Το άρθρο με τίτλο “Νέα Πραγματικότητα” του Χάρη Γεωργιάδη, Αντιπροέδρου του ΔΕΣΗ, πρώην Υπουργού Οικονομικών, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 3 Ιανουαρίου, εμπίπτει στην ατζέντα της νότιας πολιτικής σαν βόμβα.
Γεωργιάδης “Αν και η Κύπρος, η Ελλάδα και τα Ηνωμένα Έθνη, καθώς και η διεθνής κοινότητα καθώς και το πιο ρεαλιστικό μοντέλο λύσης, η ομοσπονδία απέτυχε. Αυτό το μοντέλο δεν έχει βρεθεί μέσω λογικής ανάλυσης, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συνθήκες. αγνόησε τις κρίσιμες αλλαγές τα τελευταία 50 χρόνια όταν οι κοινωνίες χωρίστηκαν », αποδυνάμωσε περαιτέρω το χέρι του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος είχε ήδη ασχοληθεί με ισχυρισμούς ότι ήθελε ένα μοντέλο λύσης δύο κρατών.
Αν κοιτάξουμε τη σύνοψη του άρθρου που έγραψε ο πρώην υπουργός πριν προχωρήσουμε σε αυτό το σημείο, βλέπουμε ότι έκανε αρκετά αμφιλεγόμενα ευρήματα. Για παράδειγμα, ο Γεωργιάδης, “η πλειοψηφία έχει υποστηρίξει μοντέλα ομοσπονδιακής λύσης, αλλά πρέπει να ασχοληθούμε με την Τουρκία, αγνοώντας το γεγονός ότι προσπάθησε να ικανοποιήσει το παράλογο αίτημά του. Είναι η συνεχής πορεία του και οι τουρκο-ελληνικές σχέσεις, οι οποίες προσέλκυσαν επίσης την προοπτική” παράδοσης σε “κλήσεις για επίτευξη ομοσπονδιακής λύσης “Όλοι επέλεξαν να τους αγνοήσουν και να φτάσουν στο συμπέρασμα της ομοσπονδιακής λύσης.”
Σημειώνοντας ότι το σημερινό status quo είναι «μη βιώσιμο» Georgiadis, ωστόσο, οι Güzelyurt και Maraş γίνονται πλέον αποδεκτοί ως τουρκική γη, Δήλωσε επίσης ότι η δημογραφική δομή έχει αλλάξει, τα υπόλοιπα προϊόντα αναπτύσσονται και το πιο σημαντικό, οι περισσότεροι από τους μετανάστες που μετανάστευσαν από το Βορρά δεν είναι πλέον ζωντανοί.
Ο Γεωργιάδης, ο οποίος απαρίθμησε όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά άφησε ανοιχτό το σημείο για το οποίο θα έπρεπε να υποστηριχθεί το μοντέλο λύσης εάν δεν υπάρχει ομοσπονδία, αντίθετα έγραψε ότι ο Ελληνοκύπριος λαός πρέπει να προσαρμοστεί στη «νέα πραγματικότητα», να το γνωρίζει και να περιμένει τα πιο ρεαλιστικά πράγματα από μια λύση προς αυτήν την κατεύθυνση.
Μετά από αυτές τις δηλώσεις που εξερράγησαν σαν βόμβα στην ελληνοκυπριακή κοινή γνώμη, το άρθρο του Γεωργιάδη, το οποίο έλαβε μεγάλη αντίδραση από τους κύκλους του ΑΚΕΛ, γράφτηκε για λογαριασμό του Αναστασιάδη για λογαριασμό του γραφείου του.
Ο πρώην υπουργός, ο οποίος χτυπήθηκε από τους συγγραφείς του Πολίτη και του Κυπριακού Ταχυδρομείου, οι οποίοι υποστήριξαν το ομοσπονδιακό μοντέλο λύσης στον Τύπο, συντρίφθηκε επειδή δεν ήταν ανοιχτός για “μιλώντας στη γλώσσα της αλήθειας”, το οποίο ανέφερε στο άρθρο του.
Για παράδειγμα, ο υπουργός, ο οποίος ήταν το αντικείμενο του συντακτικού άρθρου της Κυπριακής Αλληλογραφίας, δέχθηκε κριτική για το ότι είπε ότι η ομοσπονδία είναι νεκρή και, επειδή, δεν έγραψε με σαφήνεια ποιο μοντέλο θα ήταν το μοντέλο λύσης, «πώς μιλά στη γλώσσα της αλήθειας όταν δεν μπορεί να πει την αλήθεια στον λαό του».
Στο τέλος, η απάντηση σε αυτό το άρθρο, το οποίο κατηγόρησε τόσο τον Αναστασιάδη όσο και το DISI, ήρθε από το κόμμα, αλλά αυτή τη φορά στο επίπεδο του Προέδρου.
