Οι εμβολιασμοί που ήρθαν στη χώρα έχουν τελειώσει από σήμερα, είναι άγνωστο πότε θα έρθει το δεύτερο μέρος. Αν και οι πληροφορίες που λάβαμε είναι μια πυρετώδης εργασία για αυτό το θέμα. Τόσο η Τουρκία όσο και λόγω της διάταξης ενός κατατονικού, όπως ολόκληρου του κόσμου, στην παροχή του καθεστώτος εμβολιασμού της ΕΕ «αβέβαιη».
Από την άλλη πλευρά, το πρώτο μέρος της εκστρατείας, που ξεκίνησε στο βόρειο τμήμα του νησιού στις 15 Ιανουαρίου, πέρασε από διάφορες σκανδαλώδεις μορφές μοναδικές στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, όπως η ευνοιοκρατία, η ευνοιοκρατία, ο εμβολιασμός και η ασεβότητα, και ήρθε στο τέλος.
Στην εκστρατεία, όπου χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 20 χιλιάδες Sinovacs και 1080 Pfizers, δόθηκε προτεραιότητα σε “πάνω από 80 και εργαζόμενους στον τομέα της υγείας”, αλλά δεν υπάρχει καμία επεξηγηματική τιμή ή αναλογία.
Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν πληροφορίες ότι “τόσοι πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας στη χώρα μας έχουν εμβολιαστεί”.
Και πάλι, δεν υπάρχει καμία αναφορά που να λέει “Πολλοί από τους πολίτες μας άνω των 80 ετών έχουν εμβολιαστεί”.
Αλλά υπάρχει πολλή λογοτεχνία «ευγνωμοσύνης», πάλι, πολλές «κοίλες υποσχέσεις» και πολλή ρητορική.
Το περιγράφω ως ανικανότητα να προσπαθήσω να γράψω μια ιστορία επιτυχίας πολιτικής σε αυτές τις μέρες που ζούμε τον 13ο μήνα της πανδημίας από αξιωματούχους που συνεχώς απευθύνονται στους ανθρώπους τους από τηλεοπτικά κανάλια, τίτλους εφημερίδων ή κοινωνικά μέσα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις κενές υποσχέσεις .
Εκείνοι που κάνουν μια ομιλία λέγοντας “Η ΤΔΒΚ είναι ένας παράδεισος εκπαίδευσης, ένα νησί εκπαίδευσης” σε κάθε πλατφόρμα που βρίσκουν είναι ανόητοι επειδή το πρώτο σύστημα που κατέρρευσε στο πρώτο λεπτό της πανδημίας ήταν το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο δεν ήταν πολύ φωτεινό ακόμη και πριν από την πανδημία, δεν είναι σε θέση να κάνει διαδικτυακή εκπαίδευση, ειδικά στη δημόσια σφαίρα, σε αντίθεση με εκείνους που θέλουν ένα μείγμα καυχησιμότητας.
Επιπλέον, το Υπουργείο Παιδείας εμποδίζει επίσης ιδιωτικά σχολεία που συνεχίζουν να παρακολουθούν επαρκώς την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, κάτι που δεν μπορεί να κάνει σε αυτό το σημείο. Στη δήλωση που έγινε χθες, αναφερόμενος στο άρθρο 8 του Συντάγματος, υπενθυμίστηκε ότι η εκπαίδευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα και δηλώθηκε ότι τα ιδιωτικά σχολεία δεν επιτρέπεται να παρέχουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Υπό κανονικές συνθήκες, ναι, αλλά μόνο το υπουργείο και το κράτος με το οποίο συνδέεται, επειδή δεν παρέχει εκπαίδευση στη δημόσια σφαίρα, θυμώντας μαθητές, ουσιαστικά ξεχνά ότι εμποδίζει ή δεν μπορεί να παράσχει αυτό το δικαίωμα.
Η κατάσταση δεν είναι καλή για τον τουρισμό, που είναι μια άλλη βιομηχανία που καταρρέει. Πρώτα απ ‘όλα, δεν είναι δυνατόν να προγραμματιστεί ο τουρισμός, ο οποίος απέχει πολύ από το σχεδιασμό ενός προγράμματος, χωρίς να γνωρίζει τις εξελίξεις στον κόσμο και ανεξάρτητα από την πορεία της πανδημίας.
Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού (WTA) για το 2020 δείχνουν μείωση του τουρισμού κατά περισσότερο από 80 τοις εκατό. Και πάλι το 2020, σημειώθηκε μείωση άνω του 60% στον αριθμό των πτήσεων που πραγματοποιήθηκαν στον κόσμο.
