Μετά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 14ης Φεβρουαρίου, το Κοσσυφοπέδιο έχει μια νέα κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τον διευκολυνμένο διάλογο της ΕΕ με τη Σερβία για εξομάλυνση των σχέσεων με αμοιβαία αναγνώριση ως βασικό και μοναδικό τελικό στόχο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου και έχουν σαφή θέση σχετικά με τον διάλογο: «Μια ολοκληρωμένη συμφωνία εξομάλυνσης με τη Σερβία με επίκεντρο την αμοιβαία αναγνώριση ως απαραίτητη για την ικανότητα του Κοσσυφοπεδίου να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του και να προχωρήσει στην ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ ”
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον διάλογο είναι αόριστη, παρόλο που αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν τονίσει ότι οι συνομιλίες εξομάλυνσης είναι θεμελιώδεις για τον στόχο τους και των δύο μερών να γίνουν μέλη ενός μπλοκ μια μέρα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να συνεργαστεί με διαμεσολαβητές διαλόγου μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας, ορισμένες από χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο και με τις οποίες η Σερβία έχει διπλωματικές σχέσεις.
Η ουδέτερη θέση της ΕΕ σχετικά με το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, με πέντε κράτη μέλη που δεν αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, και δεν υπάρχει προθεσμία για επίτευξη συμφωνίας, φαίνεται να υποστηρίζει το «status quo», σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις ορισμένων τις χώρες που παρεμβαίνουν στις δημοκρατικές διαδικασίες στην περιοχή. Ενώ η ΕΕ έχει ουδέτερη θέση στο Κοσσυφοπέδιο, έχει διαφορετική σχέση με τη Σερβία, η οποία αντικατοπτρίζεται στον ρυθμό της διαδικασίας ένταξης για τη Σερβία σε σύγκριση με το Κοσσυφοπέδιο, η οποία βρίσκεται σχεδόν σε αδιέξοδο λόγω του ζητήματος της μη αναγνώρισης.
Η Σερβική «συναλλακτική» προσέγγιση στο διάλογο (διχοτόμηση, εθνοτικές διαιρέσεις, ανταλλαγή ανθρώπων) δεν είναι ο δρόμος προς τα εμπρός. Αντιθέτως, θα ανοίξει ένα κεφάλαιο αστάθειας στα Δυτικά Βαλκάνια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Σερβία έχει διαπράξει αυτό που πολλοί θεωρούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κυρίως εναντίον των μη Σέρβων πολιτών στο Κοσσυφοπέδιο. Για το σκοπό αυτό, το ΝΑΤΟ διεξήγαγε πόλεμο εναντίον του Βελιγραδίου και απέλασε τη στρατιωτική, παραστρατιωτική, διοίκηση των Σέρβων και ίδρυσε διεθνή στρατιωτική και ενδιάμεση διοικητική παρουσία των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο, η οποία είχε σχεδιαστεί για να δημιουργήσει συνθήκες για την εφαρμογή της δημοκρατικής βούλησης των πολιτών του τελικό καθεστώς, το οποίο σε συντονισμό με τη διεθνή κοινότητα κορυφώθηκε με τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου στις 17 Φεβρουαρίου 2008.
Περιέργως, η θέση των πέντε μελών της ΕΕ, ότι θα κινηθούν για να αναγνωρίσουν το Κοσσυφοπέδιο μόνο μετά τη συμφωνία μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας, δημιουργεί μια αδιέξοδο για τη συμφωνία. Το να περιμένουμε τη συγκατάθεση του Βελιγραδίου για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου που αναγνωρίζεται από περισσότερες από εκατό χώρες δίνει δύναμη βέτο στη Σερβία για την ένταξη και την περιφερειακή σταθερότητα του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ.
Κανένα από τα πέντε μέλη της ΕΕ, οι λεγόμενοι «μη αναγνωριστές» (Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία, Σλοβακία και Ελλάδα) δεν έχει κανένα ανοιχτό ζήτημα με το Κοσσυφοπέδιο. Αντιθέτως, ορισμένες από αυτές τις χώρες έχουν υποστηρίξει ενεργά το Κοσσυφοπέδιο.
Αμέσως μετά τη διακήρυξη ανεξαρτησίας του Φεβρουαρίου 2008, τα πέντε μέλη της ΕΕ ανέφεραν το διεθνές δίκαιο ως εξήγηση για τον δισταγμό και την καθυστέρηση στην αναγνώριση. Αυτά τα επιχειρήματα έγιναν αβάσιμα μετά το συμπέρασμα του Διεθνούς Δικαστηρίου στις 22 Ιουλίου 2010, ότι η δήλωση ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου δεν παραβίασε κανένα ισχύον κανόνα του διεθνούς δικαίου.
Η Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου είναι ένα ανεξάρτητο κράτος εντός των υφιστάμενων συνόρων της, αναγνωρισμένο από περισσότερες από εκατό χώρες και πολλά διεθνή ιδρύματα. Για μένα, ως υπογράφοντας τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, αυτή είναι μια μη αναστρέψιμη και μη διαπραγματεύσιμη πολιτική πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου, καλώ τα πέντε μέλη της ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν να αναγνωρίσουν το Κοσσυφοπέδιο, ειδικά την Ελλάδα, το οποίο ήταν πολύ εποικοδομητικό στη συνεργασία και την υποστήριξή του, χωρίς να το αναγνωρίσει. Η αναγνώριση από όλες τις χώρες της ΕΕ θα ενισχύσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και θα ενισχύσει την περιφερειακή σταθερότητα.
Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την εποικοδομητική θέση του Κοσσυφοπεδίου στον διάλογο. Ωστόσο, πιέζοντας την κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου να συνεχίσει να διεξάγει διάλογο, ενώ η ΕΕ διατηρεί τη μονόπλευρη ουδέτερη θέση της και ότι η αναγνώριση από πέντε χώρες της ΕΕ εξαρτάται από τη βούληση του Βελιγραδίου να επιτύχει ή όχι μια ολοκληρωμένη συμφωνία εξομάλυνσης που θα επικεντρώνεται στην αμοιβαία αναγνώριση, είναι αδιέξοδο. Το Κοσσυφοπέδιο δεν πρόκειται να αντιστρέψει την ανεξαρτησία του, Ούτε θα δεχτεί αλλαγές στη συνταγματική του τάξη.
Είναι ευρέως γνωστό ότι το Κοσσυφοπέδιο έχει δεσμευτεί να ζει ειρηνικά με τους γείτονές του, αναγνωρίζοντας και εφαρμόζοντας το υψηλότερο επίπεδο ανθρωπίνων και εθνικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του. Ο καλύτερος τρόπος για να σφραγιστούν οι βιώσιμες σχέσεις γειτονίας και να ενισχυθεί η περιφερειακή ειρήνη είναι η Σερβία να αποδεχθεί ότι ο διάλογος Κοσσυφοπεδίου-Σερβίας πρέπει να ολοκληρωθεί με μια περιεκτική, νομικά δεσμευτική συμφωνία για την εξομάλυνση και την αμοιβαία αναγνώριση εντός των υφιστάμενων συνόρων.