“Gost”, όπως περιγράφει ο υπότιτλος “μια προσεκτική μελέτη του ελληνικού soundtrack του 1975-1989” – δεν είναι τυχαίο ότι κυκλοφόρησε από το Into the Light, το οποίο ισχυρίζεται ότι “ανακαλύπτει” άγνωστους δημιουργούς. և μουσική που διαφορετικά θα χανόταν με την πάροδο του χρόνου.
Το έργο, με επικεφαλής τον σκηνοθέτη (Έλληνας – ξένος) σκηνοθέτης, τον “κινηματογράφο” του μουσικού Anis Wesleme, χρειάστηκε χρόνια έρευνας και επιμονής για να κάνει πραγματικότητα πριν από την κυκλοφορία του, παρουσιάζοντας σε μια συλλογή τα σπάνια, χαμένα, μη καταχωρημένα θέματα της δεκαετίας του ’70 Ταινίες από συνθέτες όπως ο Ίανς ο Κωσιδάκης, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Χάρης Ξαντουδάκης, ο Βαγγέλης Κατσούλης, ο Σαρλότ Βαν Γκέλντερ եզ Διατριβή.
Οι τίτλοι των ταινιών, που αντιστοιχούν στα κομμάτια του άλμπουμ, δίνουν το στίγμα μιας εποχής για τον ελληνικό κινηματογράφο που կապ Σε σχέση με τις επιτυχημένες προβολές της “Λεωφόρος του Ελληνικού Κινηματογράφου”, οι νέες γενιές αρχίζουν να ανακαλύπτουν ξανά: “O Bab v Babylon”, “The City Never Sleeps”, “Electric Angel”, “Prometheus in the Second Face”, “Revenge”, “Descent at 9”, “Morning Patrol”, “Happy Day”, “Photo” , “” Κλειστό παράθυρο “,” Η γυναίκα που ονειρεύτηκε “,” Καρκαλού “.
Ο Ian Anis Weslemes δίνει στον Flex το στίγμα της «πνευματικής αναζήτησης» που οδήγησε στον Gost.
Ο Προμηθέας στο δεύτερο άτομο
Πώς προέκυψε η ιδέα για τον Gost;
Ο πιστός προσκεκλημένος στη λεωφόρο Lost του Ελληνικού Κινηματογράφου ήταν ο Ηλίας Πίζιος, ο άνθρωπος που διαχειρίζεται το φως / Echovolt. Από την πλευρά μου, μου άρεσε όλες οι κυκλοφορίες του. Από τα βαθιά σπίτια της εποχής μας μέχρι τις λεπτομερείς ανθολογίες σπάνιου ή μη κυκλοφορούμενου υλικού (κυρίως από τη δεκαετία του ’70 και του ’80) από συνθέτες όπως ο Γιώργος Θεοδωράκης ή ο Δημήτρης Πετσετάκης. Έτσι, αυτά τα δύο, ο κρυμμένος ελληνικός κινηματογράφος, η χαμένη μουσική του, έπρεπε να ξαναγεννηθούν μέσω αυτής της συλλογής μετά από πρόσκληση του Ηλία. Το τραγούδι που ξεκίνησε όλα, φυσικά, ήταν το “Oh Babylon” του Κώστα Φέρρη (1989), το επικό “Parodos” Parodos, που ήταν στην πραγματικότητα η ταινία (η οποία, τουλάχιστον για μένα), ήταν η πυρίτιδα για το Εκδηλώσεις Lost Avenue. «
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να βρείτε τα κομμάτια; Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι; Υπήρχαν κομμάτια που τελικά δεν βρέθηκαν;
Χρειάστηκαν τρία έως τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί το The Guest καθώς αναζητήσαμε σπάνιο ή μη κυκλοφορημένο υλικό που πολλοί συνθέτες ή σκηνοθέτες δεν είχαν καν. Ταυτόχρονα, θέλαμε αυτό το διπλό άλμπουμ να απευθύνεται όχι μόνο σε συλλέκτες-εκσκαφείς, αλλά και να έχουν ομαλή ροή, αλλά και ποικιλομορφία, γέφυρες μηχανών αναζήτησης λυρικά, ηλεκτρονικά γεφύρια με δημοφιλή. Φυσικά, υπάρχουν κομμάτια που δεν περιλαμβάνονται επειδή προέρχονται από άλλες δεκαετίες (60 ή 90) ή δεν υπάρχουν υλικά για εργασία.
Ηλεκτρικός άγγελος
Ποια ευθεία γραμμή ενώνει τα κομμάτια δίσκου;
Κατά την επεξεργασία μιας τέτοιας συλλογής, τοποθετείτε τα πάντα σε καρέ. Συνήθως, εάν είστε σοβαρός επιστήμονας (δεν εννοώ σοβαροί), οριοθετείτε τον χρόνο και τους τύπους μουσικής που σχετίζονται με την ιστορική περίοδο և αρχαιολόγοι և με βάση την παγκόσμια αντίληψη αυτών των ταινιών, τι αντίκτυπο είχαν στο κοινό. քնն Κριτικοί της σεζόν. Εμείς γυρίσαμε λίγο ανάποδα εδώ. Η μουσική και ο ήχος της παίζουν μεγάλο ρόλο στις ταινίες. “Δεύτερον”, τα πιο παράξενα μη κύρια μουσικά θέματα παίζουν ένα αστέρι. Οι ημερομηνίες που συνοδεύουν τον τίτλο του άλμπουμ (1975-1989) είναι πάνω από το πρόγραμμα που κλείνει τα μάτια σε μια από τις πιο σημαντικές και γνωστές περιόδους στον ελληνικό κινηματογράφο.
