Δεδομένου ότι το μέρος του μουστάκι που παίζει ρόλο στην αντίληψη βρίσκεται στα θυλάκια των τριχών, η εν λόγω διαδικασία ήταν δύσκολο να εξεταστεί. Στη νέα μελέτη, δοκιμάστηκε μια μέθοδος που αποκαλύπτει πώς λειτουργεί ο μηχανισμός αντίληψης του μουστάκι και είναι η πρώτη του είδους του.
Επιστήμονες από το Northwestern University στις ΗΠΑ ανέπτυξαν την πρώτη μηχανική προσομοίωση του μουστάκι μέσα στο θυλάκιο.
Συνδυάζοντας αυτά τα νέα μοντέλα με ανατομικές παρατηρήσεις, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα μουστάκια σχηματίζουν μια πτυχή σχήματος “S” στο θυλάκιο όταν έρχονται σε επαφή με ένα αντικείμενο. Τα κύτταρα αισθητήρων Whisker ωθούνταν ή τραβήχτηκαν ενώ το σχήμα “S” εμφανιζόταν. Αυτά τα κύτταρα έστειλαν επίσης σήματα αφής στον εγκέφαλο.
Τα περισσότερα θηλαστικά κάνουν χρήση της αίσθησης της αφής ενώ εξερευνούν το περιβάλλον τους και χρησιμοποιούν τα μουστάκια για αυτό. Ωστόσο, αυτά τα μουστάκια δεν καλύπτονται καθόλου με αισθητήρες. Η αντίληψη της αίσθησης της αφής λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα μικρό θυλάκιο, δηλαδή στη βάση του μουστάκι.
“Το μέρος του μουστάκι που ενεργοποιεί τους αισθητήρες αφής είναι κρυμμένο μέσα στο θυλάκιο, οπότε η μελέτη είναι εξαιρετικά δύσκολη”, δήλωσε η Mitra Hartmann, συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLoS Computational Biology.
Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό πειραματικά, επειδή αν ανοίξετε το θυλάκιο, η ζημιά αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο κρατάτε το μουστάκι. Μόνο με την ανάπτυξη νέων προσομοιώσεων μπορούμε να αποκτήσουμε γνώσεις για βιολογικές διαδικασίες που δεν μπορούν να φανούν άμεσα.
Επιπλέον, ο Hartmann πιστεύει ότι τα ευρήματά του ισχύουν για όλα τα θηλαστικά. Επιπλέον, η μελέτη μπορεί να παράσχει νέες γνώσεις για την ανθρώπινη αίσθηση της αφής.
“Η αίσθηση της αφής είναι εξαιρετικά σημαντική για σχεδόν ό, τι κάνουμε. Ωστόσο, είναι ακόμα πολύ δύσκολο να μελετήσουμε την αφή με το χέρι”, δήλωσε ο Hartmann.
Το μουστάκι παρέχει ένα απλοποιημένο μοντέλο για την κατανόηση της περίπλοκης και μυστηριώδους φύσης της αφής.