Στις ΗΠΑ, μια παγκόσμια έρευνα έχει διεξαχθεί για να παρέχει την πρώτη παγκόσμια άποψη για το πώς η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει τους υδάτινους πόρους και τη σοβαρότητα της ξηρασίας τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη στο κρατικό πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και δημοσιεύθηκε στο Nature Climate Change, οι πόροι του πόσιμου νερού θα αρχίσουν να μειώνονται γρήγορα στα δύο τρίτα της γης τα επόμενα χρόνια και ο αριθμός των ανθρώπων που επηρεάζονται από μελλοντικές ξηρασίες θα τριπλασιαστεί σχεδόν στα τέλη αυτού του αιώνα.
Ο καθηγητής Yadu Pokhrel, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, υπογράμμισε ότι η λειψυδρία ήταν «ιδιαίτερα ανησυχητική» στην περιοχή της Μεσογείου, στην Αφρική, σε ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στον ποταμό Αμαζόνιο, ενώ 1 στα 12 άτομα αντιμετώπισαν λειψυδρία έως το 2100. Είπε ότι θα μείνει και μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα ο αριθμός αυτός ήταν 1 στα 33.
Δηλώνοντας ότι ο κύριος λόγος αυτής της μείωσης των αποθεμάτων νερού και των μελλοντικών ξηρασιών είναι η κλιματική αλλαγή και όχι η άντληση υπόγειων υδάτων ή άρδευσης, ο Pokhrel είπε ότι πολύ πριν από τις εκπομπές άνθρακα, η ανθρωπότητα αντιμετώπισε τον κίνδυνο ξηρασίας.
ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Μια διεθνής ομάδα μηχανικών και υδρολόγων, συμπεριλαμβανομένου του Pokhrel, μπόρεσε να υπολογίσει για πρώτη φορά τον μελλοντικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής σε όλους τους διαθέσιμους υδάτινους πόρους της γης. Οι επιστήμονες, οι οποίοι μελέτησαν τα δεδομένα που συνέλεξε η NASA με δύο δορυφόρους GRACE (Gravity Recovery and Climate Experiment) από το 2002 έως το 2017, δημιούργησαν δύο σενάρια για τον υπολογισμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Στο πρώτο σενάριο, η ανθρωπότητα υποτίθεται ότι μειώνει τις εκπομπές μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα ώστε να μειώσει την υπερθέρμανση του πλανήτη σε λιγότερο από δύο βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με τη Συμφωνία του Παρισιού του 2015. Στο δεύτερο σενάριο, προβλέφθηκε βραδύτερη μείωση της ρύπανσης του άνθρακα.
Στο πρώτο πιο αισιόδοξο σενάριο, η μέτρια έως σοβαρή ξηρασία κλιμακώθηκε και στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε προς τα μέσα του αιώνα, ενώ οι ακραίες ελλείψεις νερού συνεχίζουν να αυξάνονται συχνά.
Σύμφωνα με το δεύτερο σενάριο, γνωστό ως RCP6.0, ο Pokhrel είπε, “Οι ακραίες και οι εξαιρετικές ξηρασίες έχουν υπερδιπλασιαστεί έως το 2100, υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσαν να αυξηθούν από το 3% στο πρόσφατο παρελθόν σε οκτώ τοις εκατό.”