Ο βετεράνος του ΟΗΕ κατάφερε να διατηρήσει την ειρήνη στα δημοφιλή σημεία του κόσμου

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Urquhart βοήθησε στην επινόηση της πρακτικής της ειρήνης του ΟΗΕ μέσω της ίδρυσης της Δύναμης Έκτακτης Ανάγκης του ΟΗΕ, η οποία το 1956 στάλθηκε για να επιβλέψει το τέλος των εχθροπραξιών στην περιοχή της διώρυγας του Σουέζ μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά του Urquhart ήταν η διατήρηση της ειρήνης των Ηνωμένων Εθνών, μια πρακτική που δεν αναφέρεται στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η οποία αρχικά περιελάμβανε την ανάπτυξη αμερόληπτων, άοπλων ή ελαφρώς οπλισμένων στρατιωτών μεταξύ πολεμικών μερών για την παρακολούθηση των ανακωχών ή την εφαρμογή ειρηνευτικών συμφωνιών. Τα μπλε κράνη τους έγιναν ένα γνωστό θέαμα σε ζώνες κρίσης σε όλο τον κόσμο.

Ενώ ο Urquhart πέρασε μεγάλο μέρος της επαγγελματικής του ζωής στη Γραμματεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, υπηρέτησε ως κορυφαίος διαμεσολαβητής και διπλωματικό εργαλείο αντιμετώπισης προβλημάτων σε μερικές από τις πιο δύσκολες ζώνες συγκρούσεων στον κόσμο, όπως το Κονγκό, την Κύπρο, το Κασμίρ, τη Ναμίμπια και τη Μέση Ανατολή.

Το 1957, ο Urquhart έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σύσταση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, τον οποίο ονόμασε «πρώτο μεγάλο διάλειμμα στον Ψυχρό Πόλεμο» για την απειλή της πυρηνικής εξόντωσης.

Αμβλύ, ουράνιος και ασεβής, ο Urquhart είχε μια υποτιμημένη αίσθηση του χιούμορ που έδειξε ακόμη και στο πρόσωπο των πολλαπλών πινέλων του με θάνατο κατά τη διάρκεια ειρηνευτικών προσπαθειών. «Καλύτερα χτυπημένο από το φαγητό», ο αιματηρός αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών χτύπησε σε μια ομάδα δημοσιογράφων το 1961, λίγες στιγμές μετά την επιβίωσή του από ξυλοδαρμό του Κονγκό στο Elisabethville.

Ο Urquhart υποστήριξε την άποψη ότι οι ειρηνευτές του ΟΗΕ θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τυχόν επιρροή κόμματα, ανεξάρτητα από το πόσο δυσάρεστο. «Δεν έχουμε αυτά τα ηθικολογικά προβλήματα για το ποιον μπορούμε να αντιμετωπίσουμε», δήλωσε ο Urquhart στο Νιου Γιορκ Ταιμς το 1981 μετά από διαπραγματεύσεις με τον Οργανισμό Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης για να σταματήσει να πυροβολεί πυραύλους στο Ισραήλ από τον Λίβανο.

Ο Ουρκάρτ ήταν ένας από τους μοναδικούς αξιωματούχους του ΟΗΕ που έγινε δεκτός τόσο από το Ισραήλ όσο και από τους Παλαιστινίους ως μεσολαβητής. Τον Φεβρουάριο του 1982, λίγους μήνες πριν από την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο, ο Urquhart στάλθηκε στην περιοχή με διπλωματία με τον πρωθυπουργό Menachem Begin – ο οποίος θεώρησε τον Urquhart «άντρα της δύναμης» – και τον αρχηγό του PLO Yasser Arafat.

Ενώ ο Urquhart εργάστηκε όλο το εικοσιτετράωρο για να καταλήξει σε συμφωνία, εξασφάλισε μια προσωρινή ανακωχή, αλλά τελικά συνειδητοποίησε ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν άκαρπες. «Παραδώσαμε το PLO ως συνήθως», είπε στο Νιου Γιορκ Ταιμς«Αλλά το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε την κατάπαυση του πυρός για να καταλάβει τα ύψη γύρω από τη Βηρυτό».

Ως δημόσιο πρόσωπο του ΟΗΕ, ο Urquhart έκανε μερικές φορές μαραμένη κριτική. Είπε ότι μεγάλωσε για να περιμένει εχθρότητα από συντηρητικούς ιδεολόγους με ραμπόντ υποστήριξη για το Ισραήλ σε συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή. «Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπαίνουν σε διαπραγματεύσεις στη Μέση Ανατολή», έγραψε κάποτε ο Urquhart, «η τιμή όλων των χαλιών τείνει να ανεβαίνει και η προοπτική μιας συμφωνίας γίνεται πιο μακρινή».

Ο Urquhart έγινε επίσης στόχος που είχε εργαστεί υπό τον Kurt Waldheim, γενικό γραμματέα από το 1972 έως το 1981, ο οποίος υπηρέτησε στο γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ναζιστικές θηριωδίες.

Το 1988, ο Shirley Hazzard, ένας Αυστραλός γεννημένος συγγραφέας και πρώην αξιωματούχος του ΟΗΕ, έγραψε στους New York Times ότι ο Urquhart είχε διαδραματίσει «ουσιαστικό ρόλο στην παρουσίαση του Waldheim ως διάκρισης για πολλά χρόνια, όταν έγιναν επαληθευμένες αντιρρήσεις σε όλο τον κόσμο και εντός ο ίδιος ο ΟΗΕ »σχετικά με το πολεμικό του αρχείο.

Στο απομνημονεύμα του, ο Urquhart χαρακτήρισε τον Waldheim «ζωντανό ψέμα». «Καλύπτοντας» την υπηρεσία του πολέμου, ο Waldheim έκανε «τεράστια ζημιά όχι μόνο στη χώρα του αλλά και στα Ηνωμένα Έθνη και σε εκείνους που έχουν αφιερώσει, και σε ορισμένες περιπτώσεις θυσιάσουν, τη ζωή τους για αυτό».

Ο Brian Edward Urquhart γεννήθηκε στο Bridport της Αγγλίας, στις 28 Φεβρουαρίου 1919. Ήταν αγόρι όταν ο πατέρας του, τον οποίο ονόμασε «ο λιγότερο επιτυχημένος ζωγράφος του αιώνα», εγκατέλειψε την οικογένεια. Σύντομα εγγράφηκε σε ένα σχολείο για κορίτσια όπου η μητέρα του δούλευε ως δάσκαλος.

Έδειξε πρώιμη ακαδημαϊκή υπόσχεση, κυριαρχώντας στα λατινικά στίχους στα 10 και κέρδισε υποτροφία για σπουδές στην ελίτ Westminster School του Λονδίνου, η οποία τον προετοίμασε για μεταγενέστερες σπουδές στο κολέγιο Christ Church του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Κατά την έναρξη του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο Urquhart έκοψε την εκπαίδευσή του το 1939 και στρατολογήθηκε στο βρετανικό στρατό.

Επιβίωσε από διάφορες καταστροφικές καταστροφές. Ένας ναρκαλιευτής που υπηρετούσε σε χτύπησε ένα ορυχείο στον ποταμό Τάμεση. Το καλοκαίρι του 1942, έπεσε 1200 πόδια σε ένα όργωμα όταν το αλεξίπτωτο του απέτυχε να ανοίξει εντελώς κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Πέρασε έξι μήνες για να αναρρώσει σε ένα νοσοκομείο προτού επανέλθει στη μονάδα του. Αργότερα είδε μάχη στη Βόρεια Αφρική και τη Σικελία.

Ως 25χρονος αρχηγός πληροφοριών, ο Urquhart προειδοποίησε, για λίγο, κατά της Επιχείρησης Market Garden, την καταστροφική στρατιωτική επίθεση των συμμάχων του Σεπτεμβρίου 1944 πίσω από τις γερμανικές γραμμές στις Κάτω Χώρες. Η εκδήλωση δραματοποιήθηκε στο βιβλίο μυθοπλασίας του Κορνήλιου Ράιαν του 1974, Μια γέφυρα πολύ μακριάκαι την επόμενη έκδοση ταινίας.

