ΚΑΝΤΕ ΚΡΑΤΗΣΗ NERA UCT EIGHT EX HA EXTRACTIONS
Όπως και σε άλλες χώρες του κόσμου, στις περιφέρειες, καθώς και στην Κύπρο, από την αρχαιότητα, οι πολεμικές τέχνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης των ανδρών στις πολεμικές τέχνες, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει σημαντική σχέση με την πολεμικές τέχνες της Κύπρου. Αυτές οι σχέσεις είναι εύλογα αναλυτικές στο υπάρχον βιβλίο Οι κυπριακοί πόλεμοι χοροί μέσω διαφόρων ιστορικών γεγονότων և παρουσιάζονται և εξηγείται.
Το γεγονός ότι οι κυπριακές πολεμικές τέχνες ήταν ένα θέμα άγνωστο στην κυπριακή (αλλά και ξένη) κοινωνία εμπόδισε την αναγνώριση των παραδοσιακών κυπριακών χορών ως σύνδεση με τις πολεμικές τέχνες. Επιπλέον, αν όχι όλα, τα περισσότερα βιβλία για τους κυπριακούς παραδοσιακούς χορούς παρουσιάζουν μελέτες և πληροφορίες που περιγράφουν πρώτα τη δημιουργία κυπριακών παραδοσιακών χορών από την περίοδο της βρετανικής κατοχής (1878 – 1960) և δεύτερο, περιγράφουν αποκλειστικά διαφορετικούς χορούς ως μέσο διασκέδαση για τους Κυπρίους, φυσικά, ακυρώνοντας τη σύνδεσή τους με τις πολεμικές τέχνες, καθώς αυτό το θέμα ήταν άγνωστο. Αυτό το βιβλίο τείνει να παρουσιάζει πληροφορίες που ανάγονται στο παρελθόν, παρουσιάζει την ιστορία και την εξέλιξη των κυπριακών πολεμικών χορών από τους προϊστορικούς χρόνους.
Η πραγματικότητα είναι ότι η είσοδος του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (1ος αιώνας π.Χ.) և με τη δημιουργία του Βυζαντίου (330 μ.Χ.) մարտ πολεμικές τέχνες և ο χορός περιθωριοποιήθηκε և / ή απαγορεύτηκε. Ο λόγος ήταν ότι η κοινωνία ήταν τώρα υπό τον έλεγχο της Εκκλησίας, η οποία είχε δημιουργήσει μια «αρνητική» εικόνα πολεμικών τεχνών, την οποία θα εξηγήσω λεπτομερέστερα στο βιβλίο μου «Κυπριακές Πολεμικές Τέχνες» (2020). Με αυτόν τον τρόπο, οι διάφορες πολεμικές τέχνες μετατράπηκαν, μετονομάστηκαν σε διαγωνισμούς ή ακόμα και σε ανταγωνιστικά παιχνίδια, αποκτώντας μια πιο διασκεδαστική μορφή χορού, όπως ο χορός.
Η ιστορία του χορού στην Κύπρο μας παίρνει πίσω χιλιάδες χρόνια σε πρωτόγονους ανθρώπους, όπου οι πρώτοι χοροί δημιουργήθηκαν ως μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Στην κουλτούρα κάθε φυλής, αυτοί οι χοροί είχαν διαφορετικά μέρη, όπου μερικοί χοροί, για παράδειγμα, είχαν ένα διασκεδαστικό μέρος, κάποιοι ήταν τελετουργικοί και άλλοι μαχητικοί.
Όσον αφορά τη μάχη του χορού, δηλαδή τους πολεμικούς χορούς, χαρακτηρίζονται ως «ρυθμικές κινήσεις του σώματος, στο ρυθμό της μουσικής, κρατώντας ένα ή περισσότερα όπλα, όπως δόρυ, ασπίδα, ρόπαλο, μαχαίρι, σπαθί, κλπ. “: «
PRILIS (ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ)
Ο “Πρίλης” ήταν ένας πολεμικός χορός των αρχαίων Κυπρίων, ο οποίος σε άλλα μέρη του Ελληνισμού ονομαζόταν “Πούρχης”. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, αυτός ο χορός εισήχθη στην Κύπρο από τους Αχαιούς μετά τον Τρωικό πόλεμο. Ο «Πρίλης» μπορεί να περιγραφεί ως τελετουργικός χορός, όπως χορεύτηκε στην Κύπρο από ένοπλους στρατιώτες κατά τη διάρκεια μιας κηδείας πομπής ή στην κηδεία τους. Το “Πρίλι” αναφέρεται στην αρχαιότητα στο κείμενο “Ο ύμνος μας επίσης” που παρουσιάστηκε από τον Καλλιμάχου (52 εκδ.).
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΩ
- Πάλιο
- Πάσος Κλότσος
- Παίζοντας με ένα μαχαίρι
- Παίζουμε γάντζο
Παιχνίδια μαχαιριών
Στην κυπριακή διάλεκτο, το “παίζοντας το μαχαίρι” ή το “παίζοντας maserkos” ήταν ουσιαστικά ένας “πολεμικός χορός” συνοδευόμενος από μουσική. Ένας άντρας που κρατά ένα μαχαίρι στο ρυθμό της μουσικής χορεύει, κάνοντας διάφορες κινήσεις (χειρονομίες), «σκιάζοντας» σαν να υπήρχαν εχθροί μπροστά του.
Παίζοντας με ένα μαχαίρι
“Ή αυτή η γυμναστική, με τον ίδιο ρυθμό του οργάνου με το πάγκρεας, εμφανίζεται με ένα μαχαίρι και στη σκιά, για να το πούμε, σαν να είδε τους αντιπάλους μπροστά του. “Αλλά αυτό υπονομεύει εν μέρει τις γνώσεις των Κυπρίων για το σπαθί, καθώς αυτό το μαχαίρι παίζεται κυρίως με κινήσεις μάχης με σπαθί.”
Απόσπασμα από το βιβλίο του Λούκα Γεωργίου. Λογοτεχνικές επισκέψεις. Γ από έναν σύγχρονο Κύπριο στο Βιο. Αρχαία μνημεία, (1874).
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ
Ένα άλλο άθλημα που συμμετείχε σε διάφορα άλλα κυπριακά παιχνίδια ήταν το παιχνίδι των αγκιστριών, το οποίο περιελάμβανε το παιχνίδι του μαχαιριού. Το “παίζοντας δρεπάνι” πραγματοποιήθηκε κυρίως στο τέλος της συγκομιδής, όπου στο ρυθμό της μουσικής, οι δρεπανοκράτες έκαναν διάφορες ρυθμικές κινήσεις και κόβουν αργά ένα μάτσο σιτάρι με το φέρετρο που κρατούσαν.
Παίζουμε γάντζο
Ή υποτίθεται ότι έπαιζαν “Hook”, το οποίο παίχτηκε ειδικά στο τέλος της συγκομιδής αυτών των γενεών. Με τον ήχο των αυτιών τους, δηλαδή τον αγώνα τους, οι δρεπανοφάγοι, περιτριγυρισμένοι από το σιτάρι ή το κριθάρι, μουρμούρισαν και έκοψαν τα μαχαίρια τους κάθετα, τραβώντας το δρεπάνι από το κεφάλι τους από τα παιχνίδια. Πολλές φορές τα έξυπνα άγκιστρα άρπαξαν το γάντζο και το πέταξαν στον αέρα από τον άλλο σύμμαχο ως ένδειξη της νίκης τους. Σίγουρα προσπαθήσαμε να βάλουμε τα περισσότερα ράφια σε αυτό το γήπεδο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα σε αυτήν τη μάχη. Αυτός ο αγώνας παίζεται από τους πρεσβύτερους και τους κληρικούς στην Κύπρο, μερικές φορές υπέροχοι, և οι περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν σε αυτήν την απλή σκηνή. Μου φαίνεται ότι αυτό το παιχνίδι της κυπριακής αίθουσας είναι μια αρχαία σπαθιά ή σπαθί, που μεταδίδεται στη σοδειά, μια σκιά στο σιτάρι για χάρη ενός σπαθιού.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Λούκα Γεωργίου. Λογοτεχνικές επισκέψεις. Από τους σύγχρονους σύγχρονους της Κύπρου. Αρχαία μνημεία, (1874).
“SLEEP FIGHTER”
Υπήρχε επίσης ένα σόλο “Hook Play” Sickle Fight όπου δύο σκούτερ πολεμούσαν μεταξύ τους. Αυτός ο τύπος “Sickle Fight” έπαιζε ως επί το πλείστον από ηλικιωμένους · ήταν αρκετά παρόμοιος με το “Knife Game”, οπότε θα μπορούσε να ονομαστεί “Ξιφασκία” այս εξελίχθηκε σε αυτό το άλογο χάρη στη γνώση που είχαν οι Κύπριοι στον τομέα της περίφραξης.
Δύο Κύπριοι προπονητές σνούκερ
ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Κατά τον Μεσαίωνα, οι σιδηρουργοί χρησιμοποιούνταν από πολεμιστές ως όπλα για μάχη και εκπαιδεύτηκαν σε διάφορες τεχνικές. Το δρεπάνι ως όπλο πολέμου αναπτύχθηκε σε τέτοιο βαθμό που θεωρήθηκε τόσο ισχυρό που μερικοί έμπειροι εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών το ενσωμάτωσαν στα γραπτά τους εγχειρίδια πολέμου.
Συγκεκριμένα, ο Paulus Hector Mair, ο οποίος ήταν αρχικά από τη Γερμανία και ήταν ειδικός περίφραξης, έγραψε αργότερα αρκετά βιβλία εικόνων ως εγχειρίδια μάχης που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση πολεμιστών. Τα εγχειρίδια ονομάστηκαν “Fechtbuch” (Fechtbuch), που σημαίνει “Combat Manual” στα ελληνικά, included περιελάμβαναν τεχνικές με τη χρήση στιλέτων σε άλλα όπλα
Οι πολεμικές τέχνες είναι «κρυμμένες» στον χορό
Συμπερασματικά, βάσει ιστορικών γεγονότων, σημειώνεται ότι κατά την οθωμανική κατοχή, οι Κύπριοι συνέχισαν να προωθούν τις εθνικές πολιτιστικές παραδόσεις τους μέσω διαφόρων αθλητικών αγώνων. Φαίνεται ότι μέχρι το τέλος της οθωμανικής κατοχής, από την εποχή της αγγλικής κατοχής, οι κυπριακοί αγώνες, όπως το «Πάλιομα», ο «Πάτσος Κλότσος», περιθωριοποιήθηκαν και αργά ξεχάστηκαν. Ο λόγος για την περιθωριοποίηση των πολεμικών τεχνών φαίνεται να είναι το γεγονός ότι οι Βρετανοί στην Κύπρο θεώρησαν ότι ο αθλητισμός χρησιμοποιείται από τους Κυπρίους ως «πολιτικό μέσο» εξέγερσης, καθώς και για να δείξει την επιθυμία τους να «ενώσουν» με την Ελλάδα. Έτσι, οι Άγγλοι κατακτητές έλαβαν σημαντικά βήματα για να περιθωριοποιήσουν τα κυπριακά παιχνίδια. Μία από τις παραδοχές του συγγραφέα είναι ότι οι Κύπριοι έσωσαν τη «πολεμική» γνώση τους μέχρι σήμερα μέσω της τέχνης του χορού. Συγκεκριμένα, τα παιχνίδια του διαγωνισμού που ονομάζονται Palioma, Patsos Klotsos, Knife Play և Drepanio Play «μετατράπηκαν» և μετονομάστηκαν Paliomatos, Antikristos (Kartzilamas) Dance, Knife Dance և Dance of Dance. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι μόνο στην Κύπρο οι πολεμικές τέχνες «κρυμμένες» στον χορό, όπως βλέπουμε αυτήν την εξέλιξη σε άλλες χώρες, σε περιοχές όπως οι πολεμικές τέχνες Αφρο-Βραζιλίας «Capoeiran».
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΟΣ
Οι κυπριακοί πολεμικοί χοροί που επιβιώνουν σήμερα πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν μέσω διαφόρων ανταγωνιστικών παιχνιδιών που έπαιξαν οι Κύπριοι κατά την Τουρκοκρατία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο “Χορός Παλιομάτου”, ο Χορός Μαχαιριού “, ο Χορός Δρεπανίου” և “Ο Αντίχριστος” είναι από τους πρώτους χορούς που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο. Η δημιουργία κυπριακών πολεμικών χορών, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ξεκίνησε περίπου το 1900, όταν οι πρώτοι χορευτές άρχισαν να αυτοσχεδιάζονται κυρίως τη στιγμή του χορού, καθώς δεν γνώριζαν το χορό. Οι Κύπριοι έμαθαν να χορεύουν παρακολουθώντας άλλους χορευτές, πιθανότατα υπό την επήρεια ελληνικών χορών.
“ΠΑΛΙΑ ΧΟΡΟΣ”
Ο χορός Paliomatos μπορεί να περιγραφεί ως συνδεδεμένος με την πολεμική τέχνη Palioma.
“Χορός μαχαιριού”
Ο “χορός μαχαιριού” σχετίζεται πιθανώς με τον “χορό Πύρου”, που χορεύτηκε από τους Έλληνες από την ειδωλολατρική εποχή ως μέσο εκπαίδευσης πολεμικών τεχνών. Αυτός ο χορός χορεύτηκε από ένοπλους άνδρες που κινούνταν σε “πολέμους” ρυθμούς, δηλαδή, οι κινήσεις τους έμοιαζαν με στρατιωτικό εξοπλισμό (αμυντική επίθεση). Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι στους αθλητικούς αγώνες των αρχαίων χρόνων, διοργανώθηκαν παιχνίδια στον “χορό πιροί”.
Χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι (և) ως όπλο
Η χρήση μαχαιριών (և δίσκων) ως στρατιωτικών όπλων έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά την κατοχή της Κύπρου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς οι ειδικοί κατακτητές εκείνη την εποχή δεν επέτρεψαν αρχικά στους Κύπριους να μεταφέρουν και να χρησιμοποιούν πυροβόλα όπλα. Για το λόγο αυτό, οι Κύπριοι χρησιμοποίησαν το μαχαίρι, το οποίο θεωρητικά ήταν εργαλείο κουζίνας, αλλά στην πράξη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο πολέμου. Ειδικότερα, κατά την οθωμανική κατοχή, οι Κύπριοι έκρυψαν το μαχαίρι στη ζώνη και το χρησιμοποιούσαν ως όπλο πολέμου. Αργότερα, οι Οθωμανοί κατακτητές απαγόρευαν εντελώς όπλα, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντικειμένων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα, όπως μαχαίρια.
“DREPANIU DANCE”
Ο “χορός Δρεπανίου”, ο οποίος διατηρείται και έχει παρουσιαστεί ευρέως μέχρι σήμερα, είναι πολύ πιθανό να είναι η εξέλιξη του παραδοσιακού κυπριακού αθλητισμού “Παιχνίδι Δρεπάνιο”.
Διατίθεται στο βιβλιοπωλείο – τιμή 15 ευρώ
Λευκωσία: Solonio, Πάργα
Λάρνακα Ακαδημαϊκή, Πάργα
Λεμεσός: Άγιος Αθανάσιος, KP Kiriaku (Griva DiGeni)
Πάφος – Πάργα