Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας Ντέρβις Ζαΐμ, ο οποίος ήταν προσκεκλημένος του προγράμματος “Online Meetings” που διοργάνωσε ο Δήμος Başakşehir, είπε ότι δημιούργησε τον δικό του αισθητικό και ηθικό κόσμο με το πρώτο του μυθιστόρημα.
Το πρόγραμμα, που διοργανώθηκε διαδικτυακά λόγω του νέου τύπου επιδημίας κοραναϊού, μεταδόθηκε ζωντανά στον λογαριασμό Instagram του δήμου.
Δηλώνοντας ότι άρχισε να δουλεύει στην παραγωγή ταινιών στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Ζαΐμ είπε: «Ήταν πολύ δύσκολο να φτιάξεις ταινίες εκείνη την εποχή. Ειδικά στο σημείο όπου η κινηματογραφική βιομηχανία βρίσκεται σχεδόν καθόλου στην Τουρκία φάνηκε να ανεβαίνει το Έβερεστ. Υπήρχε μια μεγάλη έρημος που πρέπει να ξεπεραστεί. Εν τω μεταξύ, ενώ προσπαθούσα να κάνω μια ταινία, προσπάθησα επίσης να γράψω. Κατά μία έννοια, η γραφή με έφερε μαζί με μια αίσθηση ολοκλήρωσης των πραγμάτων που ανέπτυξα. ” είπε.
“Άρχισα να χτίζω τον αισθητικό μου κόσμο μέσα στην πρώτη μου ρομαντική ταινία”
Δηλώνοντας ότι ενδιαφέρεται αναπόφευκτα να αναπτύξει χαρακτήρες και με δραματική δομή ενώ γράφει ιστορίες και δοκίμια σεναρίων, ο Ζαΐμ δήλωσε ότι η ανάπτυξή του στο σημείο γραφής με αυτήν την έννοια είναι πολύ χρήσιμη όταν δημιουργεί ιστορίες στον κινηματογράφο.
Ο Derviş Zaim επεσήμανε ότι οι τεχνικές εφαρμογές στον κινηματογράφο μπορούν να μαθευτούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά σε μια αφήγηση, τα θεμελιώδη σημεία διακοπής πρέπει να ακολουθηθούν και να συνεχιστούν ως εξής:
«Προσπάθησα να το κάνω και αυτό. Προσπάθησα να γίνω καλός λογοτεχνικός αναγνώστης. Άρχισα να κάνω δικές μου δοκιμές. Αυτές οι δοκιμές αυξήθηκαν σταδιακά σε όγκο. Στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε μυθιστόρημα. Η δουλειά για το μυθιστόρημα με έχει βελτιώσει επίσης πολύ, μαγειρεύοντας αργά. Στην πραγματικότητα, ενώ έγραφα το πρώτο μου μυθιστόρημα, «Ares in Wonderland», άρχισα να δημιουργώ τον αισθητικό μου κόσμο μέσα μου. Προσπάθησα επίσης να σχηματίσω τα θεμέλια του ηθικού μου κόσμου. Με λίγα λόγια, δύο από τις στρατιωτικές προϋποθέσεις για να γίνει συγγραφέας είναι να δημιουργήσουν ένα ηθικό και αισθητικό σύστημα. Έτσι, τα βιβλία με έκαναν να τα σκεφτώ. Αργότερα, αυτή η κατάσταση με στήριξε στον κινηματογράφο. Ένας σκηνοθέτης θα πρέπει συνειδητά ή ασυνείδητα να δημιουργήσει το ηθικό και αισθητικό του σύστημα στα έργα του. “
Αφού έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία όταν επέστρεψε στην Τουρκία, εξέφρασε τις προσπάθειές του για την εφαρμογή του σεναρίου Zaim, “Δεν βλέπω το ενδιαφέρον. Ήμουν στα 30 μου. Και αυτό με έκανε να σκεφτώ, “τώρα αν γίνω έξυπνος, θα πάρω ορμή” ή “αν περιμένω περισσότερο, δεν θα μου δοθούν πολλά”. Επομένως, «θα κάνω μια τέτοια δουλειά που μου φέρνει τις συνθήκες που μπορώ να χειριστώ. Έτσι το αίτημα καθορίζει τις δυνατότητες », είπα. Υπό αυτήν την έννοια, σταμάτησα να γράφω το σενάριο με τη λογική ενός τακτικού στρατού και σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο λογικό να γράφω και να γυρίζω την ταινία σε αντάρτικο στιλ. Η ταινία “Something Kid in the Coffin” εμφανίστηκε με αυτήν τη λογική. ” μίλησε.
“ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΓΟΥΙΡΙΛΑ-ΣΤΥΛ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΑ ΕΝΘΕΣΕΤΕ”
Ο κύριος σκηνοθέτης είπε ότι έκανε τη δεύτερη του ταινία, “Filler and Çimen”, βασισμένο στο σκάνδαλο του Σουζούρλου και εξήγησε:
«Είναι μια ταινία που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη σχέση μεταξύ κράτους και μαφίας. Υπάρχει επίσης μια στάση ημι-αντάρτικου στιλ. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι την ταινία «Mud» που έκανα στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μετά την ταινία με λάσπη, άρχισα να δουλεύω με τη νοοτροπία ενός τακτικού στρατού. Αλλά μετά την καριέρα μου, υπήρχαν κάποια πράγματα που γύρισα στον αντάρτη. Καλό το έκανε. Εάν αρχίζετε πάντα να εργάζεστε με τακτικούς στρατούς και με μια συγκεκριμένη διαδικασία διαχείρισης, μπορείτε να αρχίσετε να στεγνώνετε μετά από λίγο. Το να κάνεις αντάρτικη δουλειά μερικές φορές μπορεί να σε αναζωογονήσει. Αλλά η δημιουργία αντάρτικης ταινίας δεν είναι εύκολη. Επειδή το έργο που προσπαθείτε να κάνετε πρέπει να είναι κατάλληλο για αυτό. “
“ΕΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΥΝΤΑΓΕΣ, ΚΑΛΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ”
Ο Ντέρβις Ζαΐμ, ο οποίος έχει επίσης κάνει πολλές ταινίες για το Κυπριακό, είπε: «Προσπαθώ πάντα να προσέχω τα ζητήματα που σχετίζονται με την επιβίωση των ανθρώπων και την οικοδόμηση των αξιών τους. Το Κυπριακό εξακολουθεί να είναι ένα συνεχιζόμενο πρόβλημα. Έτσι ήθελα να κάνω μια δουλειά όπου θα μπορούσα να εγείρω ερωτήσεις σχετικά με το τι πέρασαν οι άνθρωποι. Υπό αυτήν την έννοια, πιστεύω ότι ανεξάρτητα από το πόσο καλά επεξεργασμένα συντάγματα, πολιτικές και πολιτικές δομές χτίζονται, εάν οι άνθρωποι δεν πάρουν την καρδιά τους ευθεία, αυτά τα καλοφτιαγμένα συντάγματα, τα καλά κατασκευασμένα πολιτικά συστήματα δεν θα λειτουργήσουν. Επομένως, είναι απαραίτητο να κάνετε ερωτήσεις για τον εαυτό σας, ειδικά για την καρδιά και το μυαλό. Η τέχνη είναι επίσης για αυτό. Αυτό είναι ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, η ποίηση. Απαιτούνται ποιητές για αυτό. Υπό αυτήν την έννοια, στο πλαίσιο αυτής της λογικής, προσπάθησα να κάνω μερικές ταινίες για το Κυπριακό, το οποίο συνεχίζεται εδώ και μισό αιώνα. ” Μίλησε με τη φόρμα.
Ο κύριος σκηνοθέτης Zaim υπογράμμισε ότι προσπαθεί πάντα να λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες του παγκόσμιου κινηματογράφου και τα λόγια των επιτυχημένων σκηνοθετών και συνέχισε τα λόγια του ως εξής:
«Ταυτόχρονα, σκέφτηκα ότι, αντί να συνεργαζόμαστε με τις συνταγές που μας δόθηκαν με τη μέθοδο κοπής και επικόλλησης, ήταν απαραίτητο να κάνουμε επιχειρήσεις και να χτίσουμε δομές στις οποίες δημιουργήσαμε το δικό μας σύστημα, τη δική μας γλώσσα, τον δικό μας τρόπο κατανάλωσης γιαουρτιού. Αυτή είναι η προϋπόθεση για απελευθέρωση. Δεν ήθελα να είναι στολίδι ή ευχάριστο. Αυτή είναι μια από τις στάσεις για το πώς οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πιο ελεύθεροι. Για να αποκτήσετε δωρεάν, πρέπει επίσης να κάνετε ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο που λέτε ιστορίες. Πρέπει να γνωρίζετε τον λόγο για τις ιστορίες σας και γιατί επιλέξατε αυτές τις ιστορίες. Αυτό σας φέρνει στο σημείο να πείτε τις ιστορίες σας σε μια γλώσσα που σας ανήκει. Λόγω αυτών των απαιτήσεων, ήθελα να μεταφέρω τα προϊόντα της παράδοσης της γης μου στον κινηματογράφο. Πρώτα απ ‘όλα, ένα από τα πρώτα πράγματα που εξέτασα ήταν η οθωμανική περίοδος και η πολιτιστική ατμόσφαιρα εκείνης της περιόδου. Αναρωτήθηκα, έκανα το ερώτημα πώς μπορώ να μεταφέρω μερικές από αυτές τις δομές στον κινηματογράφο. «Περιμένοντας τον Ουρανό», «Σημείο», «Σκιές και Εικόνες», «Όνειρο» και εν μέρει «Ελέφαντες και Γκαζόν» ήταν διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό. “
Ο Ζαΐμ, ο οποίος ενημέρωσε ότι η τελευταία του ταινία “Flash Memory”, που αφορά τα γεγονότα στη Συρία, θα κυκλοφορήσει το επόμενο έτος λόγω της πανδημίας, πρόσθεσε ότι άκουσε τις ιστορίες πολλών προσφύγων που έφυγαν από τη Συρία και ότι ήταν φιλοξενούμενος στα σπίτια τους.