Έχουν περάσει 465 χρόνια από το θάνατο του ντιβάν ποιητή του 16ου αιώνα Fuzuli, ο οποίος έγραψε έργα όπως “Leyla ve Mecnun”, “Water Ode”, “Rind and Zahid” και “Sıhhat ve Maraz”.
Ο ποιητής, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Mehmed bin Suleyman, ήταν γνωστός και με το ψευδώνυμό του Fuzuli, που σημαίνει “κάποιος που παρεμβαίνει σε πράγματα που δεν τον απασχολούν και μιλά περιττές λέξεις” και “υπέροχη, ανώτερη, ενάρετη”.
Φημολογείται ότι ο Φουζούλι, ο οποίος εφιστά την προσοχή όχι μόνο με την ποίησή του αλλά και με τα έργα του στους τομείς της φιλοσοφίας, της ιατρικής, της κοινωνιολογίας και της αστρονομίας, γεννήθηκε στο Ελ-Χιλ κοντά στη Βαγδάτη γύρω στο 1480.
Ο ποιητής, ο οποίος είναι γενιά των Μπατού των Τούρκων Oghuz που εγκαταστάθηκε στο Ιράκ, έγινε μια αξία που έθεσε το πολιτιστικό περιβάλλον της περιοχής Kirkuk, η οποία θεωρείται το λίκνο της τουρκικότητας στο Ιράκ.
“ΕΠΙΛΕΞΩ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΦΟΥΖΟΥΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΜΙΞΗΣ”
Ο ποιητής, που προφανώς βρέθηκε στη Βαγδάτη το 1508 από το “Beng ü Bade” mesnevi που έγραψε στον Shah Ismail, εξηγεί γιατί επέλεξε το ψευδώνυμο “Fuzuli” στην εισαγωγή του περσικού ντιβάν:
«Όταν άρχισα την ποίηση, σκέφτηκα να αποκτήσω ψευδώνυμο για μέρες. Έπαιρνα άλλο ψευδώνυμο για το ψευδώνυμο που επέλεξα μετά από λίγο επειδή βγήκε ένας συνεργάτης. Τελικά συνειδητοποίησα ότι οι ποιητές που ήρθαν πριν από μένα πολεμούσαν τα ψευδώνυμα, όχι τις φράσεις. Διάλεξα το ψευδώνυμο Fuzuli για να εξαλείψω τη σύγχυση. Ξεφορτώθηκα το άγχος του ομώνυμου γιατί υποθέτω ότι δεν θα το έπαιρνε. Εκτός αυτού, με τη χάρη του Αλλάχ, έζησα ως άτομο που συγκέντρωσε όλες τις γνώσεις και τις επιστήμες στην ψυχή του. Το ψευδώνυμό μου περιλαμβάνει επίσης αυτόν τον σκοπό. “
Η ωδή που έγραψε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής όταν κατέκτησε τη Βαγδάτη το 1534 και παρουσίασε στον Σουλτάνο δείχνει ότι ο Φουζούλι πέρασε εκείνα τα χρόνια μέσα και γύρω από τη Βαγδάτη, “Leyla and Mecnun”, “Beng ü Bade”, “Hadikatü’s-Süeda”, “Rind και ο Zahid “,” Υγεία και ατυχία “και” Η πραγματεία του Muamma “αποτελούσαν μερικά από τα μεγάλα έργα του Fuzuli.
ΕΓΓΡΑΦΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ “MECNUN WITH LEYLA” ΩΣ ΜΗΝΥΜΑ
Ο ντιβανός ποιητής του 16ου αιώνα Φουζούλι, ο οποίος έγραψε την ιστορία των «Λέιλα και Μεκούν», έναν από τους μεγαλύτερους μύθους αγάπης της Ανατολής, ως μεσνέβι, περιγράφεται από λογοτεχνικούς ιστορικούς ως ποιητής που μετέτρεψε το ύφος της ντιβανικής ποίησης.
Ο Φουζούλι, ο οποίος ζύμωσε τον κόσμο της ποίησης με την αγάπη και την επίγνωση του τουρκικού, βοήθησε στην ανάγνωση της Λέιλα και του Μεκούν στα τουρκικά για αιώνες, την πιο σημαντική ιστορία του ταξιδιού του Σουφισμού από την ανθρώπινη αγάπη στη θεϊκή αγάπη.
Ο ποιητής, του οποίου τα ποιήματα και τα έργα έγραψε με απλή και ξεκάθαρη τουρκική γλώσσα, εξακολουθούν να απομνημονεύονται και να διαβάζονται σε τουρκικές γλώσσες σήμερα και έγραψε ντιβάνια στα περσικά και στα αραβικά καθώς και στα τουρκικά.
“ΑΓΑΠΩ – ΣΑΔΙΚ ΜΑΝ, ΜΟΥ, αλλά ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ”
«Ο ποιητής της αγάπης και της ταλαιπωρίας» ο Φουζούλι εξέφρασε την ουσία του λυρισμού, τον πόνο της αγάπης και τον πόνο της μοναξιάς στα ποιήματά του.
Σύμφωνα με τον Ahmet Hamdi Tanpınar, τον ποιητή που θεωρεί την ποίηση ως περιπέτεια που ανήκει στην καρδιά, “Άντρες, που είναι ο μόνος που δεν πρέπει να καταστραφεί από τα ζάρια, Lord / Esir-i sord-i love u mountain-i hicran, Lord”, τα βάσανα του θα ζήσουν για τον ποιητή. ήταν ένας παράγοντας που επιβεβαίωσε την άποψή του ως το μόνο κλίμα.
Επισημαίνοντας ότι το “Leyla and Mecnun” mesnevi είναι η ιστορία του ποιητή, ο Tanpınar είπε, “Έχω τη δυνατότητα αγάπης αγάπης από τη Meda Mecnı / Έχω μόνο ένα όνομα της αγάπης του πιστού benem” στο Fuzuli. και πιάνει τον κόσμο. ” εξήγησε με την έκφραση.
Στο διάσημο ποίημά του “Water Ode”, που είναι είδος ναύτ, ο ποιητής περιλάμβανε τη βαθιά αγάπη που ένιωθε για τον Προφήτη Μωάμεθ και τα θέματα της λαχτάρας για νερό και αγάπη.
Ενώ το “Hadikatü’s-Süeda” είναι ένα διάσημο έργο, καθώς και το “Divan” και “Leyla and Majnun” του ποιητή, το περιστατικό “Karbala”, το οποίο έχει σημαντική θέση στην ισλαμική ιστορία και διαμορφώθηκε με τη λήψη του μάρτυρα του Προφήτη Χουσεΐν στο κέντρο, είναι επίσης μέρος της παράδοσης του maktel στην τουρκική λογοτεχνική ιστορία. αποδεκτή ως το καλύτερο παράδειγμα.
Ο Φουζούλι πέθανε στην Καρμπάλα το 1556, αν και η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή.