Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία λειτουργεί και εξελίσσεται καθημερινά, η Eliza Kozaku υποστηρίζει αναλογικά. Καταγράφει τη στιγμή στην ταινία և Διατηρεί μια συλλογή μυρωδιά μελανιού σε φωτογραφικό χαρτί. Αυτή η μυρωδιά, αυτή η παράδοση, τη διατηρεί ζωντανή και διδάσκει στην ψηφιακή μας εποχή.
Αυτές είναι οι φωτογραφίες και οι ταινίες που ξεχάστηκαν στο συρτάρι ενός σπιτιού μας. Αυτά που έχουμε αφήσει στην άκρη, αρπάξαμε τα κινητά μας τηλέφωνα, θεωρούμε τώρα ως επιπλέον αξεσουάρ ή στην καλύτερη περίπτωση τα αντικαθιστούμε με τις πιο πρόσφατες ψηφιακές φωτογραφίες. Αλλά ποια είναι η ζωή και το μέλλον της αναλογικής φωτογραφίας;
Σε συνέντευξή του στο AlphaNewsLive, η Eliza μίλησε για την αγάπη της για τον κινηματογράφο, τις δυνατότητές της και γιατί συνεχίζει να το χρησιμοποιεί παρά τις δυσκολίες.
Τι σημαίνει η φωτογραφία για εσάς; Πώς νιώθεις όταν κρατάς την κάμερα σου;
Για μένα, η φωτογραφία είναι η τέχνη που με ηρεμεί και με κάνει πιο δημιουργικό. Με έκανε πιο προσεκτικό. Κατά τη διάρκεια ενός απλού περιπάτου, προσπαθώ να δω τις λεπτομέρειες που συχνά αγνοούμε. Χάνουμε τόσο πολύ στην καθημερινή ζωή που έχουμε τις πιο απλές στιγμές. Έτσι η φωτογραφία μπορεί να διατηρήσει τα συναισθήματα αυτής της στιγμής για πάντα. Πολλές φορές παίρνω την κάμερα στην τσάντα μου άδικα, αλλά Ξέρω ότι αν δεν το έχω μαζί μου, κάτι λείπει.
Σε έναν κόσμο που «τρέχει» τεχνολογικά με ρυθμούς που δύσκολα μπορείτε να καταλάβετε, γιατί να επιμείνετε σε μια ταινία;
Η ταινία είναι πιθανώς ένα από τα παλιά πράγματα που κρατώ από τα παλιά, προσπαθώ κυρίως να μείνω ενημερωμένη, για να αναπτυχθώ τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Το συναίσθημα που παίρνω κάθε φορά που εμφανίζεται η ταινία μου είναι απερίγραπτο. Όλη μου η αγάπη για την αναλογική φωτογραφία ξεκινά με την αναμονή, δεν είναι μια γρήγορη διαδικασία, σε κάνει να περιμένεις, να περιμένεις ένα αποτέλεσμα για το οποίο δεν είσαι σίγουρος ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, το να με περιμένει είναι αυτό που μου θυμίζει ότι ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω μου τρέχει, παίρνω αυτό που θέλω και το ρυθμό που χρειάζομαι.
Αυτή η προσδοκία, που δεν υπάρχει πλέον στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, τις καθιστά πιο πολύτιμες. Οι καιροί αλλάζουν, αλλά θα ήταν καλό να διατηρήσουμε κάποια παλιά δεδομένα, ώστε να μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε. Η λήψη φωτογραφιών χωρίς να ξέρω αν θα είναι αυτό που περιμένετε με βοηθά να είμαι πιο δημιουργικός, ώστε η επόμενη λήψη να μην επαναλαμβάνει την προηγούμενη.