Καθώς ταξίδεψε, δήλωσε τον εαυτό του εκστατικό με τους απέραντους χώρους του ταξιδιού του. Υπενθύμισε το λαμπάδο του, τον υπηρέτη του, τον αγαπημένο του. Αλλά στην τελική του κυκλοφορία, έγραψε, απέρριψε τη μοναξιά. Τότε οι λεωφόροι του ευρύτερου κόσμου άνοιξαν ξανά στο φως του ήλιου.
Ο Colin Thubron μιλούσε με τον Tom Sykes
Ο ποταμός Amur από τον Colin Thubron θα δημοσιευθεί τον Σεπτέμβριο
Πώς μας έφερε ο Thubron σε όλο τον κόσμο
Υπάρχουν πολλά, και υπήρχε ακόμη και πριν από την πανδημία. Προς το τέλος του 2001, όταν πληκτρολόγησα τις λέξεις «εικονικό ταξίδι» σε μια συγκεκριμένη μηχανή αναζήτησης, μου πρόσφεραν «περίπου 21.000 αποτελέσματα». Όταν έκανα το ίδιο την 1η Φεβρουαρίου 2021, υπήρχαν «περίπου 1.920.000.000». Στην καλύτερη περίπτωση, ωστόσο, οι ιστότοποι που εμφανίζονται σε αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι παρά μόνο οδηγοί με gizmos.
Είναι αλήθεια, όταν το ταξίδι σας βρίσκεται στον αυτοκινητόδρομο πληροφόρησης, μπορείτε να εξοικονομήσετε εισιτήρια, αντηλιακό και αντηλιακά. Μπορείτε να πιέσετε ένα ποντίκι στα βόρεια της οθόνης σας χωρίς να στρίψετε προς τα πάνω, προς τα νότια χωρίς να τραβήξετε σορτς. Όπως και με τη συνάντηση των συναδέλφων σας στο Zoom, μπορείτε ακόμη και να μείνετε στις πιτζάμες σας. Το εικονικό ταξίδι, συχνά, μεταφέρει μερικούς από τους ερεθισμούς του να φτάσετε από το Α στο Β. Αντί να κουνάτε τα κουνούπια, τσακίζετε διαφημίσεις Αντί για αξιωματικό μετανάστευσης, μπορεί να αντιμετωπίσετε έναν webmaster, ο οποίος ορίζει τη λήψη λογισμικού ή μια μεταφόρτωση δεδομένων ως τιμή εισόδου.
Και, όπως το αεροπλάνο σας μπορεί να γειωθεί, το ίδιο μπορεί να το αντικαταστήσει: το πρόγραμμα περιήγησής σας, μπορεί να σας πει, “αντιμετώπισε πρόβλημα και πρέπει να κλείσει. Ζητούμε συγνώμη για την αναστάτωση.” Όταν δεν μπορώ να βρω τον εαυτό μου, ωστόσο, προτιμώ να στραφώ σε αυτό που ο DH Lawrence, το πρωί στο Μεξικό, συνόψισε ως «ένα μικρό άτομο, κοιτάζοντας λίγο ουρανό και δέντρα, και μετά… κάνοντας μικρά σημάδια σε χαρτί “.
Ο Colin Thubron είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα από αυτά τα άτομα. Κατά την εκτίμηση του Jan Morris (ο οποίος η ίδια αντιστάθηκε στον όρο «ταξιδιωτικός συγγραφέας», αλλά ήταν ένας μεγάλος συγγραφέας τόπου), είναι «υπερβατικά προικισμένος… ένας από τους δύο ή τρεις καλύτερους συγγραφείς ταξιδιών – με κάποιους τρόπους ίσως ο καλύτερος».
Εργάστηκε ως εκδότης και ανεξάρτητος δημιουργός ταινιών προτού βρει «το θάρρος να βυθιστεί» και να γράψει πλήρους απασχόλησης. Στα 25 του, πήγε να ζήσει με μια αραβική οικογένεια στη Συρία, μια εμπειρία που απέδωσε τον Mirror στη Δαμασκό (1967), μια βιογραφία της πόλης που έχει περιγράψει ως απλά «έργο αγάπης». Ακολούθησαν περισσότερα βιβλία για τον Λίβανο και την Κύπρο, προτού στρέψει την προσοχή του πιο ανατολικά, πρώτα στα Ανάμεσα στους Ρώσους, για τα οποία, το 1982, οδήγησε στη Σοβιετική Ένωση σε μια αρχαία Μαρίνα Μόρις, την οποία ακολουθούσε η KGB, και στη συνέχεια πίσω από το τείχος : Ένα Ταξίδι στην Κίνα (που κέρδισε το Βραβείο Hawthornden – για το «καλύτερο έργο της φανταστικής λογοτεχνίας» – και το Βραβείο Βιβλίων Ταξιδιού Thomas Cook).