Η ελιά, η οποία έχει θέση σε πολλές θρησκείες, πολιτισμούς και μύθους, είναι μια κουλτούρα. Η ελιά είναι ένα καταπληκτικό φυτό που κυριαρχεί σε κάθε γεωγραφία όπου μεγαλώνει, με τη δική του ισχυρή κουλτούρα.
Η Ανατολική Μεσόγειος ορίζεται ως η πατρίδα των ελιών. ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ. Μεταξύ 6000-4000 π.Χ., η άγρια ελιά (olea europea oleaster) εξημερώθηκε για πρώτη φορά σε αυτήν την περιοχή. Οι ιστορικοί λένε ότι μεταφέρθηκε στην Κύπρο και την Κρήτη από ναυτικούς της Μέσης Ανατολής το 3000 π.Χ.
Η ελιά, η οποία έχει θέση σε πολλές θρησκείες, πολιτισμούς και μύθους, είναι μια κουλτούρα.
Η ελιά είναι ένα καταπληκτικό οπωροφόρο δέντρο που κυριαρχεί σε κάθε γεωγραφία όπου μεγαλώνει, με τη δική του ισχυρή κουλτούρα.
Οι ανθρώπινες κοινότητες που εγκαθίστανται γύρω της ενοποιούνται με όλες τις ευλογίες της ελιάς και συνεχίζουν τη ζωή τους μαζί της.
Ταυτόχρονα, η ελιά, που είναι ένα ειρηνικό σύμβολο της πολυπολιτισμικότητας, είναι το ευλογημένο δέντρο, το οποίο αναφέρεται επίσης στα ιερά βιβλία των θρησκειών του Ισλάμ, του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού. Η ελιά είναι ένα πολύ εύφορο δέντρο που ικανοποιεί πολλές ανάγκες των ανθρώπων, όπως διατροφή, φωτισμό, ομορφιά, υγεία, δημιουργία χρημάτων και εμπόριο.
Όντας ένα από τα μεγαλύτερα δέντρα, η ελιά είναι επίσης σύμβολο ειρήνης και ελπίδας.
Σύμφωνα με μια μυθολογική ιστορία, τα δέντρα καταφεύγουν πρώτα στην ελιά για να επιλέξουν έναν βασιλιά για αυτούς. Ωστόσο, δεν θέλει να εγκαταλείψει το ελαιόλαδο που παρέχει στον λαό και αρνείται να γίνει βασιλιάς. «Ανήκω σε όλους και δεν ανήκω σε κανέναν. Υπήρξα πριν από εσάς και θα υπάρξω μετά από σας », λέει η ελιά στον Όμηρο.
Σύμβολο ομορφιάς και δύναμης
Εκτός από την παράδοση της σαπουνόφουσκας από το ελαιόλαδο από τους αρχαίους Έλληνες πολιτισμούς έως σήμερα, χρησιμοποιείται ακόμη στην παραγωγή κρεμών και λοσιόν σώματος.
Το σύμβολο της ευημερίας και της αφθονίας, το ελαιόλαδο χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για να ευλογεί τους βασιλιάδες, τα παντρεμένα ζευγάρια, τα νεογέννητα μωρά και τους νεκρούς.
Το ελαιόλαδο ως φάρμακο
Πολλές πομάδες και πάστες παρασκευάζονται από φύλλα, φρούτα και λάδι της ελιάς. Πιστεύεται ότι είναι καλό για πολλές ασθένειες όπως τραύματα, εγκαύματα, δυσκοιλιότητα και πόνο στο στομάχι. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, συνιστάται από πολλούς διατροφολόγους να φτιάχνουν ξύδι από φύλλα ελιάς, να το παρασκευάζουν και να το πίνουν ως τσάι.
Το ελαιόλαδο ως διατροφή
Για χιλιάδες χρόνια, έχει χρησιμοποιηθεί στη μεσογειακή γεωγραφία ως τροφή και λάδι με το σιτάρι της ελιάς και το νερό.
Είναι επίσης το βασικό δομικό στοιχείο της μεσογειακής διατροφής, το οποίο είναι το πιο υγιεινό πρόγραμμα διατροφής στον κόσμο.
class = “cf”>
Akhisar pilaf με σπανάκι και ελιές και σταφύλια
class = “cf”>
Υλικά
2 ποτήρια ρύζι για ρύζι
5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 μικρό κρεμμύδι
3 κουταλιές σταφίδας χωρίς σπόρους
18-20 φύλλα σπανακιού (προτιμάτε μικρά φύλλα)
1 φλιτζάνι γεμάτο πράσινες ελιές (Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ψητές ελιές)
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, μαύρο πιπέρι
3 ποτήρια ζεστό νερό (μπορεί να είναι ζωμός κρέατος ή κοτόπουλου)
Κατασκεύασμα:
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και βυθίστε το ρύζι σε ζεστό νερό με 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι για 30 λεπτά. Μουλιάστε τις σταφίδες χωρίς σπόρους σε 4 ποτήρια πόσιμο νερό για 15 λεπτά, μαλακώστε τις και στραγγίξτε το νερό.
Πλύνετε τα φύλλα σπανακιού και αφήστε τα στην άκρη. Βάζουμε το κρεμμύδι και το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και τηγανίζουμε για 2 λεπτά, ανακατεύοντας σε μέτρια φωτιά.
Προσθέστε τα σταφύλια, τις ελιές και το στραγγισμένο ρύζι και μαγειρέψτε για 5-7 λεπτά. Προσθέτουμε το νερό, πασπαλίζουμε αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε. Απλώστε τα φύλλα σπανακιού στην κορυφή και καλύψτε την κατσαρόλα.
Μαγειρέψτε σε μέτρια φωτιά για τουλάχιστον 18-20 λεπτά, μέχρι να απορροφηθεί πλήρως το νερό του ρυζιού. Αφαιρέστε το νερό και πάρτε το πιλάφι από τη σόμπα. Αφήστε το να ξεκουραστεί για τουλάχιστον 20 λεπτά χωρίς να ανοίξετε το καπάκι. Ανοίξτε το καπάκι, ανακατέψτε και σερβίρετε.