«Το όνειρό μου ήταν πάντα», λέει, σταματά. Έρχεται αργά, συναντά և επαναλαμβάνεται αποφασιστικά. «Το όνειρό μου ήταν πάντα να γίνω σκηνοθέτης, ακριβώς αυτό που ένιωσα, ήμουν απογοητευμένος. Μου είπαν ότι ήμουν αρκετά τυχερός που εργάστηκα σε μια τέτοια παραγωγή. Φεύγοντας από εκεί, είπα, αν πρόκειται για καλή παραγωγή, πού πρέπει να πάω για να συμμετάσχω; Αν με νικήσουν, τι άλλο θα μου κάνουν; “
Αυτά είναι λόγια ελευθερίας. Η Ελευθερία είναι ένα κορίτσι τριάντα ετών. Συναντηθήκαμε λίγες μέρες αργότερα όταν υπέβαλε επίσημη καταγγελία στην αστυνομία εναντίον σκηνοθέτη που τον φέρεται να τον χτύπησε κατά τη μαγνητοσκόπηση μιας κυπριακής τηλεοπτικής σειράς πριν από περίπου τρία χρόνια. Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει δει τέτοιες ενέργειες του νεαρού ηθοποιού, λεκτική κακοποίηση άλλων ηθοποιών, μελών του τεχνικού προσωπικού και ταπεινωτικά σχόλια εναντίον των γυναικών που εργάζονται μαζί του.
Το παράπονο της Ελευθερίας είναι το τρίτο στον τομέα του πολιτισμού που βλέπει το φως της ημέρας. Ο πρώτος ήταν εναντίον του Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος φέρεται να εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά τον νεαρό ηθοποιό, και ο δεύτερος εναντίον του Δημήτρη Λιγνάδη, του ηθοποιού Ανδρέα Φιλάτκου, ο οποίος εξομολογήθηκε δημόσια με αυτό που είχε ζήσει. Οι δύο περιπτώσεις λέγεται ότι συνδέονται με έναν μεσολαβητή του οποίου οι δραστηριότητες διερευνούνται από τις κυπριακές αρχές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ. Ο Αντρέας Φιλάτκου σπάζει τη σιωπή του μπροστά στην κοινωνία “. Nails Lignadis για σεξουαλική παρενόχληση
Το παράπονο της Ελευθερίας δεν σχετίζεται με τα δύο προηγούμενα, αναφέρεται στον τρίτο σκηνοθέτη. Η Ελευθερία αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της μετά την συνεχιζόμενη πολιτιστική αναταραχή στην Ελλάδα. Κέρδισε δυναμική όταν άρχισε να ακούγεται και η κραυγή από την περιοχή στην Κύπρο. Έτσι, αφού έκανε δήλωση στην αστυνομία, αποφάσισε μέσω του εαυτού του ΚΑΝΩ ΑΝΑΦΟΡΑ: να μιλήσω δημόσια! և Ενθαρρύνετε τους άλλους να σπάσουν τη σιωπή τους, «όπως κάνει», καθώς επανέλαβε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
“Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε άτομα που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, λεκτικά και σωματικά κακοποιηθούν ότι είναι καιρός να μιλήσουμε. Δεν φταίμε εμείς. Είναι πολύ δύσκολο για ένα θύμα που έχει κακοποιηθεί να το πιστέψει. Ερωτήσεις σχετικά με το γιατί γιατί τώρα, νομίζω, δεν είναι ενημερωμένες. “Πρέπει να έχουν το θάρρος να βγουν έξω και να μιλήσουν, γιατί συμβαίνει.”
