Είτε πρόκειται για κλιμάκωση των εντάσεων με την Ελλάδα μέσω διαπραγματεύσεων, εκκίνησης των κυπριακών συνομιλιών, διοργάνωση περιφερειακής διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας για τους πρόσφυγες, απελευθέρωση βίζα ή ενημέρωση της τελωνειακής ένωσης, η Τουρκία θα συνεχίσει να επιδιώκει συνεχώς τη διπλωματία καθώς προσπαθεί να ξεκινήστε πάλι με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα αυτά τα σημεία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της Άγκυρας, καθώς αναμένει την επερχόμενη επίσκεψη των προέδρων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Επιτροπής στην Τουρκία.
Τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης αμφισβητούν την ειλικρίνεια του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι η ΕΕ θα στηρίξει την πολιτική της Τουρκίας στην προσέγγιση της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, προσθέτοντας ότι η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες θα συντονιστούν, ωθώντας την Άγκυρα σε μια γωνία και στερώντας από τους Τούρκους την ευκαιρία να υιοθετήσουν πολιτικές που αντικατοπτρίζουν μια ισορροπία εξουσίας.
Ακολουθεί γρήγορα ο ισχυρισμός ότι η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να επιτύχει ισορροπία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Για το ρεκόρ, τέτοιοι ισχυρισμοί φαίνεται να στερούνται βασικής κατανόησης του realpolitik.
Οι υποστηρικτές τέτοιων απόψεων επίσης δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα πολιτική παγκόσμιας ηγεσίας της Αμερικής. Ούτε φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη τις ρωσικές και κινεζικές αντιδράσεις, ή τα αποκλίνοντα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια νέα ισορροπία δύναμης ξεκινά σαφώς μεταξύ των τιτάνων – μια διαδικασία που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε νέες εντάσεις αλλά και ευκαιρίες. Χάρη στην πρόοδο που έχει σημειώσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Τουρκία έχει ό, τι χρειάζεται για να προσαρμοστεί στη νέα ισορροπία.
Δεν είναι μυστικό ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Ντόναλντ Τραμπ, που επιδιώκει να επιδιορθώσει τη σχέση της Ουάσιγκτον με το ΝΑΤΟ και τους διατλαντικούς εταίρους των ΗΠΑ. Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα προσπαθήσει να ενισχύσει και να ενώσει τη δυτική συμμαχία προωθώντας αξίες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτό που έχει σημασία, ωστόσο, είναι αν αυτές οι αξίες θα μιλήσουν για τα αμοιβαία γεωπολιτικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν φαίνεται ότι η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες θα μπορέσουν να συμφωνήσουν μια αμοιβαία επωφελής πολιτική σχετικά με την Κίνα και τη Ρωσία πολύ γρήγορα.
Εάν οι ΗΠΑ προσπαθήσουν να επιβάλουν την πολιτική συγκράτησής τους έναντι των χωρών στους Ευρωπαίους, οι διαφορές μεταξύ των μελών της ΕΕ σίγουρα θα εμβαθύνουν.
Πόσο πιθανό είναι ότι η Γερμανία θα παραιτηθεί από το Nord Stream 2; Ποια θα ήταν η αντίδραση της Ρωσίας στην ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ; Και τι κάνουμε για τις περιοχές που ελέγχονται από τη Ρωσία εντός των συνόρων των εθνών;
Υπάρχει τρόπος για τους Ανατολικούς Ευρωπαίους να ξεπεράσουν τον φόβο τους για τη Ρωσία; Ο επιθετικός περιορισμός της Ρωσίας θα ωθούσε τη Μόσχα και το Πεκίνο πιο κοντά; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πολλά ερωτήματα που επηρεάζουν τα βήματα που πρέπει να απαντηθούν.
Ο Josep Borrell, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για τις εξωτερικές υποθέσεις και την πολιτική ασφάλειας, υπενθύμισε πρόσφατα σε όλους ότι υπάρχει μια νέα Ευρώπη και προειδοποίησε ότι δεν θα υπάρξει επιστροφή στην εποχή του Μπαράκ Ομπάμα στις διατλαντικές σχέσεις. Ποιος ενδιαφέρει κυρίως τους νέους όρους της διατλαντικής συμμαχίας; Η απάντηση θα εξαρτηθεί από τη Ρωσία και την Τουρκία.
Υποστηρίζω ότι η επαναφορά μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ θα ενίσχυε τα χέρια των Βρυξελλών και της Άγκυρας στην αντιμετώπιση της Ουάσινγκτον. Είναι αλήθεια ότι οι επιλογές του υπουργικού συμβουλίου του Μπάιντεν υποδηλώνουν ότι η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν προβλήματα σχετικά με το σύστημα αεροπορικής άμυνας PKK / YPG και S-400. Η Τουρκία πρέπει να γνωρίζει την πιθανότητα ότι ο Μπάιντεν θα υιοθετήσει μια πολιτική κριτική ή ακόμη και να ασκήσει πίεση στην Άγκυρα.
Διπλωματία υπομονής
Η προηγούμενη στήλη μου τόνισε τη σημασία της υπομονής και της επίμονης διπλωματίας. Εάν οι Βρυξέλλες κινούνται στο καρότσι της Ουάσιγκτον και εγγραφούν αυτόματα στην εσφαλμένη πολιτική της, τα συμφέροντα της Ευρώπης θα διατρέχουν κίνδυνο. Σε τελική ανάλυση, οι Ευρωπαίοι αναμένεται να χάσουν τα περισσότερα εάν οι εντάσεις πρόκειται να κλιμακωθούν μεταξύ της Τουρκίας και της δυτικής συμμαχίας, μια κατάσταση που θα μπορούσε να επηρεάσει άμεσα την αντιτρομοκρατία, τη μετανάστευση, το εμπόριο και άλλα θέματα.
Ας θυμηθούμε τον αντίκτυπο του Συριακού εμφυλίου πολέμου στην Ευρώπη – πυροδοτώντας την άνοδο του λαϊκισμού, τις τρομοκρατικές επιθέσεις και τα κύματα των προσφύγων. Και πάλι, η Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας για το πιθανό σχέδιο της Ουάσινγκτον να περιορίσει τη Ρωσία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα, η Άγκυρα διαδραματίζει σημαντικότερο ρόλο από ό, τι πριν στην περιοχή που εκτείνεται από την Ανατολική Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τον Εύξεινο Πόντο και τον Νότιο Καύκασο.
Μπορεί να υπάρξει ένταση και αναταραχή τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο να είναι απαισιόδοξη. Η χώρα θα έχει ακόμα την ευκαιρία να ακολουθήσει μια πολιτική ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της ΕΕ και της Ρωσίας. Αυτή η επιδίωξη μπορεί να είναι πιο δύσκολη από ό, τι στα χρόνια του Trump, αλλά είναι ακόμα δυνατή.
Η επισκευή της τουρκοαμερικανικής σχέσης είναι η σύστασή μου, αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλες τις επιλογές.