Για μερικούς νέους, η συνέχιση της παράδοσης είναι ο σκοπός της ζωής. Ένας από αυτούς είναι ο Αντώνης Παπαϊωάννου, που κατάγεται από την Κελοκαδάρα της Πάφου, ο οποίος παράγει παραδοσιακές κυπριακές δερμάτινες βαλίτσες και περούκες, συνεχίζοντας την οικογενειακή τέχνη. Μιλώντας στο KYPE, ένας από τους λίγους άλλους τεχνίτες burqa στην Κύπρο εξήγησε τη διαδικασία κατασκευής και τους λόγους για τους οποίους συνεχίζει την παραδοσιακή τέχνη.
Ο κ. Παπαϊωάννου, ο οποίος εργάζεται στο Δημαρχείο της Πάφου και ζει στο Χλώρακ, έμαθε την τέχνη του να φτιάχνει ένα μπούρκα από τον πατέρα του, Χριστάκη Παπαϊωάννου Πέτα. «Θέλω να διατηρήσω την παράδοση, να διατηρήσω την τέχνη που κληρονόμησα από τον πατέρα μου, η οποία χρησιμοποιείται στην Κύπρο εδώ και αιώνες», είπε.
Όπως αναφέρθηκε, το wurka είναι ένα δερμάτινο σακίδιο που κρέμεται από τον ώμο · οι βοσκοί τρώνε και έπιναν σαν αυτόν για να μεταφέρουν διάφορα άλλα πράγματα.
Σήμερα, είπε, έχει αντικατασταθεί από διάφορα άλλα σακίδια, κυρίως πλαστικά, αλλά μερικά τα χρησιμοποιούν για διακόσμηση και άλλα για κυνήγι.
Η κατασκευή του, πρόσθεσε, διαρκεί περίπου τρεις ημέρες και το υλικό κατασκευής του είναι κατασκευασμένο από επεξεργασμένο δέρμα αιγοπροβάτων. Αυτός, συνέχισε, έχει δύο δερμάτινες ζώνες που κρέμονται από τον ώμο του, και στην κορυφή θα ανοίξει και θα κλείσει τις πτυχές.
Ο Αντώνης Παπαϊωάννου σημείωσε ότι παρέχει δέρματα ζώων από σφαγεία, αλλά και από διάφορους προμηθευτές ζώων. Πρόσθεσε ότι το κόστος της burqa εξαρτάται από την εργασία που έχει γίνει μέχρι να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα.
Για διακόσμηση διακόσμησης, μερικά έχουν δερμάτινα άκρα, ενώ άλλα είναι κατασκευασμένα από λευκό δέρμα προβάτου, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις η βότκα είναι διακοσμημένη με διάφορες ράβδους, είπε.
Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, πιστεύεται ότι η τέχνη της κατασκευής burqa προέρχεται από την Πάφο, τους βοσκούς της Πάφου.
Ο Αντώνης Παπαϊωάννου συνεχίζει την παράδοση διδάσκοντας τέχνη και στα τέσσερα παιδιά του, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι η συνέχιση της παράδοσης είναι το κύριο καθήκον του – να μεταφέρει γνώσεις για τον τόπο μας, τα χωριά μας, το παρελθόν της ταυτότητάς μας.