Έχουν κρυφτεί για μια ολόκληρη σεζόν. Δεν εμφανίζονται μαζικά և συχνά εάν δεν είναι προς όφελός τους ή ήθελαν να το δείξουν. Οι φωνές τους σπάνια ακούγονται “συνοδεύονται” από τα πρόσωπα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.
Σε πολλές περιπτώσεις, έσπρωξαν άλλους να βγουν, να εκφράσουν τις απόψεις τους, τις θέσεις τους, τους ισχυρισμούς τους, γεμάτους υποκρισία και «δάκρυα κροκοδείλου» κάθε φορά που υπήρχε πρόβλημα με την αλλαγή του χάρτη, των διακηρύξεων. Και αυτοί που αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο παραμερίζουν το γεγονός ότι γίνονται γραφικά: κουραστικοί. Αντ ‘αυτού, γεμίζουν περήφανα το στήθος τους.
Κασέτες, κασέτες, κασέτες: Ο αποπροσανατολισμός είναι το αγαπημένο τους χόμπι. Όλοι όσοι κρύβονται στο σκοτάδι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μακριά από το κέντρο της προσοχής, προετοιμάζονται, σκέφτονται διαφορετικούς τρόπους, δεν τρέχουν από ενδιαφέροντα, γίνονται στενοί φίλοι (το ενδιαφέρον τους ενώνει όλους) με ισχυρούς πράκτορες άλλων συνδικάτων. Και αργά, αρχίζουν να μεταδίδουν τις προσπάθειές τους στη γενική εκκλησία. Βρίσκουν μερικούς συμμάχους, από τις λεγόμενες ομάδες “Big 6”, για να επιστρέψουν στο δικό τους “θέλω” και μαζί … τραβούν το κυπριακό ποδόσφαιρο στο σκοτάδι Ναι, για παράδειγμα, έχουν περάσει 2-3 ημέρες από τότε που επιβεβαιώνεται ότι το αίτημά τους κινδυνεύει … στο κενό – φανταστείτε ότι το έκαναν; Βγήκαν, αποφάσισαν να βγουν, να μιλήσουν δημόσια, να ενισχύσουν γρήγορα τις απόψεις τους.
Και ξύγωνα το κεφάλι μου. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει όλα αυτά; Aaa, διάλειμμα του προηγούμενου πρωταθλήματος, από πού ξεκίνησε, πώς σχεδιάστηκε, όπου τελείωσε την περασμένη σεζόν Είμαι εμμονή με το Ναι, γιατί παραμένει άπεπτο. Από την άποψή μου, από την άποψη πολλών άλλων συναδέλφων, είτε έχασαν τη δουλειά τους είτε έτριψαν τα δόντια τους και έμειναν στο πλευρό τους. Amanaki, από το τέλος του πρωταθλήματος μέχρι τον τελικό τερματισμό του, όπου δεν υπήρχε η υποστήριξή τους προς τα Media LMs για να ολοκληρώσουν το έργο.
Αν ήταν σαν φυσικά φαινόμενα, θα είχαν τη μορφή ζωντανής άμμου ή υδρομασάζ. Αν δεν υπήρχε η καταστροφή της εξάρτησης από τους συλλόγους (αναπόφευκτη ζημιά σε μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος), η COP այլ άλλα αθλητικά σώματα, να είστε βέβαιοι ότι κατά καιρούς διαφορετικοί σύλλογοι δεν θα βρίσκονταν σε κανένα ποδοσφαιρικό χάρτη εξαιτίας αυτών. Και το πρόσωπό τους, μαζί με το όνομά τους, θα χάνονταν από οποιαδήποτε εμπλοκή με το ποδόσφαιρο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα τους ξεχάσουν, όπως τα βουνά στο χιόνι του προηγούμενου έτους.
Είναι συντροφιά και οι μοναχοί υποβαθμίζονται. Τουλάχιστον στα μάτια των πραγματικών θαυμαστών, όχι των κατασκηνωτών. Επειδή στην άβυσσο στην οποία είναι η φανατική ψυχή, όλοι όσοι κλέβουν από αντίπαλες ομάδες, εάν το δικό τους κλαμπ είναι στα βάθη, επηρεάζουν πιθανές αποφάσεις (είτε το γνωρίζουν είτε όχι), κρύβονται στο κέλυφος τους. “Όταν είναι καλό για αυτούς να βγουν … βγαίνουν σαν τους σύγχρονους Okhams, ακονίζοντας τα ξυράφια τους, և όταν δεν σερβίρονται μόνο αυτό που θέλουν να διαβάσουν – να ακούσουν, ξυρίζουν τα πάντα στα κοινωνικά μέσα. δεν σημαίνει ότι ανήκουν στην ομάδα τους.
Ήμασταν εμείς, είμαστε εμείς, θα μείνουμε έτσι
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Το άλλο ενοχλημένο άτομο ρώτησε τους δημοσιογράφους γιατί ανησυχούμε για το πρωτάθλημα των 14 ομάδων, «περπατάει» στο γεγονός ότι παίζουν περισσότεροι Κύπριοι, προπονητές, προπονητές κ.λπ. Πρώτον, κανείς δεν πολεμά ενάντια στο ίδρυμα με 14 ομάδες. Εάν δεν έχουμε στοιχήματα, κάνουμε χειρισμό επειδή το ένα “καίει” και το άλλο παίζει αδιάφορα “φιλικό” για να παραμείνει έτσι, τα δεινά πέφτουν, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Δεύτερον, προπονητές, γυμναστές, φυσιοθεραπευτές և διάφορα άλλα άτομα μπορούν να συμμετέχουν στη δεύτερη κατηγορία. Μετά από όλα, τα περισσότερα έχουν άλλα μεγάλα χόμπι.