Τέλος, ήταν το τέχνασμα που ονόμαζαν «Νεο-Οθωμανισμό» ή «Re-Ottomanism». Αυτό το έργο είναι ένα άλλο βυζαντινό παιχνίδι που έχει πρόβλημα με τον Atatürk και τη δημοκρατία, που δεν θέλουν να κατανοήσουν τις αρχές, τις μεταρρυθμίσεις και τα επιτεύγματα της Atatürk και δεν μπορούν να τα χωνέψουν. Υποτίθεται ότι είναι ένα μεγάλο έργο που θα κάνει τη χώρα μας ένα παγκόσμιο κράτος ξανά. Αυτό που είναι το Pact-ı Milli, το οποίο έγινε δεκτό στο τελευταίο Οθωμανικό Κοινοβούλιο, είναι ένα σχέδιο που θα προσθέσουμε στα εδάφη μας μια πολύ ευρύτερη γεωγραφία στη Μέση Ανατολή με όλους τους υπόγειους και υπεράνω πόρους της. Μετά από αυτό, το πετρέλαιο, τα αποθέματα φυσικού αερίου? Αφήστε τα χρέη να τελειώσουν, οι τσέπες γεμίζουν με χρήματα, το κρατικό ταμείο θα πρέπει να γεμίσει με δολάρια …
Η υποδομή έχει επίσης προετοιμαστεί για αυτό το τεράστιο έργο χωρίς να το καταλάβει κανείς. Οι απαραίτητοι κανονισμοί στο διεθνές δίκαιο και στο εσωτερικό δίκαιο έχουν αρχίσει χωρίς κανένα πνεύμα. Χωρίς να ξυπνήσουμε τους εχθρούς, προχωρούμε σιωπηλά και βαθιά (!). Το έργο Great Middle East (BOP), ο διευθυντής ή ο συν-πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τουρκίας δεν είναι μάταια. Στο πλαίσιο αυτού του έργου, οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, η αιματοχυσία, το διχασμένο Ιράκ, η Συρία σε εμφύλιο πόλεμο, τι συνέβη σε άλλες χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις ανατράπηκαν από την Αραβική Άνοιξη και οι υπόγειοι πόροι καταλήφθηκαν από αλλοδαπούς, το πλήρες Η ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης και η ισραηλινή κατοχή της Ιερουσαλήμ, η πρωτεύουσα του BOP, το Αζερμπαϊτζάν νικώντας τους Αρμένιους στο Καραμπάχ διασχίζοντας τα σύνορα του BOP, η Κριμαία υπό τον έλεγχο της Ρωσίας και ο πόλεμος φωνάζει στη Μαύρη Θάλασσα, ακόμη και Έργα που μετατρέπουν τη χώρα μας σε ενεργειακό διάδρομο, όπως το έργο Channel Istanbul, το Blue Stream και το New Silk Road πρόβλεψαν, επίσης, φυσικά, να διεξαχθούν μάταια την Τουρκία. Αυτά και άλλα είναι πάντα μέρος του σχεδίου μας για παγκόσμια κυριαρχία.
Καταλαβαίνετε, αγαπητοί αναγνώστες, ποια είναι αυτή η υπέροχη δομή του διεθνούς και του εσωτερικού δικαίου; Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσω για ένα μόνο από αυτά. “δίδυμοι νόμοι.” Επιτρέψτε μου να αρχίσω να εξηγώ πηγαίνοντας λίγο πιο πρόσφατα.
Ο όρος «δίδυμοι νόμοι» αναφέρεται σε δύο συμβάσεις που άνοιξαν για υπογραφή από τα Ηνωμένα Έθνη το 1966. Ένα από αυτά είναι το “Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ατομικά (Πολιτικά) και τα Πολιτικά Δικαιώματα” και το άλλο “Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα”.
Το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα ορίζουν τα βασικά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα των ατόμων και καθορίζουν τους γενικούς όρους χρήσης τους. Η σύμβαση περιλαμβάνει διατάξεις για οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς όπως η ισότητα χωρίς καμία διάκριση, ίση αμοιβή για ίση εργασία, το δικαίωμα σε συνδικαλιστικές και συλλογικές διαπραγματεύσεις, το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το δικαίωμα εγκατάστασης μια οικογένεια, το δικαίωμα συμμετοχής σε πολιτιστικές δραστηριότητες και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Τα συμβαλλόμενα κράτη της σύμβασης υποχρεούνται να ασκήσουν αυτά τα δικαιώματα χωρίς καμία διάκριση. Δεν είναι ωραίο; Τι είδους δηλητήριο θα μπορούσε να προστεθεί σε αυτό το όμορφο γεύμα; Ας ρίξουμε μια ματιά στα άρθρα της σύμβασης.
Το άρθρο 1 και των δύο συμβάσεων είναι η ίδια λέξη προς λέξη και ακριβώς. “Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Μέσω αυτού του δικαιώματος, οι λαοί μπορούν ελεύθερα να καθορίσουν την πολιτική τους κατάσταση και να διατηρήσουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτική τους ανάπτυξη.”
