστώς και αυταρχικό καθεστώς.
Το κύριο επίκεντρο της έκθεσης 2020 ήταν ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19 στη δημοκρατία και την ελευθερία σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τη μελέτη, η πανδημία «είχε ως αποτέλεσμα την απόσυρση των πολιτικών ελευθεριών σε μαζική κλίμακα και τροφοδότησε μια υπάρχουσα τάση μισαλλοδοξίας και λογοκρισίας της διαφωνίας απόψεων».
Η έκθεση εξέτασε επίσης τη δημοκρατία των ΗΠΑ «μετά από μια ταραχώδη χρονιά που κυριαρχούσε από την πανδημία του κοροναϊού, το κίνημα της Μαύρης Ζωής, και τις έντονα αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές».