Ήταν αργά, πλήρωσαν μια τσάντα ευρώ εκ των προτέρων, δεν παρείχαν τον αριθμό και το χρονοδιάγραμμα των παραγγελιών, και τελικά δεν συνέδεσαν τα σημεία με πολυεθνικές εταιρείες ναρκωτικών. Σε οποιαδήποτε επιχείρηση, ο Διευθύνων Σύμβουλος που θα έκανε όλα αυτά μαζί δεν θα έβρισκε θέση στο ταμείο ανεργίας.
Το πιο σοβαρό είναι το δεύτερο ερώτημα. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν αντιμετωπίζει μια κρίση, συνήθως βρίσκεται σε φιάσκο;
Η εύκολη στροφή των δέκα ετών, μόλις πριν από δέκα χρόνια, ενισχύει την προηγούμενη ερώτηση. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, όλα συνέβησαν τόσο αργά, τόσο άθλια, τόσο οδυνηρά. Όπως ακριβώς όπως και σήμερα στην περίπτωση του φιάσκο του εμβολίου. Η ευρωζώνη επρόκειτο να ανατινάξει μια χώρα, την Ελλάδα, της οποίας το ΑΕΠ ήταν περίπου το ίδιο με εκείνο της Μέριλαντ, όπως σχολιάζει σαρκαστικά ο Μπαράκ Ομπάμα στο βιβλίο του. Όποιος προσπαθεί να κάνει μια «διάγνωση» κάπου φαίνεται να εμπιστεύεται τη «θεωρία του μαζοχισμού». Αυτή είναι η ιδέα μου, ή πηγαίνουν από τη μια κρίση στην άλλη, αναρωτιέται στο ίδιο βιβλίο;
Φυσικά, δεν είναι εύκολο να διαγνωστεί η «ευρωπαϊκή ασθένεια». Ωστόσο, ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι η συνεχής μείωση του πολιτικού προσωπικού που διαχειρίζεται τις περιουσίες της Ευρώπης.
Δύο τρέχοντα παραδείγματα. Ποια είναι η διάσημη πολιτική βιογραφία του Ursula von der Leyen; Ο μόνιμος αμυντικός της Μέρκελ, κυρίως σε υποστηρικτικούς ρόλους. Υπουργός Οικογένειας, τότε Υπουργός Εργασίας, επιτέλους Υπουργός Άμυνας. Μια χώρα που, ευτυχώς για τους υπόλοιπους, δεν θεωρείται ως πρώτη γραμμή στις διεθνείς στρατιωτικές σχέσεις. Ταυτόχρονα, η σκανδάλη τραβήχτηκε όταν το 2016 αποδείχθηκε ότι το ήμισυ της διδακτορικής του διατριβής στην Ιατρική Σχολή του Ανόβερου ήταν αποτέλεσμα λογοκλοπής.
Ας πάμε στο «δικό μας» – Η Κύπρος Επίτροπος Υγείας Στέλλα Κυριακίδου. Κλινικός ψυχολόγος, με πολιτικά διακριτικά, δύο ή τρεις όρους στο Δημοκρατικό Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν λες όλη αυτή τη σκληρή βιογραφία.
Έτσι, εάν τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνδυάζονται με τη μέτρια και ανεπάρκεια της ονοματολογίας των Βρυξελλών, τότε το σταθερό τέλος του φιάσκο φαίνεται να είναι η πιο πιθανή εξέλιξη της διαχείρισης κρίσεων.
Φυσικά, για να μην τα συγχέουμε, τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης είναι πολύ πιο σημαντικά από την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της. Αλλά το ένα παίζει τον ρόλο του καθρέφτη του άλλου. Συνήθως τραγικό, ακόμη και θανατηφόρο, όπως στην περίπτωση επιδημίας.