Σχεδιασμένο από τον βρετανικό στρατόρχη Bernard Montgomery, το Operation Market Garden είχε ως στόχο να καταλάβει τον έλεγχο πολλών στρατηγικών γεφυρών κατά μήκος του Ρήνου, ανοίγοντας το δρόμο για μια συμμαχική πρόοδο στη Γερμανία.

Ο Urquhart ανησυχούσε ότι η βρετανική διοίκηση είχε υποτιμήσει σε μεγάλο βαθμό τη δύναμη των Γερμανών και διέταξε μια αποστολή αναγνώρισης αέρα που αποκάλυψε την παρουσία δύο τμημάτων Panzer κοντά στο σημείο πτώσης των Συμμάχων.

Οι προειδοποιήσεις του Urquhart απορρίφθηκαν από τους Βρετανούς ανωτέρους του. Δύο ημέρες πριν από την προγραμματισμένη επίθεση, ένας ιατρός συνέστησε στον Urquhart να αποσταλεί σε ιατρική άδεια για να ανακάμψει από την «νευρική εξάντληση». Πάνω από 17.000 συμμαχικές δυνάμεις σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στο Operation Market Garden.

Σκεφτόμαστε την επιχείρηση, ο Urquhart είπε στους Times το 1982: «Ο χειρότερος τρόπος για να διαφωνήσουμε είναι η λογική και οι καλές πληροφορίες. Πρέπει να απευθυνθείτε στα συναισθήματα των ανθρώπων και στους φόβους τους να γίνουν γελοίο. Έμαθα επίσης ότι αν συμβεί, κατά τύχη, να πάρετε κάτι σωστό, θα γίνετε εξαιρετικά μη δημοφιλής. “

Αυτή η εμπειρία και η μετέπειτα συμμετοχή του στην απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης Bergen-Belsen ενέπνευσαν τον Urquhart να ακολουθήσει μια σταδιοδρομία στην ειρήνη στα Ηνωμένα Έθνη.

Μετά τον πόλεμο, ο ιστορικός Arnold Toynbee, ένας οικογενειακός φίλος, έγραψε μια σύσταση για τον Urquhart που τον βοήθησε να προσλάβει δουλειά ως βοηθός του Gladwyn Jebb, του εκτελεστικού γραμματέα μιας επιτροπής επιφορτισμένης με τη σύσταση των Ηνωμένων Εθνών. Αργότερα ήταν σύμβουλος του Trygve Lie, του Νορβηγού που έγινε ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.

Ο πρώτος γάμος της Urquhart, με την Alfreda Huntington, έληξε με διαζύγιο. Το 1963, παντρεύτηκε τη Sidney Damrosch Howard Canfield, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Sidney Howard και εγγονή του συνθέτη και μαέστρου Walter Damrosch.

Στα Ηνωμένα Έθνη, ο Urquhart ακολούθησε μια καλά βαθμονομημένη ισορροπία σε έναν οργανισμό χωρίς κυρίαρχη δύναμη, αλλά αυτό προήλθε από τη συμφωνία μεταξύ των δύο ισχυρότερων προστάτων του, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αυτά τα έθνη ήταν πυρηνικοί ανταγωνιστές, κάνοντας την πρόοδο να φαίνεται μάταιη.

«Τα τρία τέταρτα του χρόνου, δεν πετυχαίνεις τίποτα, αλλά κάθε τόσο, λειτουργεί αρκετά για να το αξίζει να συνεχίσεις», είπε το 1972 περιγράφοντας την πολιτική αποτελεσματικότητα του ΟΗΕ. «Από μέρα σε μέρα, κάποιος πιστεύει ότι είναι απελπιστικό, αλλά αθροιστικά, λειτουργεί.»

Εκτός από τη σύζυγό του, οι επιζώντες περιλαμβάνουν τρία παιδιά από τον πρώτο γάμο του, δύο παιδιά από τον δεύτερο γάμο του, 14 εγγόνια και 10 εγγόνια.

Η Washington Post