Ο Ελισέος Βαγενάς, Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος και Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων, απάντησε στις ερωτήσεις του SoL σχετικά με την τελευταία περιοδεία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών.
Η κυβέρνηση του AKP έχει κάνει σχεδόν μια στροφή στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ενώ ο Ερντογάν έχει αλλάξει εντελώς την εχθρική στάση του απέναντι σε ορισμένους ευρωπαίους ηγέτες. Η Τουρκία, ως έθνος, έχετε συνηθίσει σε αυτούς τους πολύ απότομους ελιγμούς της κυβέρνησης του Ερντογάν. Πώς ερμηνεύτηκε λοιπόν αυτή η κίνηση στην Ελλάδα;
Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, η ΕΕ είναι «στρατηγικός σύμμαχος». Διαπραγματεύεται με την Ευρώπη για την Τελωνειακή Ένωση και τη συμφωνία για τους πρόσφυγες. Έχει ορισμένες οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία σε διαφορετικά στάδια. Ο τουρκικός λαός παρά τα εθνικά συμφέροντα για να προτείνει την κυβέρνηση του Ερντογάν της μπουρζουαζίας, η Τουρκία θα δημιουργήσει ανταγωνιστές όπως η Ρωσία και η Κίνα, με τη λεγόμενη «κακή επιρροή» τους να διεξάγουν συνεχώς ανατολικές συναλλαγές τύπου διαπραγματεύσεων με τις ευρωατλαντικές δυνάμεις που θέλουν να διατηρήσω. Ένας άλλος παράγοντας του γεωπολιτικού ανταγωνισμού εδώ είναι οι διάφοροι ελιγμοί των αστικών πολιτικών στην περιοχή μας που δεν μπορούν να κρύψουν ενεργειακούς πόρους, διαδρομές μεταφοράς, γεωπολιτικούς υποστηρικτές και τον αγώνα τους για μερίδιο αγοράς.
Τι περιμένετε από αυτές τις διερευνητικές συνομιλίες;
Έχουμε εκφράσει τις ανησυχίες μας για τις γενικές εξελίξεις στην περιοχή μας και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε πολλές περιπτώσεις. Οι συγκεντρώσεις και οξύτητα στην περιοχή θα πραγματοποιηθούν μαζί με τις προσπάθειες εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης στην από κοινού εκμετάλλευση ενεργειακών εταιρειών που έχουν τα μάτια τους στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Τα τελευταία χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί 60 γύροι αυτών των συναντήσεων, καθώς και δεκάδες συναντήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πρώτα απ ‘όλα, το θέμα δεν αφορά την «έλλειψη επικοινωνίας» μεταξύ των δύο πλευρών, η οποία τελικά εξαλείφθηκε με την ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τις αυξανόμενες εντάσεις στην περιοχή σχετικά με το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να παρέμβουν στη σύγκρουση και η δημιουργία περιβάλλοντος της Τουρκίας να είναι ανεκτικές στη ζήτηση στην περιοχή της μπουρζουαζίας. Έτσι, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις συμπιέζονται σε ευρεία ιμπεριαλιστική αντιπαλότητα και σχέδια που απειλούν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών, με ή χωρίς οράματα.
Το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε πρόσφατα την αναθεώρηση για την επέκταση των χωρικών υδάτων από 6 ναυτικά μίλια σε 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος. Τι πιστεύετε για τον σκοπό και το χρονοδιάγραμμα αυτής της απόφασης; Έχετε επίσης τη δύναμη εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο και γνωρίζουμε ότι είστε το μόνο κόμμα που απέχει από αυτήν την απόφαση. Ποια είναι η στάση σας σε αυτό το ζήτημα;
Η YKP προσεγγίζει προσεκτικά ζητήματα συνόρων, τις συμφωνίες που τα καθορίζουν και τα κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτές τις συμφωνίες. Αυτό περιλαμβάνει το ζήτημα των χωρικών υδάτων, όπου και οι δύο χώρες μπορούν να επεκταθούν 12 ναυτικά μίλια βάσει της Διεθνούς Σύμβασης για το Θαλάσσιο Δίκαιο. Αυτό το βλέπουμε ως σωστό. Η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και τα χωρικά ύδατα του Εύξεινου Πόντου εκτείνονται ήδη ήδη σταματημένα. Αυτό το δικαίωμα και της χώρας μας της Τουρκίας. Σε περιοχές όπου η απόσταση μεταξύ δύο ακτών είναι μικρότερη από 24 μίλια, πρέπει να τηρείται η αρχή της ίσης κατανομής. Οι απαιτήσεις του Διεθνούς Δικαίου για αποκλειστικές οικονομικές ζώνες πρέπει να πληρούνται εξίσου.
Τα ζητήματα που αφορούν τα κυρίαρχα δικαιώματα της χώρας αποτελούν αναμφίβολα ανησυχία για το YKP, διότι ως κόμμα της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας, σε μια διαφορετική κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατάσταση, σε μια Ελλάδα που δεν είναι μέρος της ιμπεριαλιστικά συνδικάτα, όπου οι άνθρωποι κατέχουν την οικονομία και την εξουσία, οι φυσικοί πόροι χρησιμοποιούνται προς όφελος του λαού. Σήμερα, αντίθετα, προσπαθούν να ενσωματώσουν αυτούς τους φυσικούς πόρους σε μονοπώλια, ως αποτέλεσμα των οποίων το κοινό δεν μπορεί να επωφεληθεί από αυτούς τους πόρους. Αυτές οι συνθήκες μπορούν να έχουν σοβαρές συνέπειες για τους ανθρώπους και το περιβάλλον, που κινδυνεύουν να πληρώσουν το τίμημα του αστικού ανταγωνισμού με το αίμα τους. Το YKP τόνισε όλα αυτά κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στο ελληνικό κοινοβούλιο σχετικά με την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο Πέλαγος επειδή βλέπουμε όλες αυτές τις αντιφάσεις και πιστεύουμε ότι οι διάφορες κινήσεις της κυβέρνησης ND, η οποία έχει την υποστήριξη άλλων αστικών κομμάτων όπως Ο ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί το Αιγαίο Πέλαγος προς «κοινή εκμετάλλευση». Αυτές οι κινήσεις περιλαμβάνουν την παραίτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και των νοτιοανατολικών συμμάχων του ΝΑΤΟ στη θέση του λαού.
Οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας αυξάνονται σε μια παγκόσμια πανδημία. Πόσο κοστίζει όλο αυτό στην ελληνική οικονομία; Πώς δικαιολογεί η κυβέρνηση τις εισαγωγές αεροσκαφών Rafale γαλλικού τύπου και αεροσκαφών F-35 των ΗΠΑ; Ταυτόχρονα, παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση δεν αγοράζει μόνο όπλα, αλλά επίσης ανοίγει περισσότερο περιφερειακό χώρο για βάσεις ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Ποιος θα εξυπηρετήσει όλη αυτή η στρατιωτικοποίηση;
Εδώ, αναφέρονται τα δισεκατομμύρια που πληρώνουν οι λαοί για την ενίσχυση της «αμυντικής δύναμης» των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες είναι σαφώς πιο ισχυρές από τους στρατιωτικούς όρους να συνεχίσουν να καταλαμβάνουν μέρος της Κύπρου στην Τουρκία, τη Συρία, την εισβολή, την κυριαρχία και τα σύνορα καθορισμού συμφωνιών που αμφισβητούν τα ελληνικά νησιά ούτε καν τακτοποιούν, καθιστώντας τα προειδοποιεί για “Τουρκικός κίνδυνος” για την απειλή της Ελλάδας με πόλεμο (υπάρχει λόγος για πόλεμο από το 1995) εάν εφαρμόζει το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο. Από την άλλη πλευρά, παρατηρούμε το ακόλουθο παράδοξο: Δύο κράτη μέλη του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ και Γαλλία), ένα άλλο κράτος μέλος του ΝΑΤΟ (Ελλάδα), το ίδιο μέλος του ΝΑΤΟ από μια τρίτη χώρα (Τουρκία) πουλά όπλα για προστασία.
Όλα αυτά τα χρόνια, το YKP καταψήφισε τους λαϊκούς προϋπολογισμούς και τις στρατιωτικές δαπάνες. Το κόμμα έχει πει στον λαό μας ότι αυτές οι δαπάνες βασίζονται στις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι στα κριτήρια των πραγματικών αμυντικών αναγκών της χώρας μας, ότι η ελληνική αστική τάξη, η οποία στοχεύει σε περισσότερα κέρδη, ωθεί τη χώρα βαθύτερα σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και παρεμβάσεις, ανοίγει ξένες ΗΠΑ -ΝΑΤΟ βάσεις, και συμπιέζει τους ανθρώπους μας σε αντιπαλότητες που δεν σχετίζονται με τα δημόσια συμφέροντα. Τονίζει ότι χτίστηκε για να εξυπηρετήσει τα σχέδιά του.
Οι άνθρωποι μπήκαν στο 2021 με κάποιες ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο, αλλά και με περισσότερο φόβο και ερωτηματικά; Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι η πιο δίκαιη και δίκαιη λύση σχετικά με τα σύνορα και την κατανομή των πόρων στην περιοχή;
Τα σύνορα και οι συμφωνίες που τα καθορίζουν δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Αυτό ισχύει επίσης για τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και τη Συνθήκη του Παρισιού του 1947, διότι, όπως μας έδειξε η ζωή, τα σύνορα αλλάζουν πάντα με αιματοχυσία, προκαλώντας αφόρητα βάσανα, απώλεια, εγκατάλειψη και υλική ζημία στους ανθρώπους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν σε όλες τις προσπάθειες να τα αμφισβητήσουν. Τα προβλήματα που αφορούν τις τουρκο-ελληνικές σχέσεις περιλαμβάνουν την υφαλοκρηπίδα και τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες. Δυστυχώς, αυτά τα θέματα είναι κλειδωμένα στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και στις αντιφάσεις μεταξύ της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Επομένως, είναι δύσκολο να λυθεί αυτό και να βρεθεί μια λύση. Υπό τις συνθήκες της εργατικής δύναμης υπό την κυριαρχία του λαού, οι πλούσιοι πόροι που θα υπάρχουν για τον πλούτο και το κοινό έργο του λαού αποτελούν πηγή συγκρούσεων που προκαλούν πολέμους και οικολογικές καταστροφές μεταξύ μονοπωλιακού καπιταλισμού, δηλαδή ιμπεριαλισμός.
Οι Άνθρωποί μας, οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, μπορούν να λυθούν και πρέπει να κερδίσουμε! Μπορούν να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει, με βάση την κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους, προσανατολισμένα προς τη συμφωνία και την ειρήνη. Ωστόσο, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη σύγκρουση με εκείνους που υπονομεύουν το μέλλον τους, δηλαδή, τα συμφέροντα της μειονότητας, τους συμμάχους των εκμεταλλευτών. Το 2021 θα πρέπει να είναι η αφετηρία αυτής της κατεύθυνσης του σπασίματος, η οποία αποτελεί την προϋπόθεση για τη συνέχεια της στενής σχέσης μεταξύ ΥΚΡ και ΤΚΡ, το κοινό κίνημα και τη σημαντική ενίσχυση των κομμουνιστικών κομμάτων στις δύο χώρες για τα συμφέροντα των δύο λαών.