Ο Ανδρέας Καπάρδης, εγκληματολόγος και καθηγητής εγκληματικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, χαρακτήρισε την μοιραία οικογένεια των εργαζομένων ως «ανθρώπινες ωρολογιακές βόμβες». Εξήγησε ότι η περιγραφή αποδόθηκε στο επιδεινωμένο ψυχιατρικό ιστορικό του πατέρα εγκληματία, ο οποίος σκότωσε τη γυναίκα του με 22 μαχαίρια, παίρνοντας τον Andrulla և με 5 μαχαίρια για να πάρει τη ζωή του γιου του Στέλιου. «Τις περισσότερες φορές αυτές οι βόμβες δεν εκρήγνυνται», είπε κατηγορηματικά, καθώς τα περισσότερα εγκλήματα στην Κύπρο διαπράττονται από ξένους «σε μικρότερο βαθμό μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας».
“Το γεγονός ότι ο δράστης συμπεριφέρθηκε εξαιρετικά βία πριν από 45 χρόνια, χωρίς αμφιβολία να γνωρίζει το κίνητρο της δολοφονίας εκείνη την εποχή, αποδεικνύει ότι είναι άτομο με σοβαρά προβλήματα.”
Ο κ. Kapardis σημείωσε ότι η προδιάθεση για έκφραση ακραίας βίας είναι κάτι που έχει μεταβιβαστεί από αυτά τα άτομα στην οικογένεια που έχουν δημιουργήσει, καθώς υπάρχει προδιάθεση για επίλυση διαφορών ακόμη και για μια μικρή διαφωνία ή σύγκρουση.
“Εδώ είναι επικίνδυνη η παρουσία θανατηφόρων όπλων. Τα θανατηφόρα όπλα είναι γύρω μας, αιχμηρά αντικείμενα είναι παντού. “Δεν είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείες όπου επιτρέπονται τα όπλα, υπάρχουν σφαγές.”
Ο εγκληματολόγος επεσήμανε την ευθύνη των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών για τον οικογενειακό έλεγχο ոն παρακολούθηση, εφ ‘όσον υπήρχαν πληροφορίες և δεδομένα για την αποφυγή της κατάστασης στο σπίτι των εργαζομένων խուսափ για την αποφυγή τραγωδίας.
“Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε θαύματα για τον τερματισμό των οικογενειακών δολοφονιών στην Κύπρο, αλλά μπορούμε να αποτρέψουμε πολλά”
Ο κ. Kapardis πρότεινε τη χρήση της τεχνολογίας για τη δημιουργία βάσης δεδομένων για άτομα υψηλού κινδύνου “οικογένειες που θα ήταν προσβάσιμες από αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους σε περίπτωση επίσκεψης ή παρέμβασης.
“Η εξέταση της οθόνης μπορεί να είναι άμεσες, πλήρεις πληροφορίες.”