Για αιώνες, η Μαύρη Θάλασσα, η σκηνή της τουρκο-ρωσικής σύγκρουσης, είχε μια σταθερή περίοδο κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και και οι δύο χώρες έχουν χώρες με τις δύο παραμεθόριες περιοχές (Τουρκία, ΕΣΣΔ, Ρουμανία, Βουλγαρία) ένα σημαντικό ζήτημα στρατιωτικής ασφάλειας με όρους που δεν έχουν εμπειρία. Είναι πολύ σημαντικό οι χώρες να τηρούν τη Σύμβαση των Στενών του Μοντρέ, που υπεγράφη το 1936, για την παροχή αυτού του περιφερειακού περιβάλλοντος ασφάλειας και ειρήνης.
Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ προσπαθούν να έχουν λόγο στη Μαύρη Θάλασσα, όπως στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας και σε πολλές περιοχές που έφυγαν από τη Σοβιετική Ένωση, με το ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι ο Εύξεινος Πόντος είναι ένας σημαντικός ενεργειακός διάδρομος μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και της Ευρώπης και αποτελεί σημαντική εναλλακτική λύση στη ρωσική οδό έχει αυξήσει το ενδιαφέρον των δυτικών κρατών στον Εύξεινο Πόντο.
Θεωρώντας την απόφαση του ΝΑΤΟ να διευρύνει την 50ή επέτειό του το 1999 ως απειλή, η Ρωσία ανακηρύχθηκε παγκόσμια δύναμη στο δόγμα εθνικής ασφάλειας που εγκρίθηκε το 2000.
Για τη Ρωσία, η Μαύρη Θάλασσα είναι η πύλη προς τη Μεσόγειο και από εκεί προς τον κόσμο. Η Ρωσία δεν μπόρεσε να εμποδίσει τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ το 2004, και για να μην πιαστούν στη Μαύρη Θάλασσα, την οποία κήρυξε ως «Ζωτικό Χώρο Ενδιαφέροντος», η Ρωσία πρέπει να αποτρέψει την ένταξη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και τη Γεωργία quo που παρέχεται από τη Σύμβαση των Στενών του Montreux στη Μαύρη Θάλασσα. Αυτό το ζήτημα αποκαλύφθηκε στο Στρατιωτικό Διδακτικό Έγγραφο, το οποίο τέθηκε σε ισχύ το 2014.
Το ΝΑΤΟ προσπαθεί ακόμα να χτίσει στρατιωτικές βάσεις και να περιορίσει τη Ρωσία προκειμένου να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ρωσία αντέδρασε έντονα στην ανάπτυξη στρατηγικών του ΝΑΤΟ για το μέλλον της περιοχής. Στην πρώτη από αυτές τις αντιδράσεις, κατέλαβε αυτές τις περιοχές ως απάντηση στη Γεωργία, η οποία πραγματοποίησε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ το 2008. Στη συνέχεια, αναγνώρισε τη δήλωση ανεξαρτησίας αυτών των αυτόνομων περιοχών και εγκαταστάθηκε σε αυτήν την περιοχή. Στο δεύτερο περιστατικό, αντιλήφθηκε τα τετράγωνα συμβάντα, τα οποία οδήγησαν στις ομάδες που υποστηρίχθηκαν από τη Δύση να αναλάβουν τη διοίκηση στην Ουκρανία ανατρέποντας την κυβέρνηση το 2013, ως απόπειρα των ΗΠΑ να καταλάβουν πλήρως τη δραστηριότητα της Μαύρης Θάλασσας και κατέλαβαν την Κριμαία το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Στη συνέχεια αναγνώρισε την απόφαση ανεξαρτησίας που έλαβε από το Κοινοβούλιο της Κριμαίας και εγκαταστάθηκε εντελώς στην περιοχή. Στο τρίτο περιστατικό, γύρισε την πλάτη του στην κρίση Ναγκόρνο-Καραμπάχ ενάντια στις προσπάθειες της Αρμενίας να προσεγγίσει το ΝΑΤΟ, παρά τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ τους.
Με αυτές τις αντιδράσεις, η Ρωσία έστειλε πράγματι ένα μήνυμα ενώπιον των κυβερνήσεων της Γεωργίας, της Ουκρανίας και της Αρμενίας στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τις χώρες που εργάζονται για τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Με αυτές τις αντιδράσεις, η ρωσική κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές ότι θα λάβει υπόψη κάθε είδους κινδύνους και δεν θα διστάσει να πολεμήσει προκειμένου να αποτρέψει τη σύλληψή του από τον Καύκασο από τη μία πλευρά και τη Μαύρη Θάλασσα από την άλλη.
