Ο Εισαγγελέας του ICC θα αποφασίσει το αρχείο της Κύπρου πριν από την έξοδο

Η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Φάτου Μπενσούδα δεσμεύτηκε την Τετάρτη να λάβει απόφαση σχετικά με την τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου πριν λήξει η θητεία της στις 16 Ιουνίου.

Στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι η υπόθεση της Βόρειας Κύπρου είναι ένα άλλο σπάνιο αρχείο που αφορά την υποτιθέμενη αναγκαστική μεταφορά πληθυσμού ως έγκλημα πολέμου (σε αντίθεση με τα «κλασικά» εγκλήματα πολέμου όπως η γενοκτονία), η απόφαση του ΔΠΔ θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους οικισμούς του Ισραήλ στο το μέλλον.

Μέχρι τώρα, το χρονοδιάγραμμα σχετικά με μια απόφαση του ΔΠΔ για τη Βόρεια Κύπρο έχει μπερδευτεί.

Οι Παλαιστίνιοι ζήτησαν επίσημα την παρέμβαση του ICC τον Ιανουάριο του 2015, ο εισαγγελέας του ICC Fatou Bensouda κήρυξε ουσιαστικά εγκλήματα πολέμου για ισραηλινούς διακανονισμούς τον Δεκέμβριο του 2019 και το Προδικαστικό Επιμελητήριο του ICC ως επί το πλείστον άναψε έναν πλήρη έλεγχο εγκλημάτων πολέμου στις 5 Φεβρουαρίου.

Αντίθετα, η πρώτη καταγγελία από έναν Κύπριο αξιωματούχο, εκπροσωπούμενο από τον Shurat Hadin, εναντίον των εποικισμών της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο υποβλήθηκε τον Ιούλιο του 2014 – ενάμιση χρόνο νωρίτερα από τους ισχυρισμούς εναντίον του Ισραήλ.

Δεν είναι σαφές γιατί η Μπενσούδα προχώρησε νωρίτερα στην κατάσταση Ισραηλινών-Παλαιστινίων από ό, τι στην κατάσταση της Βόρειας Κύπρου, αλλά μέχρι τη δήλωσή της την Τετάρτη δεν ήταν σαφές εάν θα αντιμετώπιζε καθόλου την κατάσταση.

Στην πραγματικότητα, υπήρξαν ενδείξεις ότι η Μπενσούδα θα αποφασίσει για τη Βόρεια Κύπρο μέχρι το τέλος του 2020, αλλά αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Δεν είναι σαφές εάν ήλπιζε μια απόφαση για την ισραηλινο-παλαιστινιακή κατάσταση να χρησιμοποιηθεί ως νομικό πλαίσιο για την απόφασή της στη Βόρεια Κύπρο.

Η Bensouda έχει κάποιους λόγους που θα μπορούσε να δώσει γιατί η υπόθεση της Κύπρου μπορεί να κινηθεί πιο αργά.

Πρώτον, η ίδια η κυβέρνηση της Κύπρου δεν παρέπεμψε επίσημα την υπόθεση. Αντίθετα, ο Shurat Hadin υπέβαλε καταγγελία εκ μέρους ενός συγκεκριμένου μέλους του κοινοβουλίου της ΕΕ από την Κύπρο, του Κώστα Μαυρίδη.

Από τεχνική άποψη, αυτό σημαίνει ότι εάν η Bensouda προχωρήσει, θα βασίζεται στη σπάνια χρησιμοποιούμενη δύναμή της να ξεκινά μια υπόθεση.

Ένας Εισαγγελέας του ICC δεν το κάνει αυτό ελαφρά, και όταν το κάνουν, χρειάζονται άδεια από τους δικαστές του ICC.

Υπάρχουν όμως αντίθετα επιχειρήματα.

Σε αντίθεση με την ισραηλινή υπόθεση, όπου η κύρια χώρα που ερευνάται, το Ισραήλ, δεν είναι καν μέλος της Ρώμης και είναι αντίθετο να παραπέμψει την υπόθεση, η Κύπρος είναι ένα υπερήφανο συμμετέχον μέλος του Καταστατικού της Ρώμης.

Εάν η Κύπρος δεν παραπέμψει την υπόθεση στο ΔΠΔ, είναι πιθανό από φόβο από την Τουρκία.

Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο κόσμος θεωρεί την Τουρκία ότι καταλαμβάνει παράνομα τη Βόρεια Κύπρο.

Η καταγγελία της Κύπρου-Shurat Hadin ισχυρίστηκε ότι, «η τουρκική κατοχή είναι μια από τις πιο βίαιες επιχειρήσεις εγκατάστασης στη σύγχρονη εποχή».

Επιπλέον, από συνολικά περίπου 50.000 Τούρκους πολίτες που ζούσαν στην περιοχή το 1996, η καταγγελία ανέφερε ότι οι επιθετικές πολιτικές της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής «εκτόπισης» Κυπρίων από τα σπίτια τους και έφτασαν στο σημείο «δολοφονία ή εξαφανίσεις χιλιάδων Ελληνοκυπρίων ” Η ουσία της καταγγελίας είναι επίσημη και οι συντονισμένες πολιτικές της τουρκικής κυβέρνησης οδήγησαν σε περισσότερους από 100.000 Τούρκους εποίκους στην περιοχή, οι οποίοι τώρα αποτελούν περίπου το μισό του πληθυσμού.

Η ανακοίνωση περιγράφει τη συστηματική πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης για ενίσχυση του ελέγχου της στη Βόρεια Κύπρο, ενθαρρύνοντας την εθνοτική τουρκική μετανάστευση, ενώ ενεργεί επιθετικά για τη μεταφορά ιθαγενών Κυπρίων από το έδαφος.

Ορισμένοι εμπειρογνώμονες έχουν πει στο Jerusalem Post ότι η εισβολή, η κατοχή και η ενεργός αλλαγή της Τουρκίας στο βόρειο τμήμα της Κύπρου είναι το πραγματικό παράδειγμα της μεταφοράς πληθυσμού ως εγκλήματος πολέμου.

Λένε ότι είναι απίστευτο ότι το ΔΠΔ δεν κατέληξε αμέσως στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μια βάση για ποινική έρευνα πολύ πριν από την υπόθεση Ισραήλ-Παλαιστίνης και ότι – δεν έχει καμία σχέση με το Ισραήλ – θα ήταν εκπληκτικό εάν το ΔΠΔ δεν ακολουθήσει τελικά Τουρκία.

Οι ειδικοί λένε ότι η Τουρκία έχει πετάξει μεγάλες ομάδες Ελλήνων χωρίς καμία διαδικασία ή προσποίηση ανησυχιών για τα δικαιώματά τους, έχει πάρει τα υπάρχοντα των εκδιωχθέντων ελληνικών κοινοτήτων και δεν έχει ακολουθήσει κανέναν από τους νόμους της πολεμικής κατοχής για την προστασία των ελληνικών δικαιωμάτων.

Κανένας ουδέτερος νομικός εμπειρογνώμονας δεν συζητά πραγματικά τα περισσότερα από αυτά τα σημεία και δεν υπάρχει ψήφισμα του ΟΗΕ που θα μπορούσε να ερμηνευτεί για να δώσει στην Τουρκία δικαιώματα στην Κύπρο.

Αντίθετα, το ψήφισμα 242 του ΟΗΕ λέει ότι το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να επιλύσουν τα σύνορά τους μέσω διαπραγματεύσεων. Στο βαθμό που η πλειονότητα των χωρών θεωρούν τους ισραηλινούς οικισμούς ως παράνομους (και ιδίως οι ΗΠΑ τις θεωρούν ως νόμιμες), δεν οφείλεται στο ότι πιστεύουν ότι όλη η Δυτική Όχθη πρέπει να επιστρέψει στους Παλαιστινίους όσο διαψεύδουν την συγχρονισμός.

Δεν θέλουν το Ισραήλ να αλλάζει γεγονότα επί τόπου έως ότου επιλυθεί η διαφορά. Αλλά αν υπήρχε ειρήνη, δεν θα αντιταχθούν στη συνέχιση ορισμένων ισραηλινών οικισμών – όπως προτείνεται σύμφωνα με τις παραμέτρους του Camp David II Clinton.

Έτσι, σε αντίθεση με την Τουρκία, το Ισραήλ έχει δικαιώματα στις περιοχές που καταλαμβάνει, ακόμα κι αν αυτά τα δικαιώματα ενδέχεται να εξαρτώνται από μια ειρηνευτική διευθέτηση.

Περιστασιακά, το Ισραήλ κατηγορείται ότι κατεδαφίζει παράνομα ένα συγκεκριμένο Παλαιστινιακό σπίτι. Συνήθως παρουσιάζει νομικό επιχείρημα για να το πράξει (έλλειψη άδειας ή αποτροπής εναντίον του σπιτιού ενός τρομοκράτη) και υπάρχει πάντα η ευκαιρία να αντιμετωπιστεί η κατεδάφιση στο δικαστήριο, με κάποιες κατεδαφίσεις να αποκλείονται από τα δικαστήρια.

Αλλά αν αυτές οι ισραηλινές ενέργειες είναι παράνομες ή όχι (οι περισσότερες χώρες τις θεωρούν παράνομες), δεν υπάρχει χονδρική εξάλειψη των μεγάλων παλαιστινιακών κοινοτήτων στη Δυτική Όχθη, προκειμένου να τους αντικαταστήσουμε χονδρικά χονδρικά με Εβραίους. Τα δικαστήρια της Ισραηλινής Δυτικής Όχθης που χειρίζονται ύποπτα εγκλήματα Παλαιστινίων έχουν επίσης επικριθεί για έλλειψη δικαιοσύνης.

Ωστόσο, υπάρχει σαφώς μια απόπειρα εφαρμογής του νόμου της πολεμικής κατοχής και τα δικαστήρια IDF, ωστόσο, σπάνια, εκδίδουν ορισμένες αθωώσεις στους Παλαιστινίους.