Ο δείκτης απόδοσης COVID κατατάσσει τις χώρες που αντιμετώπισαν καλύτερα την πανδημία

Ωστόσο, η μελέτη του Lowy αποκαλύπτει ότι κατά μέσο όρο, οι αυταρχικές χώρες δεν είχαν παρατεταμένο πλεονέκτημα στην καταστολή του ιού και οι δημοκρατίες βρήκαν «οριακά μεγαλύτερη επιτυχία από άλλες μορφές διακυβέρνησης στον χειρισμό της πανδημίας».

Ενώ οι δημοκρατίες είχαν χειρότερη απόδοση στην αρχή της πανδημίας και υπήρξαν ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας, έφυγαν μπροστά από αυταρχικά και υβριδικά κράτη καθώς επιδεινώθηκε το ξέσπασμα, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι δημοκρατίες ήταν καλύτερα να μάθουν από τα λάθη τους να ενεργήσουν πολύ αργά , σύμφωνα με τον Hervé Lemahieu, έναν από τους συγγραφείς της μελέτης.

Πολλά «υβριδικά» καθεστώτα, όπως η Ουκρανία και η Βολιβία, ήταν τα λιγότερο προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τον ιό.

Συνολικά, τα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και οι διαφορές στα πολιτικά συστήματα μεταξύ χωρών είχαν μικρότερο αντίκτυπο στα αποτελέσματα από άλλους δείκτες. Οι μικρότεροι πληθυσμοί, οι συνεκτικές κοινωνίες και τα ικανά ιδρύματα ήταν πολύ μεγαλύτεροι παράγοντες.

Χώρες με πληθυσμούς κάτω των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων ξεπέρασαν σταθερά τα μεγάλα έθνη καθ ‘όλη τη διάρκεια του 2020, αν και αυτό το προβάδισμα μειώθηκε ελαφρά προς το τέλος του 2020.

Η μελέτη δείχνει ότι ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Francis Fukuyama είχε δίκιο πέρυσι όταν είπε ότι ο τύπος καθεστώτος δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για το πόσο αποτελεσματικά τα κράτη ανταποκρίθηκαν στην κρίση, «αλλά αν οι πολίτες εμπιστεύονται τους ηγέτες τους και αν αυτοί οι ηγέτες προεδρεύουν σε έναν ικανό και αποτελεσματικό κατάσταση”.

Ο κ. Lemahieu είπε ότι η έρευνα απέδειξε τον ισχυρισμό ότι τα αυταρχικά καθεστώτα είχαν πλεονέκτημα στη διαχείριση της παγκόσμιας πανδημίας.

«Είχαμε αυτήν την εκτεταμένη αφήγηση για την εγγενή ανωτερότητα των κοινωνιών και των διαφορετικών πολιτικών συστημάτων, και ως επί το πλείστον λέμε ότι είναι bollocks», είπε.

Ο κ. Lemahieu είπε ότι οι μικρότερες χώρες μπόρεσαν να «φράξουν» τους πληθυσμούς τους, ενώ οι μεγαλύτεροι ομόλογοι τους είχαν προβλήματα να κλείσουν τα εξωτερικά και εσωτερικά σύνορα.

«Επίσης, χώρες με μικρότερους πληθυσμούς μπορεί να έχουν ισχυρότερες κοινωνικές συμβάσεις μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών και μεγαλύτερα επίπεδα εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις», είπε.

Αν και η Αυστραλία έχει πληθυσμό σημαντικά μεγαλύτερο από 10 εκατομμύρια, ο κ. Lemahieu είπε ότι επωφελήθηκε από το να είναι νησιωτικό έθνος, ενώ η «αποκέντρωση» αρμοδιοτήτων προς τα κράτη το μετέτρεψε ουσιαστικά σε «επτά ή οκτώ χώρες».

«Έχουμε τη γεωγραφική και δημογραφική κατανομή για να επιτρέψουμε αυτήν την αποκέντρωση ευθυνών σε κρατικό επίπεδο», είπε.

«Τα κράτη έχουν καραντίσει το ένα από το άλλο και ανέπτυξαν σύνορα που είναι σχεδόν τόσο κλειστά όσο τα διεθνή σύνορα. Άλλες χώρες δεν μπορούν πραγματικά να το κάνουν. “

Η μελέτη μέτρησε έναν αριθμό βασικών δεικτών, συμπεριλαμβανομένων επιβεβαιωμένων περιπτώσεων, θανάτων, περιπτώσεων ανά εκατομμύριο ανθρώπων, θανάτων ανά εκατομμύριο ανθρώπων και περιπτώσεων αναλογίας δοκιμών. Η Κίνα δεν συμπεριλήφθηκε επειδή όλα τα ποσοστά δοκιμών δεν είναι διαθέσιμα στο κοινό.