Η Τουρκία σε αυτή τη διαδικασία, με μέλη ότι οι προσπάθειες του ΝΑΤΟ να είναι πιο αποτελεσματικές στην κοινή περιοχή της Μαύρης Θάλασσας παρέμεινε η ίδια μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας, των προσπαθειών της Ρωσίας να αποτρέψει την επέμβαση των ΗΠΑ. Σε αυτήν την περίπτωση, η σημασία της Σύμβασης των Στενών του Montreux έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Η χώρα μας έχει προσπαθήσει να διατηρήσει την ουδετερότητά της στην περιοχή, ειδικά με τις πρωτοβουλίες της Οικονομικής Συνεργασίας του Εύξεινου Πόντου (BSEC) και της Στρατιωτικής Δύναμης του Εύξεινου Πόντου (BLACKSEAFOR), και έχει εμφανιστεί ως ένα σημαντικό στοιχείο ισορροπίας. Ωστόσο, πιέζεται ολοένα και περισσότερο να αλλάξει τους όρους της Σύμβασης του ΝΑΤΟ στο Μοντρεξ
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να προκαλούν τη Ρωσία και την Τουρκία να προσπαθήσουν να αναγκάσουν να ενεργήσουν με δικά τους συμφέροντα. Οι ΗΠΑ, οι οποίες ενέτειναν τις στρατιωτικές τους δραστηριότητες στη Μαύρη Θάλασσα, έστειλαν δύο φρεγάτες πυραύλων στα τέλη Ιανουαρίου και δύο πολεμικά πλοία τον Μάρτιο. Ανέφερε ότι θα στείλει 2 ακόμη πολεμικά πλοία τον Απρίλιο. Επίσης τον Μάρτιο, δύο φρεγάτες που ανήκαν στο ισπανικό ναυτικό, κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, μπήκαν στα ύδατα της Μαύρης Θάλασσας χρησιμοποιώντας τα τουρκικά στενά. Ο συνταξιούχος υπολοχαγός Ben Hodges, ο πρώην διοικητής των ευρωπαϊκών δυνάμεων των ΗΠΑ, ο οποίος έκανε δηλώσεις στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης · Η Ουκρανία, η Γεωργία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία και η Μολδαβία κάλεσαν να δεσμευτούν να αλληλοβοηθούνται και να μοιράζονται πληροφορίες κατά της Ρωσίας.
Με αυτές τις εξελίξεις, η Μαύρη Θάλασσα έχει γίνει μια από τις περιοχές όπου ο επικίνδυνος ανταγωνισμός μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας είναι ο πιο έντονος και καθώς και οι δύο πλευρές αυξάνουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή, κινείται προς τον κίνδυνο καυτών συγκρούσεων.
Ως αποτέλεσμα των λανθασμένων πολιτικών που ακολουθήθηκαν, δεν θα είναι σύμφωνο με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που θα προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα για τη χώρα μας, η οποία έχει σοβαρά προβλήματα με την ΕΕ στη Μεσόγειο και το Αιγαίο πέλαγος στα μάτια της Ελλάδας και της ελληνοκυπριακής πλευράς, και μάλιστα πρέπει να πραγματοποιήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη.
Ενώ συμβαίνει αυτό, το άνοιγμα της Σύμβασης των Στενών του Μοντρέ σε συζήτηση παράλληλα με τα αιτήματα του ΝΑΤΟ, έστω και έμμεσα, θα σήμαινε πρόκληση της Ρωσίας. Δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι η αεροπορική επίθεση, στην οποία σκοτώσαμε 34 παιδιά πατρίδας στο Idlib, πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση του Προέδρου Ερντογάν για το πακέτο στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.
Υπό το φως των ζητημάτων που αναφέραμε, θα πρέπει να ακολουθηθούν πολιτικές σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα, προκειμένου να διατηρηθεί η περιφερειακή ειρήνη στον Εύξεινο Πόντο. Στο πλαίσιο αυτό; Η Σύμβαση των Στενών του Montreux είναι το κύριο στοιχείο της σταθερότητας στη Μαύρη Θάλασσα και είναι ένα έγγραφο που δίνει πρωτοβουλία στη χώρα μας. Εάν αλλάξουν οι διατάξεις της σύμβασης, η κρίση στην περιοχή μπορεί να εμβαθύνει και η χώρα μας να χάσει την πρωτοβουλία της. Το πιο σημαντικό, ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε διμερείς κινδύνους (τόσο το ΝΑΤΟ όσο και τη Ρωσία) που θα μπορούσαν να απειλήσουν την εθνική μας ασφάλεια. Επιπλέον, πρέπει να θυμόμαστε ότι το καθεστώς των Στενών μπορεί να συζητηθεί σε περίπτωση κατάργησης της Σύμβασης των Στενών του Μοντρέ. Για το λόγο αυτό, κάθε πρωτοβουλία που προσπαθεί να εξαλείψει, να αλλάξει ή να παρακάμψει το Montreux (συμπεριλαμβανομένου του Channel Istanbul Project) θα πρέπει να εξεταστεί από αυτή την προοπτική και αυτό το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια αμεροληψία, καθώς αφορά άμεσα την εθνική μας ασφάλεια.