Μετά την καταγγελία, αισθάνεται ανακουφισμένος, καθώς ομολογεί. Τώρα είναι έτοιμος να συνεχίσει το όνειρό του να γίνει ξανά σκηνοθέτης. Μέσα από όλα αυτά, έχει έρθει σε επαφή με ανθρώπους στον τομέα του πολιτισμού που του έδωσαν θάρρος και ώθηση. Του εξήγησαν, όπως λέει, ότι δεν είναι έτσι παντού …
Αυτή είναι η μαρτυρία της Ελευθερίας
Ήμουν βοηθός σκηνοθέτη σε μια κυπριακή τηλεοπτική σειρά. Ήταν η πρώτη μου δουλειά, μόλις τελείωσα. Πριν προσληφθώ, πήγα σε μια συνέντευξη για να δω τη μαγνητοσκόπηση και να γνωρίσω τον σκηνοθέτη. Στη συνέντευξη, ο σκηνοθέτης μου ρώτησε πολύ περίεργες ερωτήσεις: το στυλ, τι σημάδι είμαι, αν έχω ρομαντισμό στη ζωή μου κ.λπ. Μου είπε ότι αν είχα ένα ειδύλλιο, δεν θα μπορούσα να το χειριστώ επαγγελματικά. Τελείωσε λέγοντας μου ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να πετύχουν σε αυτόν τον τομέα επειδή είναι ένα επάγγελμα που κυριαρχείται από άνδρες, οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες από τη φύση τους.
Τότε με ρώτησε τι ήξερα γι ‘αυτόν, և όταν απάντησα ότι δεν ήξερα γιατί σκέφτηκα ότι πρέπει να γνωρίζω τη σειρά και όχι τους σκηνοθέτες, άρχισε να φωνάζει πολύ, λέγοντας ότι πρέπει να ξέρω ποιος είναι; Μου είπε ότι πρέπει να μελετήσω τι είχε κάνει. Φώναζε τόσο δυνατά που τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα. Και μετά επέστρεψε και μου είπε. “Καταλαβαίνω, αν από τώρα και στο εξής αρχίσεις να φωνάζεις για το τι πρέπει να πυροβολήσουμε στο σετ.” Έφυγα, ήμουν σίγουρος ότι δεν θα έπαιρνα αυτή τη δουλειά. Ειλικρινά, ηρέμησα γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. “Στο τέλος όμως με έβγαλαν από την παραγωγή και είπαν ότι προσλήφθηκα.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ. Το θέατρο της Κύπρου είναι σοκαρισμένο. Ισχυρισμοί σεξουαλικής παρενόχλησης
“Μου είπαν ότι αυτό ήταν το μέρος”
“Πριν φύγω, μίλησα με έναν άνδρα που δούλευε σε αυτήν την παραγωγή. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν πόσες φορές αυτός ο σκηνοθέτης τον έκανε να κλαίει στο σετ. Απάντησε ότι έκλαιγε μια φορά, συμβούλεψε να μην το λάβει υπόψη, γιατί αυτός ήταν ο τρόπος του, և αυτό είναι το μέρος. Έτσι έπεισα τον εαυτό μου ότι έπρεπε να είμαι υπομονετικός. Συγκέντρωσα τόλμη όσο είχα, διάβασα πολύ, πήγα να δουλεύω πολύ την πρώτη μέρα.
Θυμάμαι εκείνη την ημέρα, χρειαζόταν ένα θέμα για να πυροβολήσει. Ο προηγούμενος βοηθός δεν με ενημέρωσε. Έτσι όταν με ρώτησε ο διευθυντής, είπα την αλήθεια, δεν είχα καμία πληροφορία. Τότε άρχισε να μου φωνάζει πάρα πολύ, γιατί όπως μου είπε, πήγα την πρώτη μέρα, was έκανα λάθος, needed έπρεπε να ξέρω ποια ήταν η δουλειά μου. Μου είπε ότι δεν με νοιάζει ότι δεν είχα ενημερωθεί. Στο τέλος της ημέρας, ήμουν πανικός. Το είπα στην οικογένειά μου και την επόμενη μέρα του το είπα. Μου είπε ότι είναι το μέρος: πρέπει να το συνηθίσω և που μετανιώνει που τους άφησε. Τελικά έμεινα. “
“Χαστούκι τον ηθοποιό”
“Η συμπεριφορά του ήταν πολύ επιθετική, χρησιμοποίησε λεκτική βία εναντίον άλλων. Μου έκοψε πολλές φορές και με τους άλλους. Αυτό συνέβαινε συνήθως με τους νέους ηθοποιούς του τεχνικού προσωπικού. Θυμάμαι όταν γυρίζαμε μια σκηνή με πολλούς συνεργούς, մարդիկ πολλοί άνθρωποι είχαν το προσωπικό և την παραγωγή, ο ηθοποιός έπρεπε να κοιτάξει μια συγκεκριμένη κάμερα. Του είπε πολλές φορές. Για μια στιγμή έγινε πολύ θυμωμένος. Πήγε σε αυτήν, μπήκε στο πρόσωπό της, άρχισε να φωνάζει ότι δεν είναι θέατρο, ότι υπάρχουν κάμερες. “Αυτή είναι η κάμερά σου”, είπε. Ένιωσα ότι την ταπείνωσε μπροστά μας. Ο ηθοποιός δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, φαινόταν τρομοκρατημένος … Καθώς δεν κατάλαβε, ο σκηνοθέτης πήγε και τον χαστούκισε. Θυμάμαι ότι όλοι σοκαρίστηκαν. Ο ηθοποιός δεν απάντησε.
Αυτή ήταν η μέρα που συνειδητοποίησα ότι δεν χρησιμοποιεί μόνο λεκτική βία, αλλά ότι θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο να χτυπήσει κάποιον. Μπορώ να πω ότι ο φόβος μου να πάω στη δουλειά έχει αυξηθεί δέκα φορές από εκείνη την ημέρα. Ξύπνησα πολλές φορές με σοβαρό πόνο στο στομάχι, δεν ήθελα να εργαστώ. Έπρεπε να σταματήσουμε τη μαγνητοσκόπηση πολλές φορές επειδή έκανα κρίσεις πανικού. «Υπήρχαν στιγμές που ήμουν σε αυτήν την περιοχή, οι συνάδελφοί μου προσπαθούσαν να με εμπλακούν».
“Γύρισε το κεφάλι μου”
Απλώς μας γνώρισε τότε. Ο σκηνοθέτης μου έδωσε την ευθύνη να γυρίσω τη σκηνή. Πήγαμε στο δωμάτιο, έκανα τα καλύτερα. Ήρθε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, δεν μου έδωσε καμία εξήγηση, ακόμα δεν ξέρω γιατί το έκανε, θυμάμαι απλώς ότι με είδε πολύ θυμωμένο. Κρατούσα ένα βιβλίο εικόνων, το άρπαξε και γύρισε το κεφάλι μου βίαια. Με χτύπησε… σοκαρίστηκα. Βγήκα έξω και φώναξα για πολύ καιρό. Προσπαθούσα να ανακάμψω γιατί είχαμε ακόμα κάποιες σκηνές γυρίσματος. Αν και με ρώτησαν τι είχα, αν μου έκανε κάτι, δεν μίλησα εκείνη τη στιγμή γιατί ένιωσα ότι άξιζα αυτό που μου έκανε. Εκείνη την εποχή, με κακοποίησαν τόσο λεκτικά που ένιωθα ένοχος, φταίω. Σκέφτηκα ότι άξιζα να ξυλοκοπήσω
Πήγα σπίτι μου, το ανέφερα στην οικογένειά μου, σε ανθρώπους πολύ κοντά μου. Μετά από λίγο παραιτήθηκα επειδή δεν μπορούσα πλέον να συνεργαστώ με αυτό το άτομο.
Δεν του είπα τίποτα. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που λυπάμαι πραγματικά. “Αν το επέζησα σήμερα, το πρώτο πράγμα που θα έκανα ήταν να πάω να τον βρω. Θα έλεγα ότι αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη. Δεν θα του επιτρέψω να με αγγίξει ξανά.”
“Μίλησε ντροπιαστικά για τις γυναίκες”
“Έχω ακούσει ότι ένα κορίτσι σε αυτήν την παραγωγή δέχτηκε επίσης σεξουαλική επίθεση. Γενικά, αυτό που είδα ήταν ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν με περιφρόνηση. Τα σχόλια για τις γυναίκες ήταν ένα από αυτά τα σχόλια που μπορούμε να νιώθουμε καθημερινά, αλλά δεν τα λαμβάνουμε υπόψη, όπως “είσαι γυναίκα”, “έχετε @@@”, σχόλια σαν αυτό.
Το όνειρό μου ήταν πάντα (παύση). Ήταν πάντα το όνειρό μου να γίνω σκηνοθέτης, ήμουν απογοητευμένος αμέσως μετά τη ζωή μου. Μου είπαν ότι ήμουν αρκετά τυχερός που εργάστηκα σε μια τέτοια παραγωγή. Φεύγοντας από εκεί, είπα, αν πρόκειται για καλή παραγωγή, πού πρέπει να πάω για να συμμετάσχω; Αν με καταραστούν, τι άλλο θα μου κάνουν; Υπήρξε ενάμιση χρόνο που δεν έκανα τίποτα για την περιοχή. Ήμουν σε ένα στάδιο όπου δεν ήξερα τι να κάνω με τη ζωή μου, αν έπρεπε να παλέψω για αυτό το όνειρο ή αν έπρεπε να κάνω κάτι άλλο, γιατί αυτή η περιοχή δεν με αναγκάζει, γιατί είμαι πολύ ευαίσθητος σε αυτό περιοχή. «.
Η απόφαση να σπάσει τη σιωπή
“Δεν θα μιλούσα αν δεν είχα το θάρρος να μιλήσω με πολλούς πιο διάσημους σκηνοθέτες στην Ελλάδα από τις πολλές ειδήσεις που έχω δει. Νομίζω ότι αν δεν έβλεπα τι είδε το φως της ημέρας, δεν θα είχα το θάρρος να μιλήσω. Μέχρι πρόσφατα, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν ήταν τίποτα. Ήταν πολύ σοκαριστικό για μένα να συνειδητοποιήσω ότι ζούσα κάτι που δεν ήταν σωστό. Το δέχτηκα γιατί νόμιζα ότι το άξιζα. Αλλά κανένα είδος βίας δεν είναι σωστό, ούτε λεκτικό ούτε φυσικό.
Μόλις είδα τι συνέβη στην Ελλάδα, συνάντησα ένα κορίτσι που δούλευε στην παραγωγή. Μου είπε ότι πρέπει επίσης να παραπονεθούμε για αυτόν τον σκηνοθέτη, διότι είναι ατυχές το γεγονός ότι ένας άλλος κόσμος βασανίζεται μετά από εμάς. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για να το κάνετε τώρα. Εάν μπορώ, θέλω να ενθαρρύνω τους άλλους να βγουν έξω και να μιλήσουν. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Ξέρω ότι είναι πολύ φοβισμένοι, αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε και να ντρέπουμε. Είναι αυτοί που το έκαναν.
Νομίζω ότι υπάρχει φόβος στην Κύπρο ότι αν μιλήσουμε δεν θα βρούμε δουλειά σε αυτόν τον τομέα, αλλά νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να σταματήσει να συμβαίνει. Το ω δεν είναι ένοχο, ανεξάρτητα από το πόσο νομίζει ότι είναι ένοχος. “Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε ώστε αυτοί οι άνθρωποι να φύγουν από αυτό το μέρος.”
“Επειδή το κάνει”
“Το κίνημα #Metoo μπορεί να δημιουργηθεί στην Κύπρο ,, έχει ήδη ξεκινήσει μια αλυσίδα,” Είμαι χαρούμενος για αυτό. Ο χρόνος ήταν ουσιαστικός, ελπίζω να συνεχιστεί.
Έχω ήδη υποβάλει καταγγελία εναντίον αυτού του διευθυντή στην Αστυνομία. Ήταν δύσκολο για μένα, έκλαψα πολύ, έκλαψα ακόμα και μετά την κατάθεση. Δεν ένιωσα χαρούμενος, αλλά ήμουν σίγουρα χαλαρωτικός.
Θα συνεχίσω τώρα το όνειρό μου να γίνω σκηνοθέτης. Έχω μιλήσει με πολλά άτομα στην περιοχή και με διαβεβαίωσαν ότι αυτό δεν ισχύει παντού. Μου είπαν ότι ήταν κρίμα που ήταν η πρώτη μου εμπειρία, δεν ήμουν πολύ τυχερός. Μέσα από αυτό γνώρισα ανθρώπους που δεν πίστευα ότι θα ήξερα. Αυτό με ωθεί να κάνω το επόμενο βήμα
Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε άτομα που έχουν παρενοχληθεί σεξουαλικά, προφορικά ή σωματικά κακοποιηθούν ότι είναι καιρός να μιλήσουν. Δεν φταίμε εμείς. Είναι πολύ δύσκολο για ένα θύμα που έχει κακοποιηθεί να το πιστέψει. Ερωτήσεις σχετικά με το γιατί γιατί τώρα, νομίζω, δεν είναι ενημερωμένες. “Πρέπει να έχουν το θάρρος να βγουν έξω και να μιλήσουν, γιατί συμβαίνει.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ.