Οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ θα πρέπει να διεξάγουν δύσκολους αλλά πιεστικούς αγώνες κατά την προσεχή περίοδο – αυτή είναι η κύρια ανησυχία των οργανώσεων που είναι συνδεδεμένες με τη Διεθνή Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών, όπως περιγράφεται σε μια πρόσφατη διαδικτυακή συνάντηση του ευρωπαϊκού γραφείου της.
Πρώτον, όσον αφορά την υγεία, την υγειονομική περίθαλψη, την ιατρική και ακόμη και την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ιατρικής, έχει πλέον αποδειχθεί ότι ο καπιταλισμός έχει προκαλέσει καταστροφικό πλήγμα στα δικαιώματα των ανθρώπων. Δεν είναι ζήτημα της ποιότητας ζωής, αλλά της ίδιας της ζωής τώρα – και αυτό έχει αποδειχθεί σε όλη την πανδημία.
Όσον αφορά τα συστήματα υγείας, σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου αποτυχία. Ακόμα κι αν αρχικά ήταν αδύνατο να προβλεφθεί το μέγεθος των αναγκών που προκύπτουν από την πανδημία, σχεδόν όλα τα καπιταλιστικά κράτη δεν προχώρησαν σε κατάλληλη προετοιμασία, μέσω μιας ουσιαστικής αύξησης του αριθμού των κρεβατιών και των αεριστηρίων ή της πρόσληψης περισσότερων γιατρών και νοσοκόμων. για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα επόμενα κύματα της πανδημίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χάθηκαν ζωές.
Ταυτόχρονα, αυτοί που ισχυρίζονται ότι η επιστημονική έρευνα που βασίζεται στο κέρδος έχει αρνητική επίδραση στην υγεία των ανθρώπων, έχουν δικαιωθεί. Ανεξάρτητα από το πόσες προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη για να καλυφθεί το φιάσκο στην παραγωγή εμβολίων και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και η συμμετοχή γεωστρατηγικών πολιτικών και συμφερόντων στο θέμα έχουν οδηγήσει σε οπισθοδρόμηση στις προσπάθειες αντιμετώπισης της πανδημίας.
Αντί να επιλέξει την πορεία των ανοιχτών δεδομένων και της συνεργασίας, επιλέχθηκε η πορεία του ανταγωνισμού, με τεράστια ποσά που καταλήγουν στις τσέπες των πολυεθνικών εταιρειών.
Δεύτερον είναι η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Για πολλά χρόνια τώρα, το κεφάλαιο έχει βρει νέες μορφές εκμετάλλευσης που κρύβεται πίσω από έννοιες όπως ευέλικτη απασχόληση, ευέλικτες ώρες και απομακρυσμένη εργασία. Δεδομένης αυτής της κατάστασης, οι εργαζόμενες γυναίκες, ειδικά στον τομέα των υπηρεσιών, έχουν πλέον καταλήξει να εργάζονται πολύ περισσότερες ώρες από ό, τι στο παρελθόν, με τους εργοδότες να θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους, δεδομένου ότι εργάζονται από το σπίτι.
Κανείς όμως, τουλάχιστον στις περισσότερες χώρες, δεν έχει υπολογίσει το κόστος που κάθε εταιρεία μεταφέρει στην πραγματικότητα στους εργαζομένους της. Οι φορητοί υπολογιστές, η τεχνολογική αναβάθμιση ή η σύνδεση στο Διαδίκτυο, ο κλιματισμός, τα γραφεία και άλλα έξοδα έχουν επιβαρύνει τους εργαζόμενους.
Επιπλέον, με τη δικαιολογία που διαδίδουν οι μεγάλοι εργοδότες ότι μπαίνουμε σε έναν κύκλο κρίσης, συνεχίζουν συνεχώς είτε με μείωση των μισθών είτε με τον περιορισμό των κερδών και των δικαιωμάτων που έχουν κερδηθεί μέσω σκληρών αγώνων.
Υπάρχουν, για παράδειγμα, πολλές μεγάλες εταιρείες που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να χρησιμοποιούν την άδεια διακοπών τους, ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να τους πληρώνουν τις ημέρες που δεν τις χρειάζονται.
Τρίτον, η ενδοοικογενειακή βία αυξάνεται. Δεν υπήρξε, σχεδόν σε καμία χώρα, ένα αποτελεσματικό και ικανοποιητικό πλαίσιο για την προστασία των γυναικών από τη βία, ξεκινώντας από το εκπαιδευτικό σύστημα και καταλήγοντας σε δομές για την παροχή υποστήριξης και ολόπλευρης βοήθειας στα θύματα. Σήμερα, ωστόσο, το ήδη σημαντικό ζήτημα της βίας κατά των γυναικών έχει γίνει μια καταιγίδα διαδηλώσεων που ξέσπασαν σε όλο τον κόσμο.
Τέταρτον είναι το ζήτημα της περικοπής των ατομικών και συλλογικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πανδημία ήταν, για εκείνους που το έβλεπαν εδώ και καιρό, η ευκαιρία να αναστείλει εντελώς τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και να χρησιμοποιήσει το κλείδωμα για την έγκριση μέτρων και αποφάσεων που σε άλλες περιπτώσεις θα προκαλούσαν διαδηλώσεις και απεργίες.
Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η ταχύτητα με την οποία οι κυβερνήσεις και οι πρόεδροι ανέθεσαν στον εαυτό τους κάθε ευθύνη, διαγράφοντας το ρόλο και τη συζήτηση των κοινοβουλίων, προκάλεσε προβληματισμό σχετικά με τα ίδια τους τα κίνητρα.
Πέμπτον, έχουμε διάφορα προγράμματα – κυρίως της ΕΕ – τα οποία διαδίδονται υποτίθεται ότι βοηθούν τους εργαζόμενους. Αλλά η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ διοχετεύονται σε μονοπώλια και μεγάλες εταιρείες όχι για τη βιωσιμότητά τους αλλά για τη διασφάλιση των κερδών τους. Αυτό που δεν ενημερώνουν τους ανθρώπους είναι ότι αργότερα ή γρήγορα το νομοσχέδιο θα καταβληθεί από τους ίδιους τους εργαζομένους.
Το οικονομικό σχέδιο ΕΕ επόμενης γενιάς που έχει ενσωματωθεί στο μακροπρόθεσμο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο 2021-2027, ανακοινώνει τρεις μεταβάσεις – οικολογική, ψηφιακή και κοινωνική συνοχή – που θα πραγματοποιηθούν για να «διορθωθεί η ζημία της πανδημίας και να προετοιμαστεί το μέλλον για η επόμενη γενιά. “
Πρώτα απ ‘όλα πρέπει να δηλώσουμε ότι παρά τις πομπώδεις προφορικές υποσχέσεις, παρατηρούμε ότι για τη χρηματοδότηση του έργου της ΕΕ επόμενης γενιάς, η ΕΕ θα καταφύγει στην έκδοση ομολόγων στη χρηματοπιστωτική αγορά, συμπεριλαμβανομένου του ιδιωτικού τομέα.
Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση θα επιβαρυνθούν με πρόσθετο χρέος, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα πρέπει να καταβληθεί από τις μελλοντικές γενιές με τόκους. Αυτό θα αντιπροσωπεύει μια άλλη συνέπεια που θα πληρώσουν οι μελλοντικές γενιές – εκτός από τις ήδη καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας Covid-19.
Οι γυναίκες στην Κύπρο έχουν ένα άλλο έργο μπροστά μας. Ένα καθήκον το οποίο για 47 χρόνια θέτουμε ως κορυφαία προτεραιότητά μας. Δηλαδή, ο αγώνας μας για απελευθέρωση της Κύπρου από την τουρκική κατοχή και επανένωση της χώρας και του λαού μας και μαζί, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για την εγγύηση της ειρήνης και της ευημερίας για τις μελλοντικές γενιές της χώρας μας.
Οι γυναίκες στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα ζητήματα και πολλά άλλα, θέματα τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε επειγόντως. Από τη μία πλευρά, οι γυναίκες της εργατικής τάξης πρέπει να επαγρυπνούν απέναντι στις νέες επιθέσεις που επιτίθενται στα δικαιώματά μας και τα κέρδη με το πρόσχημα του Covid-19 – και από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να υποχωρήσουμε από τις μακροχρόνιες απαιτήσεις μας για ισότητα και ισοτιμία.
Η Skevi Koukouma είναι μέλος του Κοινοβουλίου για το ΑΚΕΛ, γενικός γραμματέας της Προοδευτικής Ομοσπονδίας Γυναικών Οργανώσεων και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών.