Η Δημοκρατία της Τουρκίας πιάστηκε στην πιο σημαντική τρομοκρατική επιχείρηση της ιστορίας. Εμφανίστηκε ενώπιον του δικαστή στο διαφανές, αλεξίσφαιρο τμήμα γυαλιού. Έδωσε λογαριασμό πριν από τον τουρκικό νόμο. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε επιβαρυντική ισόβια κάθειρξη. Από τότε βρίσκεται στη φυλακή στο Imrali.
Οι ημερομηνίες αναφέρονται 1998. Η Τουρκία εκείνη τη χρονιά, πολεμούσε στα βουνά με την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ για 20 χρόνια. Ωστόσο, η ρίζα της τρομοκρατίας ήταν έξω, ο ηγέτης της τρομοκρατικής οργάνωσης στη Συρία. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας συνεδρίασε τον Σεπτέμβριο του 1998. Λαμβάνονται αποφασιστικά μέτρα για τη σύλληψη του Öcalan. Ο Σκάλαν θα ζητηθεί από τη Συρία.
Είτε η ALANCALAN ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ή Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΝΑΡΞΕΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ
16 Σεπτεμβρίου, περιγραφή του διοικητή των δυνάμεων των χερσαίων δυνάμεων Atilla Ates στα σύνορα της Συρίας, ανεξάρτητα από το κόστος, η σύλληψη της Τουρκίας Ocalan ήταν η φήμη.
Μετά τη σκληρή προειδοποίηση, Τούρκοι στρατιώτες εγκαταστάθηκαν στα σύρια της Συρίας. Είτε για να μπείτε στη Συρία είτε για να δώσετε στον Öcalan ένα σαφές μήνυμα δόθηκε. Ανίκανη να αντέξει την πίεση, η Συρία έκλεισε πρώτα τα στρατόπεδα PKK κοντά στα σύνορα και στη συνέχεια απέλασε τον Σκάλαν από τη χώρα.
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΡΩΣΙΑ
Μετά την απέλαση του Σκάλαν, ξεκίνησε ένα κυνήγι τρομοκρατίας. Ο αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης θα πιάστηκε. Ο alancalan πήγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 9 Οκτωβρίου 1998. Ωστόσο, η αίτηση ασύλου δεν έγινε αποδεκτή. Έπρεπε να πετάξει στη Ρωσία 3 ώρες αργότερα.
ALANCALAN ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Μετά τη σταθερότητα της Τουρκίας, στις 12 Νοεμβρίου ο Οτσαλάν έπρεπε να φύγει από τη Μόσχα. Αυτή τη φορά η στάση του ήταν η Ιταλία.
Η Τουρκία ζήτησε την έκδοση του Οτσαλάν, αλλά δεν αποδέχθηκε την Ιταλία.
Εν τω μεταξύ, η τρομοκρατική οργάνωση του ΡΚΚ οργανώνει δράσεις που περιλαμβάνουν βία στη Δυτική Ευρώπη, ενώ ιταλικά προϊόντα και υπηρεσίες στην Τουρκία μποϊκοτάρισαν ανεπίσημο τρόπο.
Στις 31 Ιανουαρίου 1999, ο Öcalan πέταξε και πάλι στην Ελλάδα. Ο αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης ήθελε να εξαφανιστεί. Η ελληνική νοημοσύνη προσπαθούσε να βοηθήσει. Ο alancalan εμφανίστηκε ως Ελληνοκύπριος πολίτης. Εκδόθηκε διαβατήριο στο όνομα Lazaros Mavros. Μεταφέρθηκε στην Κένυα από την ελληνική υπηρεσία πληροφοριών στις 2 Φεβρουαρίου 1999. Τοποθετήθηκε προσωρινά στην Πρεσβεία της Κένυας στην Ελλάδα. Αλλά η Άγκυρα δεν υποχώρησε. Η κυβέρνηση των Αθηνών έψαχνε τώρα τρόπους για να απαλλαγεί από τον Öcalan.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Πραγματοποιήθηκε
Ο Σκάλαν απελάθηκε από την ελληνική πρεσβεία με το πρόσχημα ότι θα καταφύγατε στην Ολλανδία. Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο, το κουμπί λειτουργίας πατήθηκε. Εκκρεμούσαν από τους Τούρκους καφέ μπερέ μεταφέρθηκαν στην Τουρκία.
Ο Σκάλαν, ο οποίος συνελήφθη στις 15 Φεβρουαρίου 1999, μεταφέρθηκε στο νησί İmralı.
Όταν οι ημερομηνίες έδειξαν στις 31 Μαΐου, ήταν για πρώτη φορά ενώπιον του δικαστή.
Στην πραγματικότητα, όταν ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν δεν πιάστηκε ακόμη, ασκήθηκαν αγωγές εναντίον του. Υπήρχε ένα αρχείο σχετικά με τον Öcalan στο Δικαστήριο Ασφάλειας Νο.2 της Άγκυρας. Ο Σκάλαν, ο οποίος ήταν μεταξύ των άλλων 11 κατηγορουμένων στην υπόθεση, δικάστηκε επίσης απουσία του. Η διαδικασία ξεκίνησε με τη συγχώνευση των υποθέσεων στα δικαστήρια Adana, Diyarbakır και Şanlıurfa.
Η Εισαγγελία συνέλεξε τα αποδεικτικά στοιχεία. Ο Öcalan ανακρίθηκε από τον MİT.
ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΡΩΦΗ ΜΟΥΝΤΑΝΙΑ ΣΕ ΒΑΣΗ ΝΕΩΝ
Η δίκη συζητήθηκε στην Άγκυρα, αλλά κρίθηκε απαράδεκτη από άποψη ασφάλειας. Οι ακροάσεις θα γίνονταν στο νησί İmralı. Εκείνες τις μέρες, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης εγκαταστάθηκαν στην Μπούρσα Μουντάνια, το πλησιέστερο σημείο στο İmralı.
Ένας από αυτούς τους δημοσιογράφους ήταν ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Güneri Civaoğlu, ο οποίος είχε προηγουμένως πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό μιας τρομοκρατικής οργάνωσης στη Συρία.
Ελήφθησαν εντατικά μέτρα ασφαλείας στο νησί. Οι δικηγόροι και οι συγγενείς του alancalan ελήφθησαν από ένα ξεχωριστό λιμάνι και οι συγγενείς των μαρτύρων μεταφέρθηκαν στο νησί. Υπήρχαν τεταμένες στιγμές στο γήπεδο από καιρό σε καιρό.
Ο alancalan και οι δικηγόροι του είχαν απαιτήσεις να επεκτείνουν την έρευνα. Ο στόχος ήταν να επεκταθεί η υπόθεση. Ήθελαν ο Πρόεδρος, ο Πρωθυπουργός, ορισμένοι υπουργοί, ο αρχηγός του γενικού προσωπικού και ορισμένοι συγγραφείς να ακουστούν ως μάρτυρες. Ωστόσο, το δικαστήριο απέρριψε τα αιτήματα. Η άποψη του δικαστηρίου ήταν ότι αυτά δεν συμβάλλουν στην υπόθεση. Ήταν ήδη γνωστές όλες οι λεπτομέρειες όπως το πού, πώς λειτουργεί ο οργανισμός και πώς ιδρύθηκε.
Ο alancalan έκανε την υπεράσπισή του και παραδέχτηκε ότι ίδρυσε το ίδιο το PKK και ηγήθηκε και διευθύνει την οργάνωση.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, κατά την τελευταία ακρόαση που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου 1999, ελήφθη απόφαση. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν καταδικάστηκε ομόφωνα σε θάνατο.
Η δοκιμαστική διαδικασία έγινε αργότερα μια αιτία της πολεμικής. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι υπήρξε διαδικαστικό σφάλμα στη δίκη. Το επιχείρημα ότι δεν δόθηκε αρκετός χρόνος στην άμυνα. Ο πρόεδρος και ο εισαγγελέας απάντησαν προσωπικά στην κριτική.
Η θανατική ποινή του δικαστηρίου επιβεβαιώθηκε από το Ακυρωτικό Δικαστήριο στις 25 Νοεμβρίου 1999.
Θα εκτελεστεί ALANCALAN;
Υπήρχε κυβέρνηση συνασπισμού στην εξουσία. Το ζήτημα του αν ο alancalan θα απαγχονιστεί ή όχι προκάλεσε κρίση στην κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός της περιόδου, Bülent Ecevit, αντιτάχθηκε στη θανατική ποινή. Ο πρόεδρος του συνασπισμού MHP, Πρόεδρος Devlet Bahçeli, έλεγε ότι πρέπει να εκτελεστεί. Ωστόσο, η εκτέλεση ήταν αντίθετη με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η θανατική ποινή του Οτσαλάν, η οποία επιδεινώθηκε τον Αύγουστο του 2002 στο πλαίσιο της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας για την εναρμόνιση των νόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Ο Abdullah Öcalan βρίσκεται στη φυλακή İmralı από εκείνη την ημέρα. Κανείς δεν μπορεί να ακούσει τη φωνή σας. Μιλά μόνο με την οικογένεια και τους δικηγόρους του. Υπάρχουν πολλές από τις φωτογραφίες του που απεικονίζονται στα μέσα ενημέρωσης. Πολλές φορές εναντίον της Τουρκίας έχουν υποβάλει αίτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εάν η φερόμενη κακομεταχείριση, ισχυρίζεται ότι απορρίφθηκε από το δικαστήριο σε κάθε περίπτωση.