Η ταυτότητα αυτού του μυστηριώδους “blob” διαμέτρου 1m, ενός από τους αριθμούς που εντοπίστηκαν από αυτοδύτες στα ύδατα του βορειοανατολικού Ατλαντικού τα τελευταία 36 χρόνια, επιτέλους αποκαλύφθηκε σε μια νέα μελέτη.
Ενενήντα τέτοιες ζελατινώδεις σφαίρες έχουν αναφερθεί, ειδικά γύρω από τη Σκανδιναβία και επίσης στη Μεσόγειο, αλλά μόνο τώρα έχουν επιβεβαιωθεί ότι περιέχουν έμβρυα από το καλαμάρι με κοντό κοκτέιλ, σε διάφορα στάδια ανάπτυξης και εγκλωβίζονται σε μια αποσυντιθέμενη φυσαλίδα βλέννας.
Οι παρατηρήσεις είχαν καταγραφεί από την επιφάνεια στα 70 μέτρα, σε θερμοκρασίες από 8-24 ° C, και οι σφαίρες εμφανίζονταν συνήθως ουδέτερες, με περισσότερες από τις μισές από αυτές να έχουν μια σκοτεινή ράβδο που διατρέχει το κέντρο τους.
Για δεκαετίες, η έλλειψη δειγμάτων ιστού εμπόδισε την επιστημονική ταυτοποίηση. Στη συνέχεια ξεκίνησε μια εκστρατεία για την επιστήμη των πολιτών από τους ηγέτες της διεθνούς μελέτης, τον Χάλντις Ρίνγκβολντ της οργάνωσης θαλάσσιας-ζωολογίας Sea Snack Norway και Morag Taite του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ιρλανδίας.
Υπέβαλαν αίτημα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε λέσχες καταδύσεων και κέντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, καθώς και στη Νορβηγία, τη Σουηδία και τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, τη Μάλτα, την Κύπρο και την Κροατία.
Η κλήση τους απαντήθηκε όταν το 2019 οι δύτες κατάφεραν να εξασφαλίσουν μικρά δείγματα ιστών από τέσσερις τέτοιες σφαίρες από τη Νορβηγία. Περιέχοντας αυγά και βλέννα, τα δείγματα παρέμειναν ανέπαφα αφού συλλέχθηκαν σε φιάλες και φυλάχθηκαν σε οικιακά ψυγεία.
Η ανάλυση του DNA επιβεβαίωσε ότι οι μάζες των αυγών είναι αυτές του καλαμαριού shortfin (Illex coindetii), μέλος του Ommastrephidae οικογένεια. Εκτιμάται τώρα ότι κάθε σφαίρα μπορεί να περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες αυγά σε διάφορα στάδια ανάπτυξης.
Τα Ommastrephids είναι η πιο πλούσια και ευρέως διαδεδομένη οικογένεια κεφαλόποδων, από την υπο-Αρκτική έως τις υπο-Ανταρκτικές θάλασσες. Αντιπροσωπεύουν επίσης το 70% των αλιευμάτων κεφαλόποδων από εμπορική αλιεία.
Τα κορίτσια με κοντό φινίρισμα λέγονται «διαλείπουσες ωοτοκίες», που γεννιούνται αυγά αρκετές φορές σε περιόδους μερικών ημερών και μερικές φορές σε μερικές εβδομάδες. Η γυναίκα σταματά να μεγαλώνει αυτή τη στιγμή και πεθαίνει λίγο αργότερα – η φυσική διάρκεια ζωής τους θεωρείται ότι δεν είναι περισσότερο από ένα χρόνο.
Η γονιμοποίηση λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της ωοτοκίας, και η βλέννα που δημιουργείται από τη μητέρα θεωρείται ότι προορίζεται να διατηρήσει τα αυγά τόσο έντονα όσο και ασφαλή από τους θηρευτές.
Η σκοτεινή ράβδωση πιστεύεται ότι προέρχεται από μελάνι που απελευθερώνεται καθώς τα αυγά γονιμοποιούνται και είναι παρόν μόνο εάν γεννήθηκαν πρόσφατα. Μια θεωρία είναι ότι αυτό δημιουργεί μια οπτική ψευδαίσθηση ενός μεγάλου ψαριού, ως τρόπο αποτροπής των αρπακτικών.