Σε ένα άλλο άρθρο, λέει “Όλοι οι άνθρωποι …….. μπορούν ελεύθερα να διαθέσουν τους φυσικούς τους πόρους και τον πλούτο τους για δικό τους όφελος. Ένας λαός δεν μπορεί να στερηθεί τους υλικούς του πόρους σε καμία περίπτωση”.
Σε ένα άλλο άρθρο, αναφέρεται ότι “Όλα τα κράτη που συμμετέχουν σε αυτήν τη σύμβαση προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και να σεβαστούν αυτό το δικαίωμα σύμφωνα με τις διατάξεις του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.”
Η Δημοκρατία της Τουρκίας, για να βλάψει τη δομή του ενιαίου κράτους που περιέχει αυτές και παρόμοιες ουσίες, απέχει από την υπογραφή της συμφωνίας για 34 χρόνια. Ο τριπλός συνασπισμός (Κόμμα της Πατρίδας, το Δημοκρατικό Αριστερό Κόμμα και το Κόμμα του Εθνικιστικού Κινήματος), που τοποθετείται στο κάτω μέρος του busözleş, επιτέλους υπογράφει στις 15 Αυγούστου 2000 την Δημοκρατία της Τουρκίας. Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στα πολιτικά κόμματα και τους ηγέτες μας που έχουν αποδεχθεί αυτές τις συμβάσεις. Το Κόμμα Anavatan, το οποίο ξεκίνησε την πολιτική του ζωή με μια συντηρητική δημοκρατική γραμμή και σταδιακά μετατοπίστηκε σε μια φιλελεύθερη κατανόηση, ορίζεται ως το κεντροδεξιό κόμμα και ο Mesut Yılmaz, πρόεδρος του, είναι ένας από τους κυβερνητικούς εταίρους. Το Κόμμα του Εθνικιστικού Κινήματος και η προεδρία του, Devlet Bahçeli, είναι ο δεύτερος εταίρος. Ο τρίτος εταίρος είναι το Δημοκρατικό Αριστερό Κόμμα, το οποίο βασίζεται στον Κεμαλισμό, τις αρχές και τις επαναστάσεις, και ο Κυπριακός ήρωας μας, Bülent Ecevit, με το παρατσούκλι Karaoğlan.
Χρειάζεται ένα ακόμη πράγμα για να τεθούν σε ισχύ οι υπογεγραμμένες συμβάσεις. 57. Η κυβέρνηση, η αρχή της αυτοδιάθεσης, ότι λίγο πριν και από τις δύο συμβάσεις, το κοινό του καθορισμού των δικαιωμάτων του πεπρωμένου τους, εάν αποφασίσαμε ότι το πρώτο άρθρο, η δέσμευση για εφαρμογή στην Τουρκία είχε το εθνικό πρόγραμμα ήταν δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα στις 24 Μαρτίου 2001. Το νομοσχέδιο, το οποίο καλύπτει και τις δύο συμβάσεις, εγκρίθηκε από την Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση στις 4 Ιουνίου 2003, περίπου τρία χρόνια μετά την υπογραφή της από την κυβέρνηση. Δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 18 Ιουνίου 2003 και τέθηκε σε ισχύ.
Στο πρώτο άρθρο των νόμων, αναφέρεται ότι “… κρίνεται σκόπιμο να εγκριθεί με δηλώσεις και επιφυλάξεις”. Με άλλα λόγια, οι ανησυχίες για το έθνος-κράτος έχουν τεθεί στην ημερήσια διάταξη του κοινοβουλίου, αλλά οι αξιότιμοι εκπρόσωποί μας, διακεκριμένοι εκπρόσωποι της εθνικής μας βούλησης, οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια αλλαγή στο νομοσχέδιο δεν είναι αρκετά σημαντική για να είναι απαιτείται.
Δεξιά, αριστερά, δημοκράτες, φιλελεύθεροι, εθνικιστές, συντηρητικοί, που είναι εκπρόσωποι πολιτικών απόψεων με βάση την ιδεολογική τους προέλευση, όλοι έδειξαν μεγάλη ευαισθησία και συμφώνησαν στην υιοθέτηση αυτών των μεγάλων μυστικών και σοφίας «δίδυμοι νόμοι» που θα ανοίξουν τρόπος για το κράτος μας και να καταστήσουμε την άνοδο της αξέχαστες. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι οι υπέροχοι, απέραντοι και βαθιά ενημερωμένοι εκλεγμένοι που έχουν κάνει το καθήκον τους να φέρουν τη ζωή της μεγάλης μας χώρας και να δουν τι δεν μπορούμε να δούμε; Φυσικά, δεν θα κολλήσουν στις λεπτομέρειες σε ζωτικά θέματα, θα χρειαστεί, όταν είναι απαραίτητο, να παραμελήσουν τη διαίρεση και τον παραλογισμό και να ξέρουν πώς να είναι καρπός και καρδιά για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτή η ενότητα και η ισοπαλία, που σπάνια βλέπουμε, είναι αξιοθαύμαστη!
Αυτές είναι η ορατή πλευρά του νομίσματος. Τι γίνεται με την άλλη πλευρά;