Τι ακριβώς μπορείτε να περιμένετε να ακούσετε στο Gost;
Το GOST είναι ένα παιχνίδι με ελληνικά, πρωτότυπα, soundtrack ack φάντασμα (φάντασμα) λέξεις. Πρόκειται για μια μελέτη πτυχών του έργου των συνθετών που είτε έχουν ηχογραφηθεί εδώ για πρώτη φορά (ian anis Costidakis “The City Never Sleeps” ή Charlotte Van Gelder “Karkalu”) ή είναι γνωστοί για τη συμμετοχή τους σε άλλους τύπους μουσικής (Dionysis Σαββόπουλος)., Γιώργος lave Χανκινάσιος). Μπορείτε να το ακούσετε ως ακροατής, ως παιχνίδι με συλλογική μνήμη, έναν γάμο ειδών τέχνης, να δημιουργήσετε νέα μουσική με νέα, τότε ηλεκτρονικά μουσικά όργανα.
Γιατί δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ αυτή η μουσική ή είναι δύσκολο να βρεθεί; Τι κρατά τα ελληνικά soundtrack άγνωστα;
Αυτά τα soundtrack παραμένουν κρυμμένα ή τουλάχιστον μερικά γνωστά, τα οποία (δυστυχώς) ακολουθούν τη μοίρα των σχετικών ταινιών. Με λίγες εξαιρέσεις, απελευθερώθηκαν κατά καιρούς, με αποτέλεσμα πολύ ακριβές μεταχειρισμένες πωλήσεις (ή, αν είστε τυχεροί) πολύ φτηνές. Καμία από αυτές τις συλλογές δεν είναι κανονική ταινία. Η συνεργασία σκηνοθετών και συνθετών αυτής της εποχής γέννησε υβρίδια που θα μπορούσαν να υπάρχουν ανεξάρτητα από ταινίες και πυξίδες στον άγνωστο μυστηριώδη κόσμο του ελληνικού κινηματογράφου.
Δείτε το teaser του “Gost” εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=Sn72gldV8LA:
Ακούστε το “Parodos” της Θείας από το “Oh Babylon” του Κώστα Φέρρη, το οποίο ανοίγει το άλμπουμ:
https://www.youtube.com/watch?v=fx6ICnMIoh8:
Μάθετε περισσότερα για την προπαραγγελία In “In the Light” և “Gost” և κυκλοφορία εδώ.
GOST (ελληνικά αυθεντικά κομμάτια ήχου)
Σε βάθος έρευνα για το ελληνικό soundtrack (1975 – 1989)
Ο ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του ’70 και του ’80 παραμένει μια αδιανόητη περιοχή ακόμη και για τους Έλληνες. Ειδικά οι πιο σκοτεινές και πιο μυστηριώδεις πλευρές αυτής της συλλογής. Αυτές είναι ταινίες που αγαπήθηκαν στην εποχή τους, ξεχάστηκαν, αλλά είναι επίσης ταινίες – φαντάσματα, ερμητικά σφραγισμένα, σκοτεινά, περίεργα παρενθέσεις στην κινηματογραφία των σκηνοθετών. Τα soundtrack τους, τα οποία είναι ως επί το πλείστον ακυκλοφόρητα ή εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν, είναι σπάνιες περιπτώσεις όταν τα ηλεκτρονικά և folk υβρίδια γεφυρώνουν ανατολικά προς δυτικά με το δικό τους μοναδικό, μη ταξινομημένο, ένα αυγό.
Σε: “O Bab v Babelon” (1989) του Κώστα Φέρρη Πρόκειται για μια σχεδόν φουτουριστική εκδοχή του Euripides Bacchus που μιλά συνεχώς στην Thesia e-reggae. Ο Maxi Priest εμφανίζεται επίσης σε όλο το soundtrack, αλλά και με έναν περίεργο τρόπο στην ταινία.
Σε ύπνωση Ανδρέας ΗΛΙΦΟΝΗΣ «Η πόλη δεν κοιμάται ποτέ» (1984), η μεταλλαγμένη ταινία ποδηλάτου, από τον συνθέτη Ίαν Κωστιδάκη (δεν κυκλοφόρησε ακόμη στο Ost) τελειοποιεί τις συνθέσεις του της δεκαετίας του ’80, τις διασπάσεις του χρόνου, τη νεο-ρομαντική του άποψη για τις χαμένες γενιές.
