Βοηθός γιατρός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Bursa Uludağ Μουσταφά Γιάλσιν, Τρίτη πρωί “Πάω σκι” έφυγε από το σπίτι. Οι συγγενείς του, που δεν μπορούσαν να ακούσουν από τον Γιαλσίν, ενημέρωσαν την αστυνομία και τις ομάδες χωροφυλακής για την κατάσταση.
Ενεργώντας με την ειδοποίηση, οι ομάδες αποφάσισαν ότι το όχημα κατευθυνόταν προς τον δρόμο Uludağ. Το αυτοκίνητο του Yalçın βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στο 11ο χιλιόμετρο του δρόμου Uludağ κατά τη διάρκεια της έρευνας στην περιοχή.
Ως αποτέλεσμα των ερευνών που επικεντρώθηκαν στην περιοχή όπου το αυτοκίνητο εγκαταλείφθηκε, το άψυχο σώμα του Yalçın βρέθηκε σε μια δασική περιοχή 1 χιλιόμετρο μακριά από το αυτοκίνητό του. Αποφασίστηκε ότι ο Yalçın, ο οποίος ήταν κάτω από μισό μέτρο χιονιού, αυτοκτόνησε.
«Δεν μπορώ να ανεχθώ την αδυναμία των ανθρώπων να ανεχθούν ο ένας τον άλλον»
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Νοσοκομείο Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Uludağ με τελετή πατρίδα που θα ταφεί Χαταγιά Η επιστολή αυτοκτονίας 5 σελίδων που έγραψε ο Yalçın στην οικογένεια και τη φίλη του πριν επιτευχθεί η αυτοκτονία. Ο Γιάλσι δήλωσε στην επιστολή του τα ακόλουθα, στο οποίο δήλωσε ότι ένιωθε άσχημα επειδή θα προκαλούσε πόνο στα αγαπημένα του πρόσωπα:
«Η ειρωνεία είναι ότι δεν αντέχω ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν ο ένας τον άλλο. Εκείνοι που προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, πληγώνουν ο ένας τον άλλον, έσπασαν τις καρδιές τους για λόγους που δεν θα γέμιζαν το σύκο με οδήγησαν στην απόγνωση. Δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτούς τους ανθρώπους. Οι φοβεροί άνθρωποι χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για να χτίσουν ένα βασίλειο φόβου, κάνοντας τους αδύναμους να τρέμουν και δεν μπορείτε να σηκωθείτε και να πείτε τίποτα. Επειδή σε πονάει επίσης. Συνθλίβει.
«Ένα από τα πράγματα για τα οποία αισθάνομαι πιο αμηχανία είναι ότι δεν μπορώ να παίξω ένα όργανο»
Δεν μπόρεσα να κάνω τη φωτογραφία νιφάδας χιονιού πολύ καλά. Θα ήθελα πολύ να είμαι ένας υπέροχος φωτογράφος νιφάδας χιονιού. Είχα την ιδέα να τραβήξω φωτογραφίες όλων των πουλιών και να τα καταγράψω. Ίσως δεν έχω επιτύχει ακόμη 10 τοις εκατό ακόμη. Ένα από τα πράγματα για τα οποία αισθάνομαι πιο αμηχανία δεν είναι να μπορώ να παίξω ένα όργανο. Δεν μπορούσα να παίξω πιάνο. Νιώθω λίγο χαμένος για να φύγω. Πέρα από όλα αυτά, δεν μπορούσα να κάνω το ταξίδι μου στην επιστημονική ιστορία. Μπορώ να πω ότι αυτή είναι η πιο ημιτελής δουλειά μου. Μακάρι να μπορούσα να επισκεφτώ τους τάφους των επιστημόνων που αγαπώ. Θα ήθελα να επισκεφτώ σημαντικά μουσεία στον κόσμο. Θα ήθελα επίσης να δημιουργήσω ένα κανάλι youtube για να εξηγήσω την επιστήμη. “
«Αγαπητέ μου Özge … Σας ζητώ συγγνώμη για την αναχώρησή μου, κάτι που φαίνεται τόσο παράλογο»
Απευθυνόμενος στον εραστή της Özge στην επιστολή της, η Yalçın έγραψε τα εξής:
«Αγαπητέ μου Özge… Σας ζητώ συγγνώμη για την αναχώρησή μου, κάτι που φαίνεται τόσο παράλογο. Μου συγχωρώ Θέλω. Πραγματικά σ’αγαπώ τόσο πολύ. Σας υποσχέθηκα ότι δεν θα αυτοκτονήσω, αλλά δεν μπορούσα να τηρήσω την υπόσχεσή μου. Μην κατηγορείτε κανέναν για το θάνατό μου. Ο χρόνος μου μαζί σας ήταν τόσο ευχάριστος που θυμάμαι κάθε δευτερόλεπτο. Γνωρίζω ότι θα υποφέρω τα υπόλοιπα, εσείς και η οικογένειά μου και οι συνάδελφοί μου περισσότερο. Σου ζητω συγνωμη. Özgem .. Είσαι ο λόγος που με συνδέει με τη ζωή εδώ και χρόνια. Πολύ κακό συνέπεσε με την έναρξη της ασθένειάς σας. Στην αρχή ήθελα να αναβάλω, αλλά δεν μπορούσα.
«Επιστρέφοντας στο σπίτι, έδωσα το νερό και τα τρόφιμα της γάτας, ταΐζω τα ψάρια, τα ποτίσω τα λουλούδια»
Özge μου … ξεφορτωθείτε τα πράγματα μου. Με θυμάσαι για πολύ καιρό; Θέλω να ξεχάσω. Μην αφήνετε φωτογραφίες ή αντικείμενα για να σας θυμίσω. Έδωσα το χυμό και το φαγητό της γάτας στο σπίτι μου. Τρέφτησα τα ψάρια και ποτίζω τα λουλούδια. Κοίταξα τις φωτογραφίες μας. Κοιμήθηκα πολύ λίγο τη νύχτα. Αύριο δεν θα πάω σε υποθέσεις ούτως ή άλλως, θα κοιμηθώ ατελείωτα. Συγχώρεσέ με, αγαπητέ μου! Έχω μια πολύ ωραία βιβλιοθήκη. Έχω πολύτιμα βιβλία. Λυπάμαι που τους άφησα. Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο, αλλά η ζωή μου δεν ήταν αρκετή. Όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα ανήκουν στην Özge. Ό, τι θέλει, πρέπει να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Είτε το δίνει στην οικογένεια και τους φίλους μου ως αναμνηστικό είτε τα καίει όλα “ είπε.
«Μου άρεσε πολύ το μέρος όπου κάμπινγκ στο Uludağ, είπα ότι θα επανέλθω, ήταν τυχερό σήμερα»
Ο Μουσταφά Γιάλτσι εξήγησε τον τόπο όπου θα τον σκότωνε στην επιστολή ως εξής:
«Όταν ήρθα στην Προύσα πριν από πέντε χρόνια, υπήρχε ένα μέρος στο Uludağ όπου κάμπινγκ μόνος το βράδυ. Μου άρεσε πάρα πολύ και το σημείωσα στο χάρτη μου. Είπα ότι θα έρθω ξανά εδώ. Δεν μπορούσα να πάω, αλλά σήμερα είναι κομμένο. Θα ήθελα πολύ να ολοκληρώσω τη διατριβή μου και να δημοσιεύσω. Μου άρεσε πολύ το έργο και δούλεψα σκληρά. Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να το τελειώσω. Οι χημικές ουσίες που παραγγέλλω από τη Γερμανία θα έρθουν. Σε ένα σημείο σκέφτηκα ότι θα έκανα το επόμενο βήμα στο έργο και θα πεθάνω, αλλά δεν μπορούσα να περιμένω. Στην πραγματικότητα, ντρέπομαι για τον εαυτό μου που απογοήτευσα τον καθηγητή του έργου μου. “
«Αποφάσισα να γράψω μια δήλωση έτσι ώστε πράγματα όπως η δολοφονία να μην λαμβάνονται υπόψη μετά το θάνατό μου»
Στο τέλος της επιστολής, υπήρχαν οι ακόλουθες δηλώσεις:
«Νόμιζα ότι θα μπορούσα να γράψω ένα καλό αποχαιρετιστήριο άρθρο, αλλά όταν πλησιάζει η στιγμή του θανάτου, δεν νιώθω σαν να γράφω τίποτα. Θα μπορούσα να φύγω χωρίς λέξη, αλλά αποφάσισα να γράψω μια δήλωση έτσι ώστε κανείς να μην είναι ύποπτος ή να σκεφτεί δολοφονία μετά το θάνατό μου. Γι ‘αυτό έγραψα χωρίς όρεξη. “