Ο δημοσιογράφος Αλέκος Κωνσταντινίδης πέθανε. Λεπτομέρειες για την κηδεία θα ανακοινωθούν σε μεταγενέστερο στάδιο
Λήψη ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ. ΕΔΩ Android για Android Տ ΕΔΩ για iOS
Ο δημοσιογράφος Αλέξος Κωνσταντινίδης απεβίωσε χθες το βράδυ σε ηλικία 90 ετών.
Ο Αλέξος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1930 και κατάγεται από την Καζαφάν, Κερύνεια. Σπούδασε στη Σχολή Διδασκαλίας Μόρφου (αργότερα Παιδαγωγική Ακαδημία). Δούλεψε πολύ λίγο ως δάσκαλος. Επέλεξε τη δημοσιογραφία ως κριτικός της τέχνης και του κινηματογράφου (σε συνεργασία με τον διάσημο κριτή Fenek Mikelidis) Έγραψε ένα άρθρο στο κριτικά αναγνωρισμένο περιοδικό Nea Epochi τη δεκαετία του 1950. “Μύθοι և κριτική. Μια κριτική του Πνευματικά Καθιερωμένου, στην οποία αμφισβήτησε τον θεσμό που κυριάρχησε τότε στον κόσμο των πνευμάτων.
Μίλησε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες – Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Τουρκικά και ακόμη και Ουγγρικά. Η αίτησή του δόθηκε σε γλώσσα, την αποδίδει κάθε μέρα για τριάντα χρόνια, από την καθημερινή στήλη του “Alitia” – “Γλωσσικές πτυχές”. Μέσω της στήλης του, επιβεβαίωσε την αγάπη του για τη σωστή ελληνική γλώσσα καθημερινά, προσπαθώντας να διορθώσει τη γλώσσα μας που κακοποιήθηκε από τα ΜΜΕ. Ήταν σεμιναλίστας, σπουδάζοντας όσο ίσως και οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας, Uberto Echo. Έχει διαβάσει πολλά βιβλία – λογοτεχνικά, ιστορικά, πολιτικά, αστυνομικά κ.λπ. (κυρίως ελληνικά, αγγλικά – γαλλικά) παρακολούθησαν όλοι οι σπουδαίοι συγγραφείς της εποχής, αλλά: παλαιότεροι. Στα περιουσιακά του στοιχεία εμφανίζει μεταφράσεις, δημοσιεύσεις κριτικών-πολιτικών βιβλίων-έργων.
Ως προοδευτικός νεαρός άνδρας, όπως και οι περισσότεροι δάσκαλοι εκείνη την εποχή, μπήκε στα αριστερά και εργάστηκε για το ΑΚΕΛ, τον Νέο Δημοκρατικό. Ήταν ισχυρός κριτικός του πνευματικού κατεστημένου της εποχής με το ψευδώνυμο “Μπαλτάς”. Στη συνέχεια, το 1956, ο Τέφρος Αντίας, ο Ανδρέας Κανναύρος այլ και άλλοι προοδευτικοί νέοι της εποχής ίδρυσαν την εφημερίδα «Έμπρος». Έφυγε έπειτα από το ΑΚΕΛ, διαφωνώντας με τη θέση του κόμματος στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Πήγε στο Λονδίνο για λίγα χρόνια, και όταν επέστρεψε, στη δεκαετία του 1960, συνεργάστηκε με διάφορα Κυπριακά ξένα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των RIC, Fileleftheros και Eleftheria. Πολύ πριν από την τουρκική εισβολή, εργάστηκε ως ανταποκριτής στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.
Το 1976, μαζί με εννέα άλλους δημοσιογράφους (συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου Αντώνη Φαρμακίδη), ίδρυσε τη Σιμερίνη, αναλαμβάνοντας το συντακτικό συμβούλιο της εφημερίδας. Στη Συμερίνη, ίδρυσε τον αρθρογράφο του, Ta yper ka ta ta Kata, τον οποίο κράτησε μέχρι το θάνατό του στην εφημερίδα Alitia, όπου εντάχθηκε μερικά χρόνια αργότερα.
Ο Αλέξος Κωνσταντινίδης μετακόμισε στην Αλιτία το 1983 μετά από επίμονες προσπάθειες του εκδότη του, Φρίκου Κουλέρμου. Μόλις η Αλιτία ανέλαβε το συντακτικό συμβούλιο, η κυκλοφορία της εφημερίδας ανέβηκε στα ύψη μια νύχτα. Παρέμεινε με την Alitia, πρώτα ως αρχισυντάκτης και στη συνέχεια ως σύμβουλος εκδόσεων (2006) μέχρι το θάνατό του. Έμεινε ενεργός δημοσιογράφος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Μπορεί να είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο για έναν δημοσιογράφο να παραμείνει ενεργός για περισσότερα από 66 χρόνια (έως 91 ετών).
Ο Αλέκος Κωνσταντινίδης δεν δημοσίευσε το άρθρο μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, αλλά δύο ημέρες μετά το θάνατό του. Υπέβαλε τα άρθρα του για τρεις μέρες τη Δευτέρα το πρωί. Είχε προβλήματα υγείας τη Δευτέρα και έφυγε νωρίς την Τρίτη το βράδυ. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, τα άρθρα της δημοσιεύονται στη δημοφιλή στήλη της Αλιείας. Το τελευταίο του άρθρο αφορά την Αμμόχωστο.
Φεύγει από τη σύζυγό του, Άννα, που είναι εγγενής του Ριζοκαρπάσο (ο ανιψιός του ήρωα Πετράκης είναι ο Ιαλουρός), με τρία παιδιά. Christiana և Catherine από τον πρώτο γάμο և Alexandros.