Στο πείραμα “Electric Angel” (1981) του Θανάση Ρένη Οι πτυχές του ερωτισμού του 20ού αιώνα δημιουργούν μια καλειδοσκοπική ταινία μικτών μέσων (ζωντανή δράση, κινούμενα σχέδια) χρησιμοποιώντας τον Δημήτρη Παπαδημητρίου և τον Δημήτρη Λέκκα μερικές φορές λαϊκό ροκ և μερικές φορές ηλεκτρονικό soundtrack.
ΜΙ: Κώστας Φέρρης «Ο Προμηθέας στο δεύτερο πρόσωπο» (1975), η πρώτη του ενασχόληση με την παλιά τραγωδία είναι μια φυσικοχημική ταινία που αποκαλύπτει πολλά πρόσωπα δύναμης. Ο Σταμάτης Σπανουδάκης δημιουργεί διασκεδαστικά απλά θέματα για την ταινία – με κιθάρες, συνθετικά, κρουστά.
ΜΙ: “Εκδίκηση” του Νίκου Βεργίτση (1983) είναι ένας νεαρός νουάρ στην Αθήνα που κολυμπά σε νέον, καπνό και ανθρώπινα ερείπια. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου ολοκληρώνει την ατμόσφαιρα με ένα soundtrack “ξυλουργού” με όργανα παρόμοια με τις εποχές – νέες συνθέσεις δειγματοληψίας (E-MU Emulator).
ΜΙ: The Origin of 9 (1984) από τον Χριστό του Σιόφα Είναι μια απλή πολιτική ταινία, μια μπαλάντα για τις απώλειες. Ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης από την Κύπρο δημιουργεί ηλεκτρικά συμφωνικά χρονογραφήματα δωματίου αυτής της προέλευσης.
Μετα-αποκαλυπτικό “Morning Patrol” (1987) του Νίκου Νικολαΐδη εξετάζει το επακόλουθο του σφάλματος φιλτράροντας εξίσου την αμερικανική παράδοση επιστημονικής φαντασίας με το αντίγραφο της Ανατολικής Ευρώπης. Η μουσική είναι υπογεγραμμένη από τον George Lor Hancinassios με έναν σπάνιο καθαρά ηλεκτρονικό τρόπο, ο οποίος ανταποκρίνεται στη μεγάλη επιρροή του Blade Runner με τη δική του λυρική σφραγίδα.
Σε: «Happy Day (1976) o Παντελής Βούλγαρης: Ο Διόνυσος Σαββόπουλος αποκαλύπτει ειδωλολατρικούς ρυθμούς και ψυχο-στιλ στην αταβική του τζαζ, στην οποία σκηνοθετεί τη σκοτεινότερη αλληγορική του ταινία, τη Θάλασσα της Μακρονησίου Τρόμου.
ΜΙ: Η Φωτογραφία (1986) είναι μία από τις δύο ελληνικές ταινίες του Νίκου Παπατάκη (Το άλλο είναι οι διάσημοι βοσκοί). Είναι ένα κοινωνικό θρίλερ για το φάντασμα της εξαπάτησης και της επιθυμίας. Ο συνθέτης Χριστόδουλος Χαλάρης, μετά από χρόνια έρευνας για τη βυζαντινή μουσική, παρουσιάζει τα ακαταμάχητα θέματα της ταινίας με τη συμμετοχή αρμονικών χορδών και φωνητικών χορδών.
Σε: Το Κλειστό Παράθυρο (1977) του Ερμή Βελοπούλου Είναι ένα ψυχο-ερωτικό πορτρέτο της τρέλας και της πίεσης, το οποίο συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με το ιταλικό gialo της εποχής. Ο πιλοτικός (μη εκδοθείς) λογαριασμός του υπογράφεται από τον Βαγγέλη Κατζούλη է έναν συνδυασμό ηλεκτροακουστικών և φυλετικών ρυθμών (φτιαγμένο με το θρυλικό EMS Synthi AKS).
Η: «Η γυναίκα που ονειρεύτηκε» (1987) του Νίκου Παναγιωτόπουλου είναι μια φανταστική “ελαφριά” κωμωδία σχετικά με το κλειδί της συμβίωσης. Σε αντίθεση με τις ποπ εικόνες, ο Χάρης Ξαντουδάκης δημιουργεί ένα μουσικό σκυρόδεμα που είναι μοναδικό στα εσωτερικά δεδομένα που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα (όπως οι περισσότεροι συνθέτες μουσικής).
ΜΙ: “Καρκαλού (1984) – Σταύρος Θόρν είναι μια μεταμφιεσμένη ταινία τρόμου από την περιοχή του ελληνικού χωριού. Ο Ολλανδός Charlotte Van Gelder, συνθέτης σε όλες τις ταινίες Thorne, συν-συγγραφέας ορισμένων συγγραφέων, ο σύντροφός της, πειράματα με τα όρια των χορδών, αυτοσχεδιασμός με ακατέργαστες εικόνες από την ταινία σε αυτή τη μοναδική δισκογραφία του έργου της.
Ian anis Weslemes
Μάθετε περισσότερα για την προπαραγγελία In “In the Light” և “Gost” և εδώ.