Αν και η κατάσταση παραμένει αβέβαιη και για τα δύο ζητήματα για το 2021, εξετάζονται διάφορα «σχέδια έκτακτης ανάγκης», αλλά οι ειδικοί δηλώνουν σαφώς ότι είναι αδύνατο για το 2021 να φτάσουν τα στοιχεία του 2019 και ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο το 2025.
Επομένως, νομίζω ότι οι αξιωματούχοι μας, οι οποίοι δεν γνωρίζουν πόσο διαταράσσεται η ψυχολογία της κοινωνίας λέγοντας «ανοίγουμε τον τουρισμό τον Απρίλιο» σε κάθε εκτεταμένο μικρόφωνο ή «ξεκινάμε την εκπαίδευση τον Φεβρουάριο» σε κάθε ερώτηση που τίθεται, πρέπει να μείνουν μακριά αυτοί οι λόγοι.
Αντ ‘αυτού, πρέπει να γίνουν επιτόπιες δηλώσεις και πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για να επεκταθεί το χέρι βοήθειας σε αυτούς τους τομείς των θυμάτων. Διαφορετικά, η γλώσσα δεν έχει κόκαλο, πετάξτε το.
Ενώ ο Υπουργός Υγείας και ο Πρωθυπουργός έσπασαν μάταια ελπίζοντας ότι «θα εμβολιάσουμε το 60 τοις εκατό της κοινωνίας μέχρι τον Απρίλιο», το γεγονός ότι μόνο 10 χιλιάδες άτομα έχουν εμβολιαστεί στο σημείο που έφτασε σήμερα και η νέα παροχή εμβολίων δεν είναι στον ορίζοντα, τι θα συμβεί σε όσους εμπιστεύονται αυτόν τον στόχο και βλέπουν το μέλλον με την ελπίδα να τον φέρουν, το γνωρίζουμε;
Δεν υπάρχει εμβόλιο, κανένα σχέδιο, αλλά αδράνεια.
Κατά συνέπεια, το τέλος της διάδοσης κενών ελπίδων σε ανθρώπους και χιλιάδες επιχειρήσεις που λένε «Έλα, ανοίγουμε» και λέγοντας «amen» σε προσευχές που δεν θα συμβούν είναι μια κοινωνική έκρηξη, μια κατάρρευση της δημόσιας τάξης.
Πιστέψτε με, είναι οι εργαζόμενοι στον Τύπο που υποφέρουν περισσότερο σε αυτό το σημείο. Επειδή ο τύπος, ο οποίος προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του σωστά, αντιδρά από τις ειδήσεις που λένε την αλήθεια και γίνεται αντιληπτή σαν να αντιτίθενται στους πολιτικούς.
Φυσικά, δεν εννοώ όσοι είναι κακόβουλοι, δεν γνωρίζουν την επιβεβαίωση των ειδήσεων, που αναφέρουν μόνο για κερδοσκοπία. Η καύση της ηλικίας δίπλα στην ξηρά, πιστεύοντας ότι οι παραμορφωμένες ειδήσεις αντί των αληθινών ειδήσεων αποτελούν μεγαλύτερο κίνδυνο από τον ιό.
Γιατί αυτό που γνωρίζουμε ακόμα για το Covid-19 είναι κάτι περισσότερο από ό, τι δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα, δεν γνωρίζαμε τίποτα για τη μετάλλαξη που συνέβη στη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική, η οποία έχει φέρει τον αριθμό των περιπτώσεων σε επίπεδα ρεκόρ τους τελευταίους μήνες.
Το μάθαμε αυτό ζώντας. Μαθαίνουμε τα περισσότερα πράγματα για το Covid-19 από την εμπειρία.
Αυτό είναι κάπως ανεπιθύμητο να κατανοηθεί.
Ωστόσο, η καλή ανάλυση της κατάστασης, η ακρόαση των εμπειρογνωμόνων και η αποφυγή του λαϊκισμού είναι ζωτικής σημασίας για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Αντ ‘αυτού, όσοι προσπαθούν να γράψουν άδειες υποσχέσεις, ρητορική, λαϊκισμό και ιστορίες επιτυχίας δεν θα χτυπήσουν παρά μόνο το κρύο, βάναυσο τείχος του ιού.
Ελπίζω ότι αυτό το γεγονός θα γίνει κατανοητό διεξοδικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα συμπεριφερθεί με λογικό τρόπο …