Κάνοντας μια γραπτή δήλωση το απόγευμα, ο Avereof Neofitu, Πρόεδρος του DISI, προσπάθησε να βγει από την επιχείρηση λέγοντας “Ποτέ δεν υποστηρίξαμε το μοντέλο λύσης δύο κρατών και δεν θα το υποστηρίξουμε ποτέ”.
Ο Neofitu εξηγεί, «Το μοντέλο λύσης δύο κρατών που πρότεινε πρόσφατα η τουρκική πλευρά δεν είναι τίποτα άλλο από τη νομιμοποίηση της« κατοχής »και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρότυπο που θα προστατεύει τα ζωτικά δικαιώματα του« κυπριακού ελληνισμού ». “Το DISI θα συνεχίσει τον αγώνα του για απελευθέρωση και επανένωση του νησιού από τώρα και στο εξής.”
Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί τι αποτέλεσμα θα έχουν οι δηλώσεις του Neofitu ή αν θα λήξει ή όχι αυτή η συζήτηση.
Αλλά πέρα από αυτό, υπάρχει μια άλλη κατάσταση που δεν είναι μόνο δύσκολη αλλά και αβέβαιη.
Όπως γνωρίζετε, η ειδική σύμβουλος Jane Holl Lute συναντήθηκε χθες με ηγέτες. Στη δήλωση που έγινε μετά τη συνάντηση του Αναστασιάδη, δόθηκε έμφαση στην ομοσπονδία, υπενθυμίστηκαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και δηλώθηκε ότι ήταν πρόθυμοι να πάνε στο συνέδριο 5 + 1.
Μετά τη συνάντηση του Τατάρ, ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο ότι «το μοντέλο λύσης των δύο κρατών ήταν στην ημερήσια διάταξη και θεωρήθηκε ότι έγινε δεκτό από την κα Lute» και τονίστηκε ότι ήταν πρόθυμη να συμμετάσχει στο συνέδριο.
Όμως, λαμβάνοντας υπόψη ότι το μέρος που απομένει στο Crans Montana είναι η ομοσπονδία και τα κριτήρια του Guterres, πώς θα ξεκινήσει η νέα διαδικασία που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, που τώρα είναι μεγάλη υπόθεση;
Ποιο θα είναι το όφελος αυτής της πρωτοβουλίας, η οποία μας θυμίζει τη διάσημη «διαδικασία Γκάμπρι», η οποία, μετά το Σχέδιο Ανάν, αναγκάστηκε από τον τότε Πρόεδρο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και μας έφερε πίσω από το σχέδιο και μας έφερε να διαπραγματευτούμε ξανά από το μηδέν;
Είναι δυνατόν να λυθεί αυτός ο φαύλος κύκλος, ο οποίος τώρα έχει φτάσει στο σημείο “Τατάρ-τακσίμ, Αναστασιάδης-ομοσπονδία”, με τους ρόλους της διαδικασίας Γκάμπρι να αλλάξουν (Ταλάτ-ομοσπονδία, Παπαδάπουλος-ενιαία πολιτεία);
Φυσικά όχι, είναι κυριολεκτικά γουδοχέρι με τις τρέχουσες θέσεις και δεν υπάρχει ελπίδα.
Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο φτάνουμε σε αυτό που ο Γεωργιάδης καθιέρωσε με τη δική του λογική και ονόμασε «Νέα Πραγματικότητα». Επειδή ο πρώην υπουργός πιστεύει πιθανώς ότι η λύση είναι αδύνατη στη νέα διαδικασία, προσπαθεί να πει κάτι στο σημείο «διαχωρισμός με διαπραγμάτευση» ή «βελούδινος διαχωρισμός» ως Janjanlı. Δεν το λέει ανοιχτά γιατί ξέρει ότι οι αντιδράσεις θα έρθουν, “τι μπορούμε να πάρουμε από τη λύση ρεαλιστικά;” λέει σε μια παράκαμψη.
Στην πραγματικότητα, το ερώτημα είναι το εξής: Πώς θα καθίσει ο Guterres σε ένα τραπέζι και θα επιδιώξει συμβιβασμό, αν και «ανεπίσημο», στη σκιά της διαφοράς μοντέλου βαθιάς λύσης που εμφανίζεται και στις δύο πλευρές;
Ή πρέπει να θέσουμε την ερώτηση ως εξής: Θα μετρήσει ο Guterres την «πιθανότητα» μοντέλων λύσεων εκτός ομοσπονδίας στη σύνοδο κορυφής που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη Φεβρουαρίου στη Νέα Υόρκη, χαρακτηρίζοντάς την ανεπίσημη διάσκεψη;
Υποθέτω ότι αυτό το μυστικό θα έπρεπε να αναζητηθεί στην τελευταία έκθεση της Αποστολής Καλής Θέλησης του Guterres ότι χρησιμοποίησε το μοντέλο λύσης ομοσπονδίας μία φορά, σε εισαγωγικά και προτιμούσε τις λέξεις «πλήρης λύση» …