Ο αριθμός των Ινδιάνων που επιδιώκουν να μεταναστεύσουν μέσω της επενδυτικής οδού έχει υπερδιπλασιαστεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας από το προηγούμενο έτος, ξεπερνώντας τον παγκόσμιο μέσο όρο αύξησης του 50%, ανέφεραν οι σύμβουλοι.
«Η ζήτηση από Ινδούς πελάτες ήταν πάντα πολύ έντονη, αλλά από την πανδημία, η ζήτηση αυξήθηκε από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ινδών», δήλωσε η Elizabeth Edwards, διευθύντρια μάρκετινγκ της La Vida Golden Visas, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Διαβάστε επίσης | Μέσα στο τρίτο μέτωπο της αναταραχής της φάρμας
Η χρυσή βίζα εξυπηρετεί άτομα υψηλής αξίας (HNI) που θέλουν να αποκτήσουν κατοικία σε ξένη χώρα επενδύοντας σε μια επιχείρηση ή αγοράζοντας ακίνητα.
Το πρόγραμμα διαμονής με χρυσή βίζα στην Πορτογαλία είναι το πιο δημοφιλές στους Ινδούς που επιδιώκουν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.
Για πολλούς Ινδιάνους, οι παγκόσμιοι επιχειρηματικοί δεσμοί και η παιδική εκπαίδευση σε κορυφαία σχολεία ή πανεπιστήμια στην Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο ή τις ΗΠΑ, είναι μερικοί από τους βασικούς παράγοντες που οδηγούν τις αποφάσεις τους να επιλέξουν τα προγράμματα θεώρησης επενδύσεων.
«Η Ινδία είναι μια μεγάλη αγορά για συστήματα χρυσών βίζα με μεγάλο αριθμό πλούσιων Ινδών εκατομμυριούχων που θέλουν να μεταναστεύσουν αναζητώντας νέες ευκαιρίες», δήλωσε η Jayalalitha Akurathi, διευθύντρια του Y-Axis Overseas Careers, η οποία συμβουλεύει τους πελάτες για τη μετανάστευση.
Η Ινδία είδε την τρίτη υψηλότερη εκροή πλούσιων ατόμων πέρυσι. Σχεδόν 5.000 εκατομμυριούχοι, ή 2% του συνολικού αριθμού ατόμων με υψηλή καθαρή αξία στην Ινδία, εγκατέλειψαν τη χώρα το 2020, σύμφωνα με Επισκόπηση της παγκόσμιας μετανάστευσης πλούτου κανω ΑΝΑΦΟΡΑ.
Σύμβουλοι μετανάστευσης δήλωσαν ότι τα διαβατήρια έχουν γίνει το νέο ασφαλές καταφύγιο, προσφέροντας ασφάλεια και προστασία περιουσιακών στοιχείων για τις οικογένειες.
Ένα δεύτερο διαβατήριο, το οποίο δίνει καθεστώς διπλής ιθαγένειας, είναι απαραίτητο για κάθε επενδυτή υψηλής καθαρότητας στο επενδυτικό χαρτοφυλάκιό του για να καλύψει την παγκόσμια κρίση και τις αβεβαιότητες.
Όσον αφορά το κόστος, τα προγράμματα της Καραϊβικής είναι τα πιο οικονομικά. Οι μεμονωμένοι αιτούντες πρέπει να ξοδέψουν συνολικά 140.000 $ (περίπου ₹1 εκατομμύριο), συμπεριλαμβανομένων των τελών, και μια τετραμελής οικογένεια μπορεί να υποβάλει αίτηση από περίπου 180.000 $ και πάνω.
Τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι πιο ακριβά. Το επίπεδο εισόδου για την αγορά ακινήτων με χρυσή βίζα στην Πορτογαλία είναι 280.000 $.
Επιπλέον, οι Ινδοί που θέλουν να αυξήσουν απλώς τις ταξιδιωτικές τους επιλογές χωρίς βίζα επενδύουν επίσης στον πολίτη της Γρενάδας με επενδυτικά ή δωρεά προγράμματα.
Για πολλούς, η επένδυση σε ακίνητα για την απόκτηση χρυσής βίζας είναι συχνά μια ελκυστική επιλογή και επιτρέπει την ελευθερία ταξιδιού σε ολόκληρη τη ζώνη Σένγκεν της ΕΕ μέσω κάρτας διαμονής.
Υπάρχουν πολλές χώρες στην Ευρώπη και στην Καραϊβική που προσφέρουν προγράμματα διαμονής ή ένα δεύτερο διαβατήριο και υπηκοότητα.
Προτιμώμενες χώρες είναι η Νέα Ζηλανδία, τα νησιά της Καραϊβικής, η Πορτογαλία, η Μάλτα, η Ισπανία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Χώρες όπως η Μάλτα, η Κύπρος και τα έθνη της Καραϊβικής του Αγίου Χριστόφορου, της Αντίγκουα, της Γρενάδας και της Ντομίνικα, επιτρέπουν σε όλους τους Ινδούς πολίτες να υποβάλουν αίτηση για δεύτερο διαβατήριο.
«Με τις οικονομίες σε ολόκληρο τον κόσμο να υποφέρουν από τη συνεχιζόμενη επίπτωση της πανδημίας, ορισμένες κυβερνήσεις έχουν επίσης επεκτείνει τις προσφορές βίζα τους κατά το τελευταίο έτος για να αντισταθμίσουν τα χαμένα φορολογικά έσοδα, ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε και μετά την οικονομική κρίση του 2008» Akurathi της Υ-Άξονας Υπερπόντια Καριέρα.
Η ιθαγένεια, ωστόσο, δεν είναι εγγυημένη ακόμη και αν λάβετε χρυσή θεώρηση. Προκειμένου να λάβει την ιθαγένεια σε ένα ορισμένο κράτος της ΕΕ μέσω χρυσής θεώρησης, ο αιτών πρέπει να περάσει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που ζει εκεί.
Οι απαιτήσεις για υπηκοότητα ανά επένδυση διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά συνήθως είναι περίπου 10 χρόνια συνεχούς διαμονής.
Ορισμένες χώρες προσφέρουν υπηκοότητα μετά από μια μικρότερη περίοδο (όπως η Ελλάδα, μετά από επτά χρόνια) ή ακόμη και χωρίς καθόλου προϋποθέσεις διαμονής.