Η Κύπρος είναι ένα νησιωτικό έθνος ανατολικά της Μεσογείου, κοντά στο Λίβανο και τη Συρία. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, պատմ η ιστορία της είναι αρκετά ενδιαφέρουσα և πλούσια. Ο πρώτος ανθρώπινος οικισμός στην Κύπρο βρίσκεται στον Ακροκεράμο, στη νότια ακτή του νησιού, το π.Χ. Από 10.000, οι πρώτες ανθρώπινες κοινότητες χρονολογούνται από το π.Χ. Σταδιακά, στην αρχαιότητα, πέρασε από την Ασσυρία στα αιγυπτιακά-περσικά επαγγέλματα, έως ότου κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και στη συνέχεια κυβερνήθηκε από τον Πτολεμαίο և τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η συνέχιση της Κύπρου ήταν προκαθορισμένη. Βυζάντιο, Λατίνοι, Ενετοί, Οθωμανοί, Βρετανική αποικία – τελικά ένα ανεξάρτητο κράτος. Ωστόσο, οι λαοί που ζουν σε αυτό το νησί είναι επίσης ένα ειδικό στοιχείο που καθορίζει την ιστορία και την πολιτιστική του ταυτότητα.
Η μεγαλύτερη εθνική ομάδα της Κύπρου στη σύγχρονη εποχή είναι οι Έλληνες της Κύπρου Ελληνοκύπριοι. Η παρουσία του ελληνικού πληθυσμού στο νησί ξεκίνησε στους μυκηναϊκούς χρόνους και συνεχίστηκε σε όλη την αρχαιότητα. Κατά τα βυζαντινά χρόνια, η ελληνική συνείδηση αναπτύχθηκε περισσότερο μεταξύ των κατοίκων της Κύπρου. Όταν το νησί κατακτήθηκε από τους Λατίνους και τους Ενετούς, η ελληνική ταυτότητα δεν χάθηκε μεταξύ των Ελληνοκυπρίων, ούτε η ορθόδοξη πίστη τους, στην οποία είχαν μετατραπεί στα βυζαντινά χρόνια. Όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν το νησί το 1571, η μοίρα της Κύπρου έπεσε λίγο πολύ πίσω από την τύχη των υπόλοιπων οθωμανικών κρατών. Η κεντρική διοίκηση ήταν σε μεγάλο βαθμό αποκεντρωμένη, με τους Ελληνοκύπριους να απολαμβάνουν αυτονομία. Ορισμένοι Ελληνοκύπριοι άλλαξαν γνώμη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας και την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, οι Έλληνες της Κύπρου ανέπτυξαν συστηματικά την πολιτική της ιδέα. Ενωση: με τη μητέρα Ελλάδα, κάτι που γενικεύτηκε μετά το 1878 հետո η Κύπρος μετά την παράδοση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η Εκκλησία της Κύπρου, ως οργανισμός, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάδοση αυτής της ιδεολογίας. Οι Ελληνοκύπριοι έχουν επανειλημμένα εκφράσει την επιθυμία τους να ενωθούν με την Ελλάδα, ειδικά από τη δεκαετία του 1930. Στη δεκαετία του 1950, η ελληνοκυπριακή οργάνωση στο νησί, η ΕΟΚΑ, ήταν η κύρια φωνή που επιδιώκει την ενοποίηση. Η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960, και στη συνέχεια το νησί κατοικήθηκε από 442.363 Ελληνοκύπριους, ή το 77,1% του πληθυσμού του νησιού. Η εισβολή του 1974 άλλαξε ριζικά τα πράγματα. Σήμερα, η Ελληνοκυπριακή κοινότητα ζει στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου και είναι ευρέως διασκορπισμένη στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι μία από τις δύο κύριες εθνικές ενότητες της Κύπρου, με τα ειδικά έθιμα, τις παραδόσεις, τη γλωσσική πολυμορφία, την κυπριακή διάλεκτο, η οποία είναι πολύ διαφορετική από τα συνηθισμένα σύγχρονα ελληνικά. Η δεύτερη κύρια εθνική ομάδα της Κύπρου, της οποίας η παρουσία κατοχυρώνεται στο σύνταγμα, έχει καθορίσει σημαντικά την ιστορία του νησιού, είτε είναι Τουρκοκύπριοι είτε όχι. Τουρκοκύπριοι. Η τουρκική παρουσία στην Κύπρο χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, όταν περίπου 30.000 μουσουλμάνοι εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο επειδή τους δόθηκε γη. Τα επόμενα χρόνια ο πληθυσμός τους αυξήθηκε. Όταν η Κύπρος παραχωρήθηκε στους Βρετανούς, περίπου το 95% των μουσουλμάνων του νησιού δήλωσαν την Τουρκική την πρώτη τους γλώσσα. Το υπόλοιπο 5% ήταν στα ελληνικά, ποσοστό που μειώθηκε στο 2% τη δεκαετία του 1920. Εκείνα τα χρόνια, η επιθυμία των Ελληνοκυπρίων να ενταχθούν στην Ελλάδα εξέπληξε τους Τούρκους κατοίκους του νησιού.
Η δεκαετία του 1920 αποδείχθηκε σημαντική στη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας, καθώς οι Τουρκοκύπριοι αγκαλιάστηκαν σταδιακά την ιδεολογία του τουρκικού εθνικισμού λόγω της επιρροής της κεμαλιστικής ιδεολογίας. Εκείνη την εποχή, η Τουρκία ενθάρρυνε μαζικά τη μετανάστευσή τους στην πατρίδα τους. Ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ, αν και επίσημα στρέφεται εναντίον των Βρετανών, δεν πέρασε απαρατήρητος από τους Τουρκοκύπριους, καθώς φέρεται να διώκονται. Η αντίστοιχη κυπριακή ΕΟΚΑ ήταν η ΤΜΤ, η οποία απαίτησε τη διαίρεση του νησιού, όχι μια συμμαχία με την Τουρκία. Η τουρκική κοινότητα στην Κύπρο συγκεντρώθηκε σε μια καθαρά γεωγραφική περιοχή υπό τον πλήρη έλεγχο των Τούρκων εθνικιστών. Όταν η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη, οι Τουρκοκύπριοι προσχώρησαν αρχικά στη νέα διοίκηση, αλλά το 74 η Attila άλλαξε τα πράγματα για πάντα για το μέλλον των δύο κοινοτήτων.
Οι Κύπριοι Τούρκοι μιλούν κυρίως τουρκικά, μια ειδική κυπριακή διάλεκτο. Αυτό παρατηρείται μεταξύ των Ελληνοκυπρίων, αντίστοιχα. Αν και είναι περήφανοι για την κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι ακόμα πολύ διαφορετικοί από τους Τούρκους της Τουρκίας. Έτσι, η τουρκοκυπριακή ταυτότητα βασίζεται κυρίως σε τουρκικούς, αλλά και κυπριακούς, πολιτιστικούς δεσμούς με ελληνοκυπριακές εθνικές ρίζες. Οι Τουρκοκύπριοι είναι κυρίως Σουνίτες Μουσουλμάνοι, αν και υπάρχει γενική απροθυμία να συμμετάσχουν σε μουσουλμανικές τελετές. Τα θρησκευτικά έθιμα θεωρούνται ιδιωτικά και πολλά δεν είναι ενεργά πιστοί.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι Έλληνες και οι Τούρκοι που ολοκληρώνουν το παζλ του κυπριακού λαού. Η Κύπρος έχει από καιρό μια σημαντική αρμενική κοινότητα. Οι Αρμένιοι της Κύπρου είναι μια χτισμένη κοινότητα με μακρά ιστορία, η παρουσία τους έχει εμπλουτίσει το νησί με διάφορους τρόπους. Είναι μια γνωστή μειονότητα με τη γλώσσα τους, τα σχολεία, τις εκκλησίες, τα νεκροταφεία, τα μνημεία, τα μέσα ενημέρωσης, τα κοινωνικά ιδρύματα, τα έθιμα, τις παραδόσεις, την πολιτιστική ζωή. Η πρώτη επιβεβαιωμένη παρουσία Αρμενίων στο νησί ξεκινά το μ.Χ. Από το 578. Η βυζαντινή εποχή πίεσε πολλούς Αρμένιους να εγκατασταθούν στο νησί. Κατά τον Μεσαίωνα, οι Αρμένιοι της Κύπρου δραστηριοποιούνταν στο εμπόριο, ενώ μερικοί από αυτούς σχημάτισαν στρατιωτικούς φρουρούς στην Κερύνεια (1322) και αλλού. Στα πρώτα χρόνια της κατοχής του Οθωμανικού νησιού, οι Αρμένιοι δεν διώχθηκαν επειδή ήταν Ορθόδοξοι, αλλά ο πληθυσμός τους μειώθηκε σημαντικά. Κατά τη διάρκεια της βρετανικής κατοχής του νησιού, οι Κύπριοι-Αρμένιοι αντιμετωπίζονταν γενικά καλά.
Το 1935, η Αρμενική Επισκοπή κατέγραψε 3.819 Αρμένιους στην Κύπρο. Η τελευταία ακριβής απογραφή του πληθυσμού της Κύπρου ως προς την εθνική της κατανομή πραγματοποιήθηκε το 1960 36 3628 Αρμένιοι καταγράφηκαν στην Κύπρο. Σήμερα, εκτιμάται ότι 3.500 Αρμένιοι ζουν στην Κύπρο, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται στην πρωτεύουσα Λευκωσία, και οι υπόλοιποι στη Λεμεσό, την Πάφο, μερικά χωριά, και επομένως κυρίως σε ελεύθερες περιοχές. Σχεδόν όλοι μιλούν Αρμενικά, πολλοί επίσης Έλληνες, είναι ορθόδοξοι απόστολοι, αν και υπάρχουν και Καθολικοί. Παρά το σχετικά μικρό μέγεθός της, η αρμενική κοινότητα της Κύπρου ασχολείται ενεργά με την παν-αρμενική πολιτική από τα τέλη του 19ου αιώνα, αν και ιδρύθηκε περισσότερο στα μέσα του 20ού αιώνα.
Η αρμενική κοινότητα της Κύπρου έχει παραδοσιακά μια ενεργή, καλοχτισμένη δημόσια ζωή. Διοργανώνονται διάφορες εκπαιδευτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις: συγκέντρωση χρημάτων, εκθέσεις τέχνης / βιβλίου, χορευτικές / θεατρικές παραστάσεις, χορευτικά πάρτυ, γεύματα, προβολές ταινιών, στρατόπεδα / εκδρομές στην Κύπρο και στο εξωτερικό, καθώς και διαλέξεις και αναμνηστικά γεγονότα. Αρμενία, Ναγκόρνο Καραμπάχ Αράμπαγκ, Αρμενική Διασπορά և Αρμενική Γενοκτονία.
Στην Κύπρο, μια μικρότερη ομάδα ανθρώπων είναι ο Μαρωνίτης, ο οποίος θεωρείται λαός θρησκευτικός: μειονότητα Είναι η τρίτη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα στον πληθυσμό μετά τους Ορθόδοξους և Μουσουλμάνους. Είναι Καθολικοί ըստ, στην πραγματικότητα, ανήκουν στο ανατολικό δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας, που βρίσκεται στην Αντιόχεια. Πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στην Κύπρο στα τέλη του 7ου αιώνα, όταν ο Ιουστινιανός Β ‘μετέφερε τους Μαρδούς από τα περίχωρα της Συρίας στην περιοχή της Αττάλειας, όπου η απόσταση από την Κύπρο ανάγκασε πολλούς να μετακινηθούν για να ζήσουν στα βορειοδυτικά του νησιού. Ένα νέο κύμα Μαρωνιτών έφτασε στην Κύπρο στα τέλη του 8ου αιώνα στη Συρία հետո μετά από αιματηρές διώξεις από Λιβανέζους Άραβες μουσουλμάνους κατακτητές στο Λίβανο.
Τον 13ο αιώνα, περίπου 50.000 Μαρωνίτες ζούσαν στην Κύπρο, κάτι που είναι αρκετά μεγάλο σε σύγκριση με σήμερα. Έζησαν συνολικά 60 χωριά, τα οποία μειώθηκαν σε 33 τον επόμενο αιώνα. Φαίνεται ότι η οθωμανική κατοχή, σε αντίθεση με τους Ελληνο-Τούρκους, δεν ωφέλησε τους Μαρωνίτες · τον 16ο αιώνα, καταγράφηκαν μόνο 19 χωριά Μαρωνιτών. Η οθωμανική απογραφή του 1841 έδωσε έναν πολύ μικρό αριθμό Μαρωνιτών, μόνο 1.200 έως 1.300. Η πρώτη απογραφή που διενήργησε η Κυπριακή Δημοκρατία (1960) κατέγραψε 2.752 μαρωνίτες. Σήμερα, οι Μαρωνίτες είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χριστιανική κοινότητα στην Κύπρο μετά την Ορθόδοξη Κοινότητα, με 5.000 μέλη, σύμφωνα με τα επίσημα δημογραφικά στοιχεία του 2011. Το 75% ζει στη Λευκωσία, το 15% στη Λεμεσό, το 5% στη Λάρνακα και το υπόλοιπο στο Μαρκίν, τον Κοτσιάτη, την Πάφο – τα κατεχόμενα χωριά – Κορμακίτης, Καρπασία – Ασώματος.
Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε ότι η Κύπρος, αν και ένα σχετικά μικρό νησί, περιλαμβάνει διαφορετικούς λαούς που έχουν συνεργαστεί σημαντικά μεταξύ τους, αλλά κάθε κοινότητα διατηρεί τα παραδοσιακά έθιμα και τις παραδόσεις της. Η κατάσταση έχει αλλάξει λίγο πολύ από το 1974, αλλά ακόμη και σήμερα ο κοσμοπολιτισμός της Κύπρου είναι προφανής.
Πηγές που χρησιμοποιούνται σε αυτό το άρθρο:
Οι Μαρωνίτες της Κύπρου. Ανακτήθηκε από: CF% 89% CE% BD% CE% AF% CF% 84% CE% B5% CF% 82% 20% CF% 84% CE% B7% CF% 82% 20% CE% 9A% CF% 8D % CF% 80% CF% 81% CE% BF% CF% 85.pdf; OpenElement (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Ron Chronicle για τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο. (2004): Ανακτήθηκε https://www.refworld.org/docid/469f387d1e.html (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Kanli, Υ. (2018): Ποιοι είναι οι Τουρκοκύπριοι; Ανακτήθηκε https://www.hurriyetdailynews.com/opinion/yusuf-kanli/who-are-the-turkish-cypriot-126374 (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Yeşilada, B. (2009): Ισλάμ քերը Τουρκοκύπριοι. Κοινωνική πυξίδα, 56:(1), 49–59: Ανακτήθηκε από το https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0037768608100341 (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Αγτζίδης, Β. (2003): Τουρκοκύπριοι. Μια ομάδα Ελλήνων Μουσουλμάνων. https://www.kathimerini.gr/politics/141185/toyrkokyprioi-mia-omada-ellinofonon-moysoylmanon/ (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Οι Αρμένιοι της Κύπρου. Ανακτήθηκε η τελευταία καταχώρηση: 22.1.2021)
Ελληνοκύπριοι. Έγχυση, τοποθεσία, γλώσσα, λαογραφία. Ανακτήθηκε από το https://www.everyculture.com/wc/Costa-Rica-to-Georgia/Greek-Cypriot.html (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)
Ozan, C. (2018): Οι Έλληνες δεν είναι οι μόνοι πολίτες της Κύπρου. Ανακτήθηκε https://www.dailysabah.com/columns/ozan-ceyhun/2018/12/04/greeks-are-nt-the-ly-cisizens-of-cyprus (τελευταία πρόσβαση στις